Bardzo się cieszę , że moja opinia pokrywa się z większości! Bo już miałam wyrzuty sumienia.
Generalnie to bardzo dobrze napisana historia dwójki młodych ludzi. Spokojna,delikatna , dobrze ułożona historia. Florence i Edward spędzają noc poślubna w hotelu, mamy 1962 rok. Nietrudno się domyślić jak wyglądało życie tamtejszej młodzieży, o pewnych rzeczach się nie rozmawiało, nie wspominając o tym, ze większość nowożeńców praktycznie się nie znała. „Byli młodzi, wykształceni, w noc poślubna oboje bez doświadczenia w „tych sprawach” i żyli w epoce , w której rozmowa o problemach seksualnych była po prostu niemożliwa.” Niestety, przemilczeli jeden z najważniejszych tematów w każdym związków, co odbiło się piętnem na ich życiu. Oboje zbyt dobrze wychowani, a może zbyt dumni ...
Najciekawsze jest to , ze uniknęli by tej tragedii, która się im przytrafiła gdyby zwyczajnie ze sobą porozmawiali. Ale nie teraz, gdy mleko już było wylane i zostali małżeństwem tylko wcześniej, zanim było za późno.
Rozmowa, to klucz do pełni szczęścia i dobrego związku! To lekcja od samego Iwan McEwan’a.

Bardzo się cieszę , że moja opinia pokrywa się z większości! Bo już miałam wyrzuty sumienia.
Generalnie to bardzo dobrze napisana historia dwójki młodych ludzi. Spokojna,delikatna , dobrze ułożona historia. Florence i Edward spędzają noc poślubna w hotelu, mamy 1962 rok. Nietrudno się domyślić jak wyglądało życie tamtejszej młodzieży, o pewnych rzeczach się nie rozmawiało,...