"Nie wiedziała jednak, jak wytłumaczyć to, co się stało, jak wszystko mogło się zmienić z dnia na dzień, jak ktoś, kogo tak mocno kochała, mógł w mgnieniu oka zniknąć."

Wyjątkowo poruszająca powieść psychologiczna, niesamowicie wciąga i przykuwa uwagę czytelnika nie pozwalając mu się od niej oderwać nawet na moment. Autorka bardzo przenikliwie i precyzyjnie kreśli złożony obraz rodziny, w której życiu nie brakuje dramatów, bolesnych wydarzeń i ciężkich przeżyć. Niezwykle przejmująca książka, z każdym rozdziałem coraz bardziej przybliżamy się do głównych bohaterów, z większą szczegółowością poznajemy ich portrety, zanurzamy się głęboko w przyczyny ich zachowań i źródła początkowo niezrozumiałych dla nas postaw. Okazuje się, że nie wszystko jest jednoznaczne, w pełni wyraziste i przejrzyste, a wręcz odwrotnie, system wzajemnych zależności między poszczególnymi członkami rodziny mocno determinuje ich postępowanie, przeżycia i losy. Dlaczego jedno dramatyczne wydarzenie pociąga za sobą kolosalne konsekwencje? Jakie role narzucamy samym sobie w oczekiwaniu na zrozumienie i akceptację innych? Czy potrafimy pogodzić miłość do bliskich i ich oczekiwania wobec nas, z własnymi pragnieniami i marzeniami?

Rodzinę Lee poznajemy w bardzo bolesnym dla nich momencie, kiedy znika starsza córka Marylin i Jamesa, szesnastoletnia Lydia. Wszystko wydaje się mało istotne i błahe w obliczu strachu o życie dziewczyny. Niestety, doszło już do tragedii, Lydia nie żyje. Z wielką uwagą i ogromną empatią śledzimy jak każdy z członków rodziny próbuje poradzić sobie z traumatycznym przeżyciem, szczelnie zamykając się w swoim bólu i rozpaczy, starając się nie wciągać w to bliskich, tak aby nie pogłębiać ich cierpienia. Zaczynają dotkliwie odczuwać samotność i psychiczną izolację, pomimo, że mieszkają pod jednym dachem i troszczą się o siebie nawzajem, to jednak mocno oddalają się od siebie. Doskonale możemy zaobserwować, jak mało wiedzą o sobie nawzajem, jak bardzo przywiązują się do obrazu bliskich zniekształconego fałszywym o nich wyobrażeniem. Autorka bardzo sugestywnie, z ogromnym zrozumieniem i wyczuciem, stopniowo odkrywa przed czytelnikiem kolejne tajemnice poszczególnych członków rodziny, przyczyny ich niezrealizowanych marzeń, nieustanne próby zadowolenia innych, silne poczucie straconych szans, a także konieczność sprostania oczekiwaniom bliskich, nawet kosztem własnej tożsamości, poczucia wewnętrznej stabilności i bezpieczeństwa.

Widzimy wyraźnie jak nieistotne i niewarte odnotowania zdarzenia z przeszłości, okazują się po dłuższym czasie, kluczowymi determinantami, zapalnikami prowadzącymi do nieuniknionego i niekontrolowanego wybuchu zbyt długo skrywanych sekretów, niedomówień i bardzo silnych emocji. Śmierć Lydii powoduje ogromne zmiany w zachowaniach członków rodziny Lee. Ojciec stara się pracą i obowiązkami zawodowymi wypełnić ogromną pustkę w sercu, poprzez nową znajomość szuka zrozumienia, ukojenia i wymazania bolesnej rzeczywistości. Matka silnie zagłębia się we wspomnienia i poszukuje winnych tragedii. Bratem targa gniew i wyrzuty sumienia, a siostra schodzi z drogi wszystkim, znacząco milczy, godząc się na bycie niezauważalną. W domu panują nowe reguły zachowań, a pewnych tematów nie wolno poruszać. Bohaterowie podejmują działania oparte na błędnej ocenie rzeczywistości, pojawiają się wzajemne oskarżenia, dochodzi do kłótni, padają słowa, które nigdy nie powinny zostać wypowiedziane, wszechobecne stają się kłamstwa i ukrywanie faktów. Jednak bardzo powoli rodzina przebudza się z odrętwienia i letargu, stopniowo zaczynają uczyć się siebie nawzajem, redefiniować wzajemne zależności i uczucia, poszukiwać siły we wzajemnych relacjach. Ale czy nie jest za późno na odbudowanie tak mocno poszarpanej emocjonalnie rodziny? Jak bardzo musi zaboleć prawda, aby pojawiła się chęć i pragnienie dokonania istotnych zmian w życiu? Dlaczego spostrzeżenie i zrozumienie prawdziwej rzeczywistości przysparza tak wiele bólu i cierpienia? Czy członkowie rodziny zdołają wzajemnie się odnaleźć i być dla siebie wsparciem?

Bardzo udany debiut, wskazujący na wielki potencjał twórczy autorki. Powieść czyta się zachłannie, niecierpliwie i z ogromnym zaciekawieniem. Intrygująca fabuła płynnie prowadzi nas przez meandry rodzinnych zależności, uczuć i oczekiwań. Wystarczy jedno pęknięte oczko w łańcuszku wzajemnych zależności, dosłownie jedno wydarzenie, aby nasze życie całkowicie odmieniło się, zawisło w chwilowej próżni niemożności funkcjonowania. Tam, gdzie powinna tkwić siła, jest niezwykle podatne na zranienie i cierpienie miejsce. Pięknie i wzruszająco przedstawiona historia, napisana ze zrozumieniem prawd życiowych, istoty więzów rodzinnych, psychologicznych uwarunkowań ludzkich mocy i słabości. Zachęca do głębokich refleksji i poszerzonych przemyśleń, jeszcze długo pozostaje w nas po jej przeczytaniu. Warto nadmienić, że autorka porusza w książce także inne wątki dotyczące uwarunkowań społecznych, będące niejako uzupełnieniem kluczowego przekazu opowieści. Zwraca uwagę czytelnika na brak akceptacji w drugiej połowie ubiegłego wieku małżeństw mieszanych, ograniczone możliwości samorealizacji zawodowych kobiet, znaczne kulturowe różnice i stereotypy społeczne. Jestem przekonana, że każdy z nas znajdzie w tej powieści pewien ślad zdarzeń, odniesienie do poczynań i doświadczeń życiowych, jeśli nie nas samych, to naszych bliskich. Warto zagłębić się w tę książkę i posłuchać wewnętrznego głosu serca. Szczerze zachęcam do lektury.

bookendorfina.blogspot.com

"Nie wiedziała jednak, jak wytłumaczyć to, co się stało, jak wszystko mogło się zmienić z dnia na dzień, jak ktoś, kogo tak mocno kochała, mógł w mgnieniu oka zniknąć."

Wyjątkowo poruszająca powieść psychologiczna, niesamowicie wciąga i przykuwa uwagę czytelnika nie pozwalając mu się od niej oderwać nawet na moment. Autorka bardzo przenikliwie i precyzyjnie kreśli złożony...