Na pewno jest to książka niezwykła i zapadająca w pamięć.
Autorka - Emma Donoghue - napisała ją z perspektywy pięcioletniego chłopca. To jego oczami patrzymy na świat, jego zmysłami i rozumem go poznajemy.
Zabieg ten dodał jeszcze dramatyzmu tej historii, ale miejscami wniósł też nieco humoru i lekkości tej smutnej i przerażającej historii.
Matka i jej syn Jack egzystują zamknięci przez kilka lat w jednym Pokoju, który stał się dla nich całym światem i musiał za niego wystarczyć.
Mistrzostwo oszczędności miejsca i zasobów, mistrzostwo w zaradności, organizacji życia, zabaw, sportów i rozrywek na miarę minimalnej dostępności.
Jack nie zna innego świata, bo to tutaj się urodził.
Heroizm matki, która stara się stworzyć namiastkę normalności w tym mikroświecie. Jack jest tam właściwie szczęśliwy, czuje się kochany, ale matka zdaje sobie sprawę, że to nie może tak trwać wiecznie, a nie widać szans na ratunek.
Ta książka to przede wszystkim wzruszająca i bardzo emocjonalna opowieść o sile matczynej miłości. To dziecko zmobilizowało ją do dalszego życia i walki o przetrwanie.
Szokujące są też doznania Jacka i matki po wyjściu na wolność. Wydaje się nawet, że miejscami ich powrót do normalności jest trudniejszy niż życie w zamknięciu. Mnogość doznań ich przerasta, a przystosowanie się do życia w społeczeństwie wymaga sporo pracy.
Książka bardzo emocjonalna i warta przeczytania.

Na pewno jest to książka niezwykła i zapadająca w pamięć.
Autorka - Emma Donoghue - napisała ją z perspektywy pięcioletniego chłopca. To jego oczami patrzymy na świat, jego zmysłami i rozumem go poznajemy.
Zabieg ten dodał jeszcze dramatyzmu tej historii, ale miejscami wniósł też nieco humoru i lekkości tej smutnej i przerażającej historii.
Matka i jej syn Jack egzystują...