Od zawsze interesowały mnie historie z mocnymi postaciami kobiecymi. Dlatego gdy pierwszy raz zobaczyłam tę książkę, od razu chciałam ją przeczytać. Pomyślałam sobie, że skoro w tytule występuje słowo trucicielka, to bohaterką będzie dziewczyna/kobieta wykonująca ową procesję. Jakie było moje zdziwienie, gdy przeczytałam opis z tylnej okładki.
Głównym bohaterem jest chłopiec, a jakaś tajemnicza kobieta będzie mu tylko pomagać. Będę szczera, trochę się przez to zniechęciłam do tej książki. Nawet nie