Czy jest ktoś w Polsce, kto nie zna Remigiusza Mroza? Szczerzę w to wątpię. Czasem wydaje mi się, że autor kiedyś nieuchronnie wyskoczy z mojej lodówki, przyprawiając mnie przy tym o nieuchronny zwał serca. Zważając na fakt, że inni pisarze mają w księgarniach co najwyżej swoje półki,to trochę deprymujące, że Mróz ma już cały regał! Moim zdaniem całkiem zasłużenie. Autor ma 31 lat i już ponad 30 książek na koncie. To dość oszałamiający wynik, który prawdopodobnie przyprawia konkurencję o palpitację serca. Warto odnotować, że książki Mroza na długo przed oficjalną premierą zyskują status bestsellera. Przyznaje szczerze, że nie mam pojęcia, jak to się dzieje. Jedno jest pewne Mróz uzależnia, niczym silny narkotyk. Na pierwszą książkę autora skusiłam się w 2016 roku, a od tamtej tej pory udało mi się przeczytać ich aż 18! I nadal mam nadzieję, że uda mi się przeczytać wszystkie książki Mroza.

"Czasem, kiedy myślałam o odebraniu sobie życia, odnosiłam wrażenie, że jest już za późno. Że nie żyję. Nie istnieję. Znajduję się w czyśćcu, przeżywając wydarzenia, które tak naprawdę nie miały miejsca(...)"

Tym razem autor wziął na tapetę temat mediów społecznościowych, które nieuchronnie obezwładniają mentalnie swoich użytkowników. Główna bohaterka książki- Tesa- od lat boryka się z nadwagą, która systematycznie uprzykrza jej życie. Niska samoocena w połączeniu z brakiem przyjaciół systematycznie wpływają na jej nastrój doprowadzając do licznych myśli samobójczych.. Gdyby tylko mogła, kobieta najchętniej nie opuszczała by swoichczterech ścian. Spokój w poukładanym życiu bohaterki przerywa sygnał wiadomości tekstowej. Z otrzymanego SMS'a wynika, że w pobliskim paczkomacie czeka na nią tajemnicza przesyłka.Szkopuł w tym, że kobieta nic nie zamawiała... Tym razem ciekawość przezwyciężyła pierwotne lęki i koniec końców Tesa postanowiła odebrać niespodziewaną paczkę. Otwarcie przesyłki nieuchronnie wiąże się z serią tragedii...

Hashtag podzielony został na dwie części.|Ten malusi, dost niepozorny krzyżyk zdominował życie użytkowników sieci. Czy bez hashtagów możemy jeszcze żyć normalnie? W książce teraźniejsze wydarzenia poznajemy z pierwszoosobowej perspektywy. Taki zabieg dodaje akcji realizmu i pozwala nam wniknąć w umysł głównej bohaterki, dzięki czemu czytelnik może poznać jej wnętrze. To bardzo osobista, a nieco bulwersująca perspektyw, trochę naruszająca intymność Tesy. Główna bohaterka, niczym Werter przeżywa iście romantyczny konflikt- mimo, że jest żoną Igora, to nadal czuje coś do swojego dawnego wykładowcy Krystiana Stachowskiego. Ten ostatni w ramach rekompensaty za straty moralne postanawia pomóc swojej dawnej studentce. Całe zamieszanie związane jest z niewinnym hashtagiem...

"Skoro nie wiem, co mnie czeka po śmierci, skąd mogę wiedzieć, czy mój świat jest realny? Może stanowi tylko jakąś przejściową formę między istnieniem a nieistnieniem?(...)"

Trudno mi było zrozumieć miłostki Stachowskiego i Tesy, bo w romansach niestety się nie lubuje . Z każdą kolejną stroną sytuacja pary byłych kochanków stawała się coraz bardziej dziwaczna. Osobiście nie lubię takich absurdalnych wtrąceń, ale w tym przypadku, jakoś mi nie przeszkadzały. Mróz na całe szczęście odpuścił sobie rozwinięcie wątku romansu stulecia na rzecz obcowania z niewinną, ale jakże niebezpieczną technologią. Trochę dziwi mnie wybór portalu społecznościowego- Twitter nie cieszy się w Polsce taką popularnością, jak chociażby Facebook.... Ale to oczywiście wybór autora, z którym nie śmiałabym polemizować. W książce niejednokrotnie zdarzyło mi się nie nadążyć za ciągiem myślowym autora.

Jeśli chodzi o stronę techniczną- nie mam do czego się przyczepić. Mróz, (pewnie powinnam napisać jak zawsze),napisał fenomenalną powieść, którą czyta się z przyjemnością. Autor zna się na rzeczy i wie, jak najlepiej wcielać w życie szalone pomysły. Remigiusz Mróz, jak nikt inny, wie jak i w którym momencie podkręcić akcje, żeby wprowadzić czytelnika w osłupienie. Książka, jak każda inna wychodząca spod pióra tego autora, ma wiele walorów edukacyjnych. Czyli poza ciekawą fabułą czytelnik może przyswoić sobie sporo przydatnych informacji, o których wcześniej nie mial bladego pojęcia. Mróz, jako jedne z nielicznych znanych mi autorów, jeszcze nigdy nie poszedł na łatwiznę i w sposób nad wyraz ambitny realizował sówj wyszukany scenariusz zbrodni. Ale czy w książce pojawi się jakikolwiek trup musicie przekonać się sami. Remigiusz Mróz pod pozorem niewinnej gierki wtajemnicza czytelnika w meandry deep webu. Szkoda, że tym razem przewodnikiem po świecie nowych technologii nie okazał się Kormak (którego osobiście ubóstwiam i już nie mogę doczekać się kontynuacji cyklu z Chyłką), jego relacja byłaby o wiele ciekawsza. Nie wiem tylko dlaczego autor postanowił tym razem poromansować z tematem psychopatologii. Ledwo rozpoczęty wątek został uśpiony w zarodku, co sprawiło, że zakończenie nie do końca było dla mnie zrozumiałe.

"Każdy powtarzał, że stare nawyki nie otwierają nowych drzwi, że są jak rdza i że krótko po tym, jak je stworzymy, to one zaczynają tworzyć nas, ale nikt nie zadawał sobie trudu, by z nimi zerwać.(...)"

Hashtag to rasowy thriller, który niejednego czytelnika przyprawi o palpitacje serca. Ze swojej strony doradzam czytać uważnie, bez tego można się pogubić. Najnowsza książka Mroza jest również formą ostrzeżenia, dla nieświadomych niczego internautów. Miejcie się na baczności! Gwarantuje Wam, że po lekturze dwa razy zastanowicie się zanim umieścicie nowy post w sieci. Czy polecam? Oczywiście! Sama wracam do porzuconej na rzecz wspominanego Hashtagu lektury piątej części cyklu o Komisarzu Forście :).

Czy jest ktoś w Polsce, kto nie zna Remigiusza Mroza? Szczerzę w to wątpię. Czasem wydaje mi się, że autor kiedyś nieuchronnie wyskoczy z mojej lodówki, przyprawiając mnie przy tym o nieuchronny zwał serca. Zważając na fakt, że inni pisarze mają w księgarniach co najwyżej swoje półki,to trochę deprymujące, że Mróz ma już cały regał! Moim zdaniem całkiem...