Śmierć Stalina jest opowieścią niejednoznaczną. Twórcy z jednej strony chcieli opowiedzieć historię śmierci jednego z największych tyranów wszech czasów, a z drugiej przekazać potencjalnym odbiorcom absurdalność ustrojów totalitarnych. Przez to właśnie nakładają się na siebie sceny z jednej strony straszne i brutalne, a z drugiej absurdalne i przepełnione czarnym humorem. W efekcie tak naprawdę czytelnik nie będzie się śmiał do rozpuku, a jedynie momentami delikatnie się uśmiechnie, bo cała ta farsa którą możemy byś świadkami, okupiona została śmiercią milionów istnień.

Wizualnie komiks też robi wrażenie i oddaje sedno groteski, absurdu i strachu. Z jednej strony cartoonowa stylistyka łączy się z odwzorowaniem mnóstwa szczegółów. Postacie są też dosyć szczegółowe, ale lekko wykrzywione, co nadaje im diabolicznego wyglądu. Wrażenie też robi soczysto czerwona okładka, na której zaprezentowany jest sam Stalin.

Śmierć Stalina to komiks, który zachwyca swoją stylistyką. Kadry idealnie też komponują się z wydarzeniami, a raczej ich absurdalnością. Można nawet zaryzykować, że ówczesne wydarzenia są swojego rodzaju ponurym żartem z ofiar komunistycznego reżimu, a twórcy komiksu rewelacyjnie ten żart oddali na kartach swojej opowieści.

http://kulturacja.pl/2018/06/smierc-stalina-recenzja-komiksu/

Śmierć Stalina jest opowieścią niejednoznaczną. Twórcy z jednej strony chcieli opowiedzieć historię śmierci jednego z największych tyranów wszech czasów, a z drugiej przekazać potencjalnym odbiorcom absurdalność ustrojów totalitarnych. Przez to właśnie nakładają się na siebie sceny z jednej strony straszne i brutalne, a z drugiej absurdalne i przepełnione czarnym humorem. W...