Bardzo nietuzinkowa książka. Przepełniona skandynawskimi obrazami, zimnem, chłodem - zarówno jeżeli chodzi o krajobraz, jak i relacje międzyludzkie. W pewnym momencie przepełniała mnie głębokim smutkiem, często ciekawością. Otwarte, niedopowiedziane zakończenie zostanie w głowie. No bo tak właściwie, czy oszust może być uczciwy?

Bardzo nietuzinkowa książka. Przepełniona skandynawskimi obrazami, zimnem, chłodem - zarówno jeżeli chodzi o krajobraz, jak i relacje międzyludzkie. W pewnym momencie przepełniała mnie głębokim smutkiem, często ciekawością. Otwarte, niedopowiedziane zakończenie zostanie w głowie. No bo tak właściwie, czy oszust może być uczciwy?

Tajemnicza. Smutna i psychologicznie prawdziwa historia dwóch kobiet. Dwóch? A może to tak naprawdę dwa różne oblicza jednej osoby?.. Historia pełna symboli i głębi. Dobrze w środku lipca przenieść się na chwilę do śnieżnej skandynawskiej wioski...
Może trochę rozjaśnienia dla zniechęconych książką osób:
"Do kogo najbardziej pasuje tytułowe określenie "uczciwej oszustki", zmienia się w zależności od kontekstu."
"Walka między dziką zwierzyną a królikiem właściwie nigdy się nie kończy i tak naprawdę nie pada odpowiedź na pytanie, co jest dobre, a co nie."
"Kiedy się pisze książkę, człowiek robi to dla siebie, opisuje różne strony samego siebie"
źródło cytatów: "Tove Jansson. Mama Muminków" Boel Westin
Znając historię Tove Jansson można doszukać się autobiograficznych wątków: choćby malowanie leśnego runa, Tove też to robiła. I doświadczenie Anny - autorki poczytnych książek dla dzieci...

Tajemnicza. Smutna i psychologicznie prawdziwa historia dwóch kobiet. Dwóch? A może to tak naprawdę dwa różne oblicza jednej osoby?.. Historia pełna symboli i głębi. Dobrze w środku lipca przenieść się na chwilę do śnieżnej skandynawskiej wioski...
Może trochę rozjaśnienia dla zniechęconych książką osób:
"Do kogo najbardziej pasuje tytułowe określenie "uczciwej oszustki",...

Miałam wrażenie, że trafiłam do świata muminków, ale z ludzkimi postaciami.Co mi się w tej książce podobało to oddanie rzeczywistości i klimatu małej miejscowości. To klimat dobrze znany z wielu skandynawskich książek, w których mamy jasno określone postaci z przypisanymi im rolami, charakterystyczne miejsca i budynki. W "Uczciwej oszustce" mamy galerię osobliwych postaci i zarysowanych grubą kreską przypisanych im ról. "Łatki", które dostaje się w małej społeczności nie są łatwe do zdjęcia, ale czasami można je zerwać, zmniejszyć lub zakleić innymi.

Zasadniczo najistotniejsze są w tej opowieści kobiety Katri i Anna, pochodzące z dwóch różnych światów i zajmujące się kompletnie różnymi sprawami. Bohaterki są w różnym wieku, o zupełnie innej pozycji społecznej, mają na rachunku bankowym kompletnie różniące się od siebie kwoty. Co ich zatem zaczyna łączyć, która wpadła na pomysł, żeby wkraść się w łaski tej drugiej i po cóż? Kto i co na tym układzie zyska, czy ktoś straci?

To prosta historia, niezbyt oryginalna, gładka w czytaniu, jak dla mnie trochę naiwna.

Miałam wrażenie, że trafiłam do świata muminków, ale z ludzkimi postaciami.Co mi się w tej książce podobało to oddanie rzeczywistości i klimatu małej miejscowości. To klimat dobrze znany z wielu skandynawskich książek, w których mamy jasno określone postaci z przypisanymi im rolami, charakterystyczne miejsca i budynki. W "Uczciwej oszustce" mamy galerię osobliwych postaci i...

