Po horrory do tej pory sięgałam rzadko, ponieważ nie interesowałam się tym gatunkiem. Jednak w ostatnim czasie postanowiłam wyjść ze swojej strefy komfortu. Wiadomo, że najlepszymi przedstawicielami każdego gatunku są pozycje uznawane za klasyki – dlatego mój wybór padł na „Omen” Davida Seltzera.

Książka opowiada historię Jeremy'ego Thorna, amerykańskiego polityka, obecnie pełniącego funkcję ambasadora USA w Wielkiej Brytanii. Jeszcze przed objęciem tego urzędu leci do Włoch, gdzie w katolickim szpitalu jego żona rodzi dziecko. Po przyjeździe Jeremy dowiaduje się od księdza, że jego syn zmarł, ale w tym samym czasie urodził się inny chłopiec, którego matka zmarła. Namówiony Thorn zgadza się zająć chłopcem i uczynić z niego swego syna. Jeszcze nie wie, jak brzemienna w skutki będzie ta decyzja i jak wiele zmieni w jego życiu...

Ważna rzecz, o której chciałam wspomnieć na początku – książka „Omen” nigdy by nie powstała, gdyby nie film „Omen”. A to dlatego, że książka była jednym z elementów zakrojonej na szeroką skalę promocji filmu. Z tego też względu poza nieznacznym pogłębieniem pewnych wątków i charakterystyki postaci książka przypomina trochę scenariusz filmowy. Dialogi to często wymiana krótkich zdań, bez żadnego komentarza, przez co całość czyta się naprawdę szybko (demonem prędkości w czytaniu nie jestem, ale „Omen” połknęłam w jeden dzień). Nie brakuje tu też przemyśleń postaci, głównie Jeremy'ego, jak i ich charakterystyki psychologicznej, co znacznie uwiarygadnia całą historię.

„Omen” może i nie trzyma w napięciu, nie szokuje i przejmuje lękiem, ale to nadal niepokojący thriller. Wiele wątków i motywów, które pojawiają się zarówno w książce, jak i w filmie, weszło na stałe do popkultury i było eksploatowanych na różne sposoby. Począwszy od trzech szóstek jako symbolu Antychrysta, poprzez niewinne dziecko, które jest nośnikiem Zła – te motywy są nadal obecne we współczesnej kulturze. Nie można też zapominać, jak bardzo wrośnięty w kulturę lat 60. był „Omen” – ówczesne problemy i wątpliwości pojawiają się w mniejszym lub większym stopniu w treści książki. Rewolucja seksualna, która doprowadziła do postrzegania rodzicielstwa jako świadomego wyboru, została świetnie przedstawiona w myślach Katherine, która nie chce mieć więcej dzieci i (bardziej lub mniej) świadomie decyduje się na aborcję. Przez całą książkę oprócz niepokoju towarzyszy nam atmosfera spisku – to spisek w łonie Kościoła doprowadza do narodzin Antychrysta, to sataniści ciągle jątrzą i knują, byle tylko podsycać wzajemną niechęć i nienawiść oraz prowokować kolejne konflikty na świecie. Sytuacje z pozoru mające logiczne wytłumaczenie są tu tak przedstawione, że czytelnik zaczyna się zastanawiać, czy faktycznie to nie Szatan maczał w tym wszystkim palce. A to tylko wzmaga napięcie i wywołuje w czytelniku lęk.

„Omen” to książka, która obecnie jest nie tyle horrorem, ile thrillerem rodzinnym i politycznym. Historia jednak trzyma w napięciu i wywołuje dreszcz niepokoju w trakcie lektury. Dodatkowym smaczkiem w najnowszym wydaniu od wydawnictwa Vesper jest posłowie Mateusza Zimmermana, które pomaga lepiej zrozumieć zarówno książkę, jak i film, a także okoliczności, w jakich powstawały.

Aleksandra Kujawa