Lasombra, jeden z moich ulubionych wampirzych klanów gry Wampir Maskarada. Oczywistym więc było, że gdy znalazłem Trylogię Lasombry musiałem mieć te książki. Gdy w końcu je dostałem z jak największym zapałem zabrałem się za czytanie.

Warto wspomnieć, że jeśli ma się dosyć wampirów z powieści romantycznych pisanych przez sfrustrowanych seksualnie ludzi snujących własne fantazje to, to jest właśnie książka dla Ciebie. Tutaj wampiry – nawet te „dobre” – raczej nie przejmują się ludźmi i bynajmniej nie bawią się w moralność, obowiązuje tylko i wyłącznie czysty pragmatyzm.

Muszę przyznać, że choć lubię Lasombrę to w tej książce opis ich mocy jest… ździebko głupi. Nie wiem, może wyobrażałem sobie to zupełnie inaczej, ale opisy rzeczy jakie tam się dzieją takie jak: nogi z cienia, macki z cienia by wampir poruszał się niczym ośmiornica nie używając fizycznych nóg, brzmią dla mnie dość głupio i szczerze mówiąc nie wiem co mam o tym sądzić.

Główną bohaterką jest Lucita z Aragonii, która tak jak Beckett jest „pupilką” swojego klanu. Fabuła głównie mówi o tym jak próbuje znaleźć dalszą drogę po tym jak dopięła swojego nie-życiowego celu, który realizowała tysiąc lat, oraz pościgu który ruszył za nią. I niestety, ale książka jest… nudna. Lucita niestety pozostaje dość jednowymiarowa, nie widzę żadnych przemian, ani początku takie procesu. Gdy dochodzi do jakiejś głębszej rozmowy filozoficznej jest raczej słabo i miałem wrażenie, że powtarzają w kółko ten sam argument. Co do samego pościgu… cóż pióro pisarza niczym przeznaczenie usilnie naprowadza ich na właściwy tor. Nie podoba mi się głupota bardzo starego wampira, końcówka również śmierdzi wymuszonym na siłę zdarzeniem, którego nawet nie próbowano zamaskować.

Cóż początek Trylogii Lasombry rewolucji nie zrobił, ale odświeżająco jest przeczytać książkę w której to wampiry nie robią maślanych oczu do nastolatek, nie żywią się na zwierzątkach i nie rozpaczają nad utratą swojego człowieczeństwa, także z tej strony duży plus. Niemniej ogólna nuda… zdecydowanie nie jest to książka dla wszystkich, jednak miłośnicy Wampira Maskarady zapewne znajdą w niej coś dla siebie.

Lasombra, jeden z moich ulubionych wampirzych klanów gry Wampir Maskarada. Oczywistym więc było, że gdy znalazłem Trylogię Lasombry musiałem mieć te książki. Gdy w końcu je dostałem z jak największym zapałem zabrałem się za czytanie.

Warto wspomnieć, że jeśli ma się dosyć wampirów z powieści romantycznych pisanych przez sfrustrowanych seksualnie ludzi snujących własne...