To już moje piąte spotkanie z wiedźminem - i chyba nigdy nie będę miała dość. Ten tom udało mi się przeczytać nawet dwukrotnie. Jak zwykle mamy do czynienia z wartką, trzymającą w napięciu akcją, zaskakującymi zwrotami akcji oraz oczywiście moimi ulubionymi bohaterami.
Ten tom najbardziej przypadł mi do gustu z poprzednich, ponieważ cała książka skoncentrowana jest na Geralcie, jego towarzyszach i oczywiście przygodach, które ich spotykają. Zatrzymajmy się na razie na wyjątkowo nietypowej kompanii: oczywiście białowłosy Wilk, Geralt; wierszokleta i niezwykle wkurzający trubadur Jaskier; Milva - nigdy nie chybiająca z łuku prosta dziewczyna; śmierdzący ziołami niezwykle tajemniczy Regis; Nilfgaardczyk Cachir (który twierdzi, że nie jest Nilfgaardczykiem) i miejscami krasnoludy, w tym Zoltan Chivay i gnom. Przy takiej ekipie ciężko jest się nudzić, ale także nie wpaść w tarapaty.
Ich cel jest jeden - dopomóc Geraltowi w odnalezieniu Ciri, Lwiątka z Cintry. Co tymczasem wyrabia nasze Lwiątko pod kryptonimem "Falka"? Przyłącza się do Szczurów i grasuje z grabieżcami po okolicznych wsiach, siejąc postrach, pozostawiając za sobą krew i dym.
Poruszony tutaj zostaje także wątek (dodam: najgorszy i najnudniejszy) loży, w której zasiądą wszystkie najbardziej szanujące się czarodziejki, chroniąc wyłącznie interesów magii, kłócąc się o wydarzenia na Thanedd, pod Wzgórzem Sodden... - czyli ogólnie nudząc nas swoimi wywodami.

Reasumując to moim skromnym zdaniem najlepszy tom ze wszystkich pozostałych - możemy dowiedzieć się sporo o wiedźminie i jego towarzyszach, a wątek z Ciri zostaje odsunięty na dalszy plan. Polecam.

To już moje piąte spotkanie z wiedźminem - i chyba nigdy nie będę miała dość. Ten tom udało mi się przeczytać nawet dwukrotnie. Jak zwykle mamy do czynienia z wartką, trzymającą w napięciu akcją, zaskakującymi zwrotami akcji oraz oczywiście moimi ulubionymi bohaterami.
Ten tom najbardziej przypadł mi do gustu z poprzednich, ponieważ cała książka skoncentrowana jest na...