Przyznaję się bez bicia: dotąd nie słyszałam o Autorce.
Ani o jej twórczości.
Ani o stworzonym przez nią Inspektorze Wexfordzie.
A tu nagle z okładki grzmi, że to "najprawdopodobniej najlepsza autorka kryminałów na świecie."
Musiałam się z tym skonfrontować, przecież kryminał to mój ulubiony gatunek...Czyżby coś mi umknęło...?
Po lekturze "Z najlepszymi życzeniami śmierci" jednego jestem pewna: 'najprawdopodobniej' to z całą pewnością ulubione słowo pracowników działu marketingu i reklamy! Jedno: najprawdopodobniej, i możemy zareklamować wszystko! Jednak w tym konkretnym przypadku "najprawdopodobniej najlepsza" znaczy tyle co "przeciętna".
Nie ma w tej historii nic, co w jakikolwiek sposób ją wyróżnia, a przynajmniej nie na plus, i naprawdę przy ocenie biorę pod uwagę fakt, iż historia ta powstała prawie sześćdziesiąt lat temu. Wspomniany wyżej Inspektor Wexford niestety również nie zapada w pamięć, nie charakteryzuje go ani osobowość ani inteligencja; na tle innych postaci owszem - błyszczy, ale to tylko dlatego, że cała reszta jest totalnie nierozgarnięta, a już najbliższy współpracownik Inspektora, Mike Burden i jego teorie śledcze powalają...
Całe szczęście, że książka nie jest zbyt obszerna, więc kiedy nuda ze znużeniem zaczyna grać pierwsze skrzypce, nadchodzi koniec historii.

Przyznaję się bez bicia: dotąd nie słyszałam o Autorce.
Ani o jej twórczości.
Ani o stworzonym przez nią Inspektorze Wexfordzie.
A tu nagle z okładki grzmi, że to "najprawdopodobniej najlepsza autorka kryminałów na świecie."
Musiałam się z tym skonfrontować, przecież kryminał to mój ulubiony gatunek...Czyżby coś mi umknęło...?
Po lekturze "Z najlepszymi życzeniami...