W kolorze majtkowego różu

Sięgnęłam po tę książkę po przeczytaniu entuzjastycznych opinii i zapewnień, że nie należy oceniać książki po okładce. Nie należy. Ale czasem jednak należy i warto uciekać od wszelkich pozycji spowitych w bieliźniane różowości.

"Stroicielka dusz" autorstwa nieznanej mi dotąd autorki - Aldony Bognar to opowieść o czterech paniach, z których najstarsza jest po czterdziestce, a najmłodsza ma 22 lata. Z wyjatkiem tej ostatniej, sprzedawczyni w drogerii i amatorki tańca towarzyskiego, sypiącej co drugie zdanie kurwami (szkoda, że autorka nie spróbowała poszukać dla niej nieco bardziej zróżnicowanego zestawu przekleństw) trzy pozostałe, obdarzone dość pretensjonalnymi i niekoniecznie odpowiadającymi pokoleniowym modom imionami, myliły mi się gdzieś tak do połowy książki. Autorka próbuje je różnicować, wkładając w usta pani pracującej w korporacji całe girlandy anglicyzmów, ale niewiele to pomaga, bo postaci są papierowe, ich problemy mocno wydumane albo po prostu źle podane, jak w przypadku wątku kobiety przeżywającej żałobę po mężu. Szczęśliwie udało mi się przeskakiwać przydługie partie drętwawych dialogów, które nie wnosiły właściwie nic nowego do powiesciowego dziania się (autorka niepotrzebnie większość fabuły podaje w formie relacji o tym, co się już wydarzyło). Cierpliwie jednak czekałam na jakiś twist, cokolwiek, co mogłoby ożywić przyciężkawą narrację i wydumaną fabułę. Jednak zamiast frapującej akcji, zapadajacych w pamięć postaci, lekkiej, płynnej, iskrzącej się humorem warstwy językowej, pani Bognar oferuje swoim czytelniczkom szkolną czytankę, zaprawioną potężną dawką taniego dydaktyzmu. Waszak kobiety, trzeba nastroić, trzeba im podpowiedzieć, co powinny robić, jak żyć, najlepiej spisać im to wszystko w punktach na karteczce, żeby nie wyleciało z pustej główki. I może wtedy zaczną myśleć, sprzedawać biżuterię z koralików, odreagowywać stresy w tańcu z właściwym patnerem, a nawet wybiorą się do psychiatry. Bez porad i bez omawiania wszystkiego w gronie znalezionych ad hoc przyjaciółek, nie sposób zrobić kroku do przodu. Bo kobiety same z siebie myśleć nie potrafią, trzeba je nastrajać, dostrajać, przestrajać. Do twarzy im za to w różowościach, z koralikami na szyi i jeszcze tylko wystarczy odciąć połówkę pięknej główki, tę od myślenia - jak to uczyniono pani na okładkowym obrazku i gotowe.

W kolorze majtkowego różu

Sięgnęłam po tę książkę po przeczytaniu entuzjastycznych opinii i zapewnień, że nie należy oceniać książki po okładce. Nie należy. Ale czasem jednak należy i warto uciekać od wszelkich pozycji spowitych w bieliźniane różowości.

"Stroicielka dusz" autorstwa nieznanej mi dotąd autorki - Aldony Bognar to opowieść o czterech paniach, z których...