"Wojna nie wybiera. Kule nie mają oczu."

"Lekcji więcej nie będzie" to jedna z tych niepozornych książek, do których czuję duży sentyment. Kojarzy mi się z czasami, gdy musiałam chować się pod kołdrą z latarką i książką, żeby rodzice nie krzyczeli, że już czas na spanie. A ja tak bardzo chciałam, ja wręcz musiałam przeczytać jeszcze tych parę stron. Od tego czasu minęło już dużo lat, a ta książka nadal była gdzieś tam w moich myślach. Parę dni temu wygrzebałam ją spod sterty innych w antykwariacie.
Głowną bohaterkę książki, Hanię, poznajemy w chwili, gdy nauczycielka oznajmia uczniom, że lekcji więcej nie będzie, ponieważ tak zarządziły władze niemieckie. Jest połowa grudnia 1939 roku.
Początkowo Hania zajęta jest myślami o prywatkach, miłostkach, ubraniach i kosmetykach. Gdzieś tam pojawiają się wieczorki literackie i deklamacje patriotyczne, ale młoda dziewczyna chce się bawić i żyć tak, jak żyła do tej pory. Nie tylko zresztą ona. Towarzysze zabawy mówią: "Przecież jutro może być z nami koniec", więc chcą czerpać z teraźniejszości jak najwięcej beztroski.
Jednak Hania szybko poważnieje. Wojna przyspiesza jej wejście w dorosłość. Opowieści ojca o oblężeniu Warszawy, o zabitych dzieciach, odwiedziny u żydowskiej koleżanki, Róży, która chciała być malarką, a teraz mieszka w strasznych warunkach, budowa getta łódzkiego, którego ogrodzenie wygląda "Jakby tam lwy i tygrysy mieli trzymać, a nie ludzi", sprawiają, że w dziewczynie rodzi się potrzeba walki.
Zaczyna się konspiracja, tajne nauczanie, przechwytywanie listów z donosami do gestapo.
Równocześnie toczy się zwykłe życie. Matka, jak w czasach przedwojennych, martwi się, że Hanka nie wraca, a tu obiad stygnie, sąsiadki plotkują, a mężczyźni przy wódce dyskutują o polityce.
Książka nie należy do łatwych. Bardzo mała czcionka i trochę staroświecki sposób narracji mogą zniechęcić współczesnego czytelnika. Jednak jest to bardzo wartościowa pozycja, zwłaszcza wśród zalewających ostatnio rynek wydawniczy płytkich książek obyczajowych o tematyce wojennej i obozowej. "Lekcji więcej nie będzie" to książka, która nie koloryzuje, nie chce uwieść czytelnika. Jest sucha, bolesna i pełna strachu, jak czas o którym opowiada.

"Wojna nie wybiera. Kule nie mają oczu."

"Lekcji więcej nie będzie" to jedna z tych niepozornych książek, do których czuję duży sentyment. Kojarzy mi się z czasami, gdy musiałam chować się pod kołdrą z latarką i książką, żeby rodzice nie krzyczeli, że już czas na spanie. A ja tak bardzo chciałam, ja wręcz musiałam przeczytać jeszcze tych parę stron. Od tego czasu minęło...

Jest to opowieść Hani uczennicy III klasy gimnazjum o pierwszych miesiącach II wojny światowej oczkami dojrzewającej dziewczyny. O jej kłopotach, miłostkach i życiowych wyborach, oraz, podyktowanym wojną, szybkim dojrzewaniu psychicznym.

Jest to opowieść Hani uczennicy III klasy gimnazjum o pierwszych miesiącach II wojny światowej oczkami dojrzewającej dziewczyny. O jej kłopotach, miłostkach i życiowych wyborach, oraz, podyktowanym wojną, szybkim dojrzewaniu psychicznym.