Uczciwie przyznaję, że Tove Jansson potrafi tworzyć niezwykle klimatyczne książki dla dorosłych.

Już od samego początku tej krótkiej powieści otacza nas gęsta i tajemnicza atmosfera małego miasteczka. Każdy każdego zna, każdy ciągle wydeptuje te same ścieżki, każdy myśli, że wszystko wie.

Akcja tej książki toczy się przede wszystkim między dwiema głównymi bohaterkami. Poznajemy ich losy, marzenia i słabości. Czy te kobiety są w stanie się dogadać? Co przyniesie im ta znajomość?

Początkowo byłam zachwycona tą opowieścią, potem jednak poszła ona w jakimś innym kierunku niż zakładałam i jakoś moja ekscytacja opadła. Koniec też nie był dla mnie w pełni zadowalający, więc ostatecznie pewnie szybko o niej zapomnę.

Uczciwie przyznaję, że Tove Jansson potrafi tworzyć niezwykle klimatyczne książki dla dorosłych.

Już od samego początku tej krótkiej powieści otacza nas gęsta i tajemnicza atmosfera małego miasteczka. Każdy każdego zna, każdy ciągle wydeptuje te same ścieżki, każdy myśli, że wszystko wie.

Akcja tej książki toczy się przede wszystkim między dwiema głównymi bohaterkami....

Bardzo podobała mi się ta historia. Jest nieśpieszną, właściwie niewiele się w niej dzieje. Jednak postacie robią tu całą opowieść. Charaktery są neituzionkowye, zaciera się granica, kto jest dobry a kto zły a jednak jest to dość oczywiste a w każdym razie powinno być. Autorka opisuje kim jest i jak działa uczciwa oszustka. Pokazuje manipulacje, myślenie i sposób postępowania ludzi, którzy czynią źle. Przede wszystkim jednak pokazuje jak swoje zachowania racjonalizują, tłumaczą zdrowym rozsądkiem. Podobają mi się też wszelkie niedopowiedzenia oraz otwarte zakończenie. W ten sposób czuje, że autorka pobudza czytelnika do rozważań. Zgadzam się także z opiniami, że książka jest klimatyczna. Oddaje klimat mego miasteczka i klimat zimowy. Polecam!

Bardzo podobała mi się ta historia. Jest nieśpieszną, właściwie niewiele się w niej dzieje. Jednak postacie robią tu całą opowieść. Charaktery są neituzionkowye, zaciera się granica, kto jest dobry a kto zły a jednak jest to dość oczywiste a w każdym razie powinno być. Autorka opisuje kim jest i jak działa uczciwa oszustka. Pokazuje manipulacje, myślenie i sposób...

Nuda! A szkoda, bo Muminki były świetne.

Nuda! A szkoda, bo Muminki były świetne.

Książka bardzo mi się podobała, aż do zakończenia. Bo chyba go nie zrozumiałam. :D Plus za bardzo ciekawą psychologię postaci.

Książka bardzo mi się podobała, aż do zakończenia. Bo chyba go nie zrozumiałam. :D Plus za bardzo ciekawą psychologię postaci.

Dosyć dziwna książka, wręcz surowa w swoim wyrazie. Główna bohaterka skomplikowana i niezrozumiana przez otoczenie, z jednej strony zimna i bezwzględna manipulantka, a z drugiej wrażliwa i opiekuńcza siostra, ponieważ jej działania skupione są na bracie. Mimo wszystko nie dotarła do mnie, a samo zakończenie wręcz mi się nie podobało.

Dosyć dziwna książka, wręcz surowa w swoim wyrazie. Główna bohaterka skomplikowana i niezrozumiana przez otoczenie, z jednej strony zimna i bezwzględna manipulantka, a z drugiej wrażliwa i opiekuńcza siostra, ponieważ jej działania skupione są na bracie. Mimo wszystko nie dotarła do mnie, a samo zakończenie wręcz mi się nie podobało.

Zwykła grafomania. Postacie płaskie jak naleśnik, niespójne, dialogi oderwane od rzeczywistości, narracja zmienia się jak w kalejdoskopie: raz pierwszoosobowa, raz trzecioosobowa, raz jesteśmy w głowie Katri, by za chwilę znaleźć się w głowie Matsa, pomieszanie z poplątaniem. Nie polecam, szkoda czasu

Zwykła grafomania. Postacie płaskie jak naleśnik, niespójne, dialogi oderwane od rzeczywistości, narracja zmienia się jak w kalejdoskopie: raz pierwszoosobowa, raz trzecioosobowa, raz jesteśmy w głowie Katri, by za chwilę znaleźć się w głowie Matsa, pomieszanie z poplątaniem. Nie polecam, szkoda czasu

Trudno uwierzyć, że ta niepozorna książka, z piękną okładką, napisana ascetycznym stylem, zawiera w sobie tyle treści. Powieść wydaje się zimna i nieprzystępna. Skuta lodem osada Vasterby, małomówni mieszkańcy, chłodne relacje międzyludzkie - nikt w takich warunkach nie może liczyć na ogrzanie, wysłuchanie, przytulenie. Dwie kobiety, na pierwszy rzut oka zupełnie różne, spotkają się nieprzypadkowo, a ich relacja nie będzie ani prosta, ani przyjazna, ale cholernie interesująca. Uzdolnioną matematycznie Katri Kling i zamożną ilustratorkę książek dla dzieci, Annę Aemelin, połączy ulotna nić, wywołana wzajemną samotnością. Obie kobiety stronią od ludzi, są zamknięte w sobie, ale poza tym nic ich nie łączy. Katri z założenia nikomu nie ufa, woli milczeć niż mówić, jej milczenie sprawia, że ludzie czują się nieswojo, dziewczyna mało kogo obdarza uśmiechem. Można odnieść wrażenie, że jedyna osoba, do której żywi ciepłe uczucia to jej brat, choć i wobec niego nie jest wylewna. Natomiast Anna, mimo iż żyje samotnie i rzadko opuszcza swój, wypełniony książkami i zapachem kawy, dom, ufa ludziom, jest otwarta na nowe znajomości, nie zakłada, że każdy chce jej dokuczyć albo ją oszukać. Młoda Katri wnosi do domu starszej kobiety chłód, podejrzenia, pytania. To Katri sprawiła, że losy kobiet się połączyły, to ona manipuluje życiem Anny, ale jednocześnie sama powoli się zmienia. Wyrachowany plan dziewczyny zaczyna się dziurawić, gdy Katri bliżej poznaje Annę.

Uczciwa oszustka napisana jest prostym językiem, który współgra z surowością przedstawionego krajobrazu i nieprzystępnością mieszkańców, żyjących w Vasterby. Wiele rozgrywa się tu na poziomie emocji, często zakamuflowanych. Jansson zmusza czytelnika do przemyśleń, do szukania drugiego dna. Powieść, choć chłodna i pozbawiona ozdobników, ma w sobie nutę baśniowego klimatu. Czytelnik podejrzewa, że pod pozorem prostej historii, autorka Muminków, skryła ważne i mądre przesłanie.

Trudno uwierzyć, że ta niepozorna książka, z piękną okładką, napisana ascetycznym stylem, zawiera w sobie tyle treści. Powieść wydaje się zimna i nieprzystępna. Skuta lodem osada Vasterby, małomówni mieszkańcy, chłodne relacje międzyludzkie - nikt w takich warunkach nie może liczyć na ogrzanie, wysłuchanie, przytulenie. Dwie kobiety, na pierwszy rzut oka zupełnie różne,...