Książka „Opowieści pokładowe. Prawdziwe życie na wysokościach” to już moja trzecia pozycja autorstwa stewardesy Teresy Grzywocz.
Lubię samoloty, lubię je oglądać, ale czy lubię latać? Są miejsca, gdzie inaczej się nie dotrze niż samolotem, ale jak mam możliwość to wybieram transport lądowy.
Z tej książki dowiecie się m.in. jak to jest między stewardesami, jak zachowują się pasażerowie na pokładzie samolotu i jak to jest z samymi pilotami. Bycie stewardesą wcale nie należy do łatwych zawodów. Stewardesa nie jest tylko po to, aby się ładnie uśmiechać. Tak naprawdę Ci ludzie mają tyle obowiązków i tyle spraw na głowie, że my szarzy obywatele nawet byśmy nie pomyśleli. Czasami nawet i zaopatrzenie samolotu w zakupy należy do obowiązków stewardesy. Także to chyba jeden z takich zawodów, który po prostu tzreba lubić. Mój mąż akurat jest motorniczym więc co nieco wiem o tym jak wygląda praca w niedziele i święta, chodzenie z wolnego, pracowanie dziennie w innych godzinach i służenie nie raz za informację turystyczną. Chociaż tych dwóch zawodów tak naprawdę nie ma co ze sobą porównywać.

"Pasażerowie mogą być wredni , hotele podłe, destynacje tragiczne, ale jak załoga jest super, to można taki wylot obrócić w niezapomniany pobyt".

Książka „Opowieści pokładowe. Prawdziwe życie na wysokościach” to już moja trzecia pozycja autorstwa stewardesy Teresy Grzywocz.
Lubię samoloty, lubię je oglądać, ale czy lubię latać? Są miejsca, gdzie inaczej się nie dotrze niż samolotem, ale jak mam możliwość to wybieram transport lądowy.
Z tej książki dowiecie się m.in. jak to jest między stewardesami, jak zachowują...

Sprawnie i dowcipnie, często dosadnie, opisana praca na pokładzie. Bardzo odpowiadała mi luźna forma i nie wchodzenie w drobiazgowe tłumaczenie każdej pierdółki.

Sprawnie i dowcipnie, często dosadnie, opisana praca na pokładzie. Bardzo odpowiadała mi luźna forma i nie wchodzenie w drobiazgowe tłumaczenie każdej pierdółki.

Szczera opowieść o tym, jak to jest być stewardesą. Trochę humoru, trochę goryczy, trochę niepewności, ale zawsze od serca.

Szczera opowieść o tym, jak to jest być stewardesą. Trochę humoru, trochę goryczy, trochę niepewności, ale zawsze od serca.

,,Opowieści pokładowe'' Teresy Grzywocz to całkowicie inny typ książki niż które czytam na co dzień. Jednak gwarantuję, że lektura nie będzie straconym czasem. Ja sama po przeczytaniu tej pozycji zapragnęłam poznać ten zawód jeszcze bliżej.

,,Opowieści pokładowe'' Teresy Grzywocz to całkowicie inny typ książki niż które czytam na co dzień. Jednak gwarantuję, że lektura nie będzie straconym czasem. Ja sama po przeczytaniu tej pozycji zapragnęłam poznać ten zawód jeszcze bliżej.

Jako zainteresowany branżą lotniczą, stawiam 6, niestety,na wyrost. Autorka wychodzi z każdej opresji, na każdą osobę wyrobiona opinia, jak u zaradnej i chyba nieco cwanej Polki. Brakowało mi niestety konkretnej wiedzy merytorycznej, ale autorka sygnalizuje to we wstępie. W zamian dostałem sporo informacji o papierowych serwetkach i konieczności robienia zakupów przed lotem. Ratuje tę książkę przejrzystość rozdziałów , osobno piloci, osobno współpracowniczki. Fachowej wiedzy próżno tu szukać, ale latając głównie jet-ami jest tak a nie inaczej. Mimo wszystko, swobodna książka, przeczytana podczas urlopu.

Jako zainteresowany branżą lotniczą, stawiam 6, niestety,na wyrost. Autorka wychodzi z każdej opresji, na każdą osobę wyrobiona opinia, jak u zaradnej i chyba nieco cwanej Polki. Brakowało mi niestety konkretnej wiedzy merytorycznej, ale autorka sygnalizuje to we wstępie. W zamian dostałem sporo informacji o papierowych serwetkach i konieczności robienia zakupów przed...

Średnio przypadła mi do gustu ta książka. Autorka pomimo tego, że wymienia wiele ciekawostek ze swojej pracy i w miarę sumiennie opisuje specyfikę pracy w liniach lotniczych, jednak bardzo często traktuje wszystkich "z góry", obrażając i lekceważąc współpracowników, pasażerów, szefostwo. Brakuje jej empatii, pokory i zrozumienia. Miałem wielokrotnie wrażenie, że autorka uważa się za kogoś bardzo ważnego, a jej praca to coś wyjątkowego. Niestety czytając kolejne strony odnosiłem wrażenie, że wcale nie lubi tej pracy i ciągle jej czegoś brakuje. Nie podeszło mi też poczucie humoru naszej stewy. Zabrakło też w książce dobrej redakcji, bo jako całość nie ma tu zbyt dobrego opracowania materiału. Stąd też moja dość niska ocena.

Średnio przypadła mi do gustu ta książka. Autorka pomimo tego, że wymienia wiele ciekawostek ze swojej pracy i w miarę sumiennie opisuje specyfikę pracy w liniach lotniczych, jednak bardzo często traktuje wszystkich "z góry", obrażając i lekceważąc współpracowników, pasażerów, szefostwo. Brakuje jej empatii, pokory i zrozumienia. Miałem wielokrotnie wrażenie, że autorka...

Tylko dla zainteresowanych tematem pracy jako Cabin crew, dla pozostałych czuje że mogłaby być marnacją czasu.

Tylko dla zainteresowanych tematem pracy jako Cabin crew, dla pozostałych czuje że mogłaby być marnacją czasu.

Ciekawa, trochę wciągająca i przede wszystkim o lotnictwie. Książka napisana językiem w jakim pisze się najczęściej blogi, ale to mi nie przeszkadzało. Trochę anegdot, informacji o zawodzie "stewy", o dziwactwach pasażerów i o samej pasji do latania. Całkiem przyzwoita pozycja.

Ciekawa, trochę wciągająca i przede wszystkim o lotnictwie. Książka napisana językiem w jakim pisze się najczęściej blogi, ale to mi nie przeszkadzało. Trochę anegdot, informacji o zawodzie "stewy", o dziwactwach pasażerów i o samej pasji do latania. Całkiem przyzwoita pozycja.

Ciekawe historie, jednak język i styl wypowiedzi marny. Tylko dla bardzo zaciekawionych tematem. Nieco drażniły mnie też powtórzenia - niemal te same zdania po parę razy..

Ciekawe historie, jednak język i styl wypowiedzi marny. Tylko dla bardzo zaciekawionych tematem. Nieco drażniły mnie też powtórzenia - niemal te same zdania po parę razy..

http://pikkuvampyyrinkirjamaailma.blogspot.com/2019/03/197-teresa-grzywocz-opowiesci-pokadowe.html

Mogę się założyć, że większość z Was ma w głowie idealny obrazek stewardesy. Perfekcyjny makijaż. Schludny mundur. Wysokie obcasy. Ciasno spięte włosy, bez żadnego zbłąkanego luźnego kosmyka. Szeroki uśmiech. Pogodny ton głosu. Mało kto pomyśli o niewyspaniu, zniszczonych paznokciach, babcinych pantoflach, ciężkiej pracy. A jednak – praca stewardesy to nie bajka o podniebnej księżniczce.

Teresa Grzywocz to polska stewardesa, która poznała ten zawód na własnej skórze. Latała przeróżnymi samolotami, a na koncie ma doświadczenie w pracy nawet u największych linii lotniczych świata. Swój fach przedstawia w książce już po raz drugi, choć dla mnie to pierwsze spotkanie z autorką.

„Opowieści pokładowe” pokazują prawdziwe życie na wysokościach. Teresa Grzywocz zaprasza nas na pokład w celu przedstawienia swojej pracy. Nie skupia się na tym, kto i jak lata – celebryci, gwiazdy muzyki i kina, milionerzy, szejkowie, politycy, przeciętni Kowalscy. Nie, tym razem goście nie są aż tak istotni, choć często są ważnym punktem zaczepienia. To opowieść o pracy pod niebem, a nie o zabawnych historyjkach ze znanymi ludźmi. Ale wiadomo – ludzie, a klienci to już przede wszystkim, wpływają na sposób wykonywania pracy.

W książce podoba mi się najbardziej to, że autorka nikomu nie odradza, ani też nikogo nie zmusza do wybrania takiej ścieżki zawodowej. Po prostu ją przedstawia, a robi to w sposób tak ciekawy, że może zainteresować każdego. Ta pozycja to nie tylko lektura dla przyszłych stewardes, ale ciekawa opowieść do osób, które choć w minimalnym stopniu interesują się lataniem lub choć raz wybrały samolot jako swój środek transportu.

Teresa Grzywocz nie skupia się na samych plusach swojej pracy i łamie stereotypy. Prawda, tylko prawa. To mi imponuje. Wszystkie za i przeciw. Wszystkie wady, wszystkie zalety. Zabawne anegdoty, mrożące krew w żyłach historie i samotny los podniebnych pracowników, a do tego zabawne quizy oraz jakże wymowne listy – tutaj mamy wszystko. Przede wszystkim czytamy o rzeczach praktycznych, nie tylko teoretycznych. Przecież wszyscy wiemy, co w pracy teoretycznie mamy robić, a co praktycznie robimy. Jak sądzicie, co może robić stewardesa? Mały spojler – wszystko.

Książkę czyta się bardzo szybko, kiedy już się do niej porządnie zabierzemy – mi wystarczył tak naprawdę lot z Katowic do Dublina, czyli niecałe 3 godziny. Książka sprawdziła się idealnie w podróży. Zmieniła też mój punkt widzenia na obsługę w samolotach. Teraz zupełnie inaczej postrzegam stewardesy, dlatego też książkę będę polecać klientom biura podróży, w którym pracuję. Im więcej świadomych pasażerów, tym lepiej!

http://pikkuvampyyrinkirjamaailma.blogspot.com/2019/03/197-teresa-grzywocz-opowiesci-pokadowe.html

Mogę się założyć, że większość z Was ma w głowie idealny obrazek stewardesy. Perfekcyjny makijaż. Schludny mundur. Wysokie obcasy. Ciasno spięte włosy, bez żadnego zbłąkanego luźnego kosmyka. Szeroki uśmiech. Pogodny ton głosu. Mało kto pomyśli o niewyspaniu, zniszczonych...