XIX-wieczny szpital to nie było miejsce, gdzie dochodziło się do zdrowia. Chirurdzy nie dbali o higienę w żaden sposób, a amputacja była podstawową metodą "leczenia". Doktor Joseph Lister podjął nierówną walkę o zmianę tego stanu rzeczy.

Na początku istotna informacja - książka nie jest przeznaczona dla czytelników o słabych nerwach. Opisy operacji (o ile takie działania można nazwać operacjami) są dosyć drastyczne, ale takie były ówczesne realia pracy chirurgów. Skoro już jesteście ostrzeżeni lub zachęceni, mogę przejść do sedna.

Lindsey Fitzharris jest doktorem historii nauki i medycyny. Prowadzi stronę "The Chirurgeon's Apprentice", gdzie prezentuje ciekawe przypadki medyczne, które pojawiły się w historii.

"Rzeźnicy i lekarze" to jej debiut pisarski (z tego też powodu lista podziękowań ma 5 stron). Książka to przede wszystkim biografia doktora Josepha Listera,który większość swojej kariery lekarskiej poświecił na próby zmiany warunków, w jakich leczeni byli pacjenci szpitali epoki wiktoriańskiej. Stan higieny w nich był bardziej niż urągający, a lekarze wiele zjawisk chorobowych powstających w wyniku złego zabezpieczenia zabiegów uznawali za normalne, a nawet pożądane. Postępowe teorie Listera, opierające się o badania Ludwika Pasteura, nie zjednywały mu poparcia wśród ówczesnych chirurgów. Prym w tym wiedli przedstawiciele starszego pokolenia, choć jego koledzy ze szkół również zarzucali mu kłamstwa. Historia Listera to kolejny powtarzający się schemat - to co nieznane jest odrzucane, aby nie zakłócić istniejącego stanu rzeczy i nie ukazać, że "autorytety" tak naprawdę nimi nie są.

Prezentowana pozycja to nie tylko solidny, oparty na zachowanej korespondencji, opis życia Josepha Listera, lecz także obraz społeczeństwa tamtego okresu. Trudno sobie wyobrazić, aby współcześnie gdzieś ludzie mieszkali w takich warunkach, jak te opisywane przez autorkę - brak kanalizacji, uciążliwe zakłady w centrach miast, szpitale bez środków dezynfekujących i operacje przeprowadzane na żywym organizmie (eter zaczął być powszechnie używany dopiero w drugiej połowie XIX wieku). Jeżeli ktoś miał wątpliwości, że postęp w większości przypadków jest czymś dobrym, to jest szansa, że po lekturze się ich pozbędzie.

Historia rewolucji w medycynie przedstawiona jest ciekawie, choć bywają fragmenty bardzo drastyczne (podtytuł książki pasuje tutaj jak najbardziej). Autorka w przystępny sposób wyjaśnia na czym polegały badania Listera i Pasteura, tak więc nawet osoba nie mająca na co dzień styczności z medycyną i biologią nie będzie miał trudności.

http://czytalski.pl

XIX-wieczny szpital to nie było miejsce, gdzie dochodziło się do zdrowia. Chirurdzy nie dbali o higienę w żaden sposób, a amputacja była podstawową metodą "leczenia". Doktor Joseph Lister podjął nierówną walkę o zmianę tego stanu rzeczy.

Na początku istotna informacja - książka nie jest przeznaczona dla czytelników o słabych nerwach. Opisy operacji (o ile takie działania...