To nie jest książka o miłości, a zarazem jest o wielu jej odcieniach. Wojna, po wojnie, walka o przetrwanie, zawiłość losów aż do ostatnich zdań. Doceniam wkład pracy autorki, rzetelny to zapis okrutnej historii.

To nie jest książka o miłości, a zarazem jest o wielu jej odcieniach. Wojna, po wojnie, walka o przetrwanie, zawiłość losów aż do ostatnich zdań. Doceniam wkład pracy autorki, rzetelny to zapis okrutnej historii.

Temat ciekawy, ale książkę ciężko się czytało. Książka dla osób, które chcą uronić łzę ze smutku niż ze śmiechu czy ciepło wspomnieć jakiś okres. Styl autorki w tej książce też jest ciężki, więc pozycja dla cierpliwych.

Temat ciekawy, ale książkę ciężko się czytało. Książka dla osób, które chcą uronić łzę ze smutku niż ze śmiechu czy ciepło wspomnieć jakiś okres. Styl autorki w tej książce też jest ciężki, więc pozycja dla cierpliwych.

Historia, która poruszyła i jednocześnie złamała moje serce. Nostalgiczny powrót do przedwojennych czasów, które znamy tylko z opowieści... Osobiście najbardziej zjednoczyłam się z Klementyną, jej opowieść stała się dla mnie najbliższa. Polecam.

Historia, która poruszyła i jednocześnie złamała moje serce. Nostalgiczny powrót do przedwojennych czasów, które znamy tylko z opowieści... Osobiście najbardziej zjednoczyłam się z Klementyną, jej opowieść stała się dla mnie najbliższa. Polecam.

Hmmm.... Niby historia ok ale czuję duży niedosyt. Niby wiadomo o co chodzi a jakby nie do końca.

Hmmm.... Niby historia ok ale czuję duży niedosyt. Niby wiadomo o co chodzi a jakby nie do końca.

Treścią powieści są przedwojenne, wojenne i powojenne losy czterech kobiet związanych uczuciowo z jednym mężczyzną. Akcja rozpoczyna się latem 1939 roku w Juracie, a potem wybucha II wojna światowa, po zakończeniu której nastają trudne, powojenne czasy komunizmu w Polsce. Warto przeczytać tę ciekawą powieść o miłości, przyjażni, tęsknocie, zdradzie...

Treścią powieści są przedwojenne, wojenne i powojenne losy czterech kobiet związanych uczuciowo z jednym mężczyzną. Akcja rozpoczyna się latem 1939 roku w Juracie, a potem wybucha II wojna światowa, po zakończeniu której nastają trudne, powojenne czasy komunizmu w Polsce. Warto przeczytać tę ciekawą powieść o miłości, przyjażni, tęsknocie, zdradzie...

Historia która porusza, daje do myślenia, a co najważniejsze - wciąga od pierwszych stron. Fantastyczne opisy powodują, że ma się wrażenie "oglądania" książki obrazami, a nie słowami. Świetnie stworzone postacie, wiernie oddane realia historyczne (do tego stopnia, że chce się nadrobić niektóre braki w wiedzy),bardzo dobrze prowadzone zmiany czasu narracji.
Jednym słowem, najlepsza książka jaką w tym roku przeczytałam.
Polecam, naprawdę warto przeczytać

Historia która porusza, daje do myślenia, a co najważniejsze - wciąga od pierwszych stron. Fantastyczne opisy powodują, że ma się wrażenie "oglądania" książki obrazami, a nie słowami. Świetnie stworzone postacie, wiernie oddane realia historyczne (do tego stopnia, że chce się nadrobić niektóre braki w wiedzy),bardzo dobrze prowadzone zmiany czasu narracji.
Jednym słowem,...

Naprawdę dobra ciekawa i zaskakująca książka. Jedyny minus to tzw. skakanie po różnych wątkach. Jednak na koniec wszystko układa się w całość. Polecam.

Naprawdę dobra ciekawa i zaskakująca książka. Jedyny minus to tzw. skakanie po różnych wątkach. Jednak na koniec wszystko układa się w całość. Polecam.

Właśnie skończyłam czytać i do końca nie wiem jak ocenić książkę. Temat jest bardzo ciekawy, ale trudności w odbiorze tej książki powodowały częste przeskoki czasowe. Naprawdę czasami ciężko się połapać. Lody czterech kobiet są tragiczne i w zasadzie smutne

Właśnie skończyłam czytać i do końca nie wiem jak ocenić książkę. Temat jest bardzo ciekawy, ale trudności w odbiorze tej książki powodowały częste przeskoki czasowe. Naprawdę czasami ciężko się połapać. Lody czterech kobiet są tragiczne i w zasadzie smutne

Bałam się,że będzie to łzawy romans z historią w tle, ale bardzo miłe zaskoczenie. Książka świetna! Gorąco polecam!

Bałam się,że będzie to łzawy romans z historią w tle, ale bardzo miłe zaskoczenie. Książka świetna! Gorąco polecam!

Poznawanie twórczości Bogny Ziembickiej rozpoczęłam od cyklu „Droga do Różan”. Wciągnęła mnie ta saga i z ciekawością ją czytałam. Spodobał mi się w niej sposób pisania – prosty i bardzo przystępny. Dlatego też z chęcią sięgnęłam po inną książkę autorki, którą było „Pamiętasz tamto lato”. Liczyłam, że będzie ona napisana w podobnym stylu, dzięki czemu również przypadnie mi do gustu. A jak było w rzeczywistości? Otóż, zostałam zaskoczona. A dokładniej, niemile zaskoczona. Czytając miałam wrażenie jakby autorka chciała koniecznie stworzyć powieść w nowym stylu, odcinając się od prostoty i zwyczajności znanych z jej wcześniejszych książek. A to okazało się być kiepskim pomysłem.

Na początku poznajemy cztery kobiety, które razem spędzają w Juracie ostatnie przedwojenne wakacje. Jest też z nimi Teofil - młody lekarz, który dla każdej jest kimś najważniejszym. Synem, mężem, kochankiem, przyjacielem. Cała piątka bawi się tam znakomicie. Radośni i szczęśliwi biorą udział w balu, żartują ze sobą, snują plany na przyszłość. Aż tu nagle wybuch wojny wszystko rujnuje. Nasi bohaterowie zamiast realizować swe postanowienia, muszą zmagać się z piekłem wojennej zawieruchy. Z książki dowiemy się jak kto przetrwał wojnę i co kogo spotkało już po niej zakończeniu. Uzyskamy też odpowiedź na najważniejsze pytanie - czy losy bohaterów splotą się jeszcze ze sobą czy może każdemu pozostaną tylko wspomnienia?
Tak więc, ogólny zarys historii jest ciekawy i mogła powstać z tego całkiem dobra opowieść. I pewnie powstałaby gdyby autorka nie kombinowała ze sposobem przedstawienia fabuły. Wprowadziła ona do swego dzieła dwie rzeczy, które skutecznie psuły przyjemność czytania. Pierwsza to brak chronologii. Raz czytamy o tym co działo się jeszcze przed wybuchem wojny, za moment przechodzimy do fragmentu mówiącego o latach wczesnego PRL-u a kolejny rozdział to już wspomnienia sytuacji mających miejsce w latach 1939-1945. I tak na zmianę. Raz jedno, raz drugie. Coś okropnego. Sprawiało to, że często nie mogłam połapać się o czym właściwie czytam. Natomiast druga rzecz to rzucanie różnymi wątkami bez ładu i składu. Czasem odnosiłam wrażenie jakby dany fragment został wyrwany z całości i bezcelowo wciśnięty w treść książki. Te mankamenty przyczyniły się do tego, że przedstawiona historia jest nieco chaotyczna. Po prostu, są to niepotrzebne komplikacje, które negatywnie wpływają na odbiór książki. Gdyby autorka zdecydowała się jednak na zachowanie chronologii oraz spójności i ciągłości akcji to dużo lepiej i przyjemniej by się czytało.

„Pamiętasz tamto lato” jest powieścią, która raz zaciekawia a innymi razem męczy. Lecz jedno jest pewne: jak już się człowiek połapie, o którym okresie czyta to wtedy zainteresowanie dalszym ciągiem momentalnie wzrasta. Tak bardzo, że chwilami aż trudno się od książki oderwać. Bo trzeba przyznać, że przedstawiona historia jest interesująca. Jest też mądra i głęboka, pełna przemyśleń nad ludzkim losem. Ma ona swój klimat, nieco ponury ze względu na czasy, w których została osadzona, ale można się też w niej doszukać nadziei na nadejście lepszych czasów. Także jest to dzieło, które ma zarówno dobre jak i słabe strony. Ale moim zdaniem warto na wady przymknąć oko i spróbować się z książką zapoznać. Mnie nie do końca się spodobała ale nie żałuję, że po nią sięgnęłam.

Poznawanie twórczości Bogny Ziembickiej rozpoczęłam od cyklu „Droga do Różan”. Wciągnęła mnie ta saga i z ciekawością ją czytałam. Spodobał mi się w niej sposób pisania – prosty i bardzo przystępny. Dlatego też z chęcią sięgnęłam po inną książkę autorki, którą było „Pamiętasz tamto lato”. Liczyłam, że będzie ona napisana w podobnym stylu, dzięki czemu również przypadnie mi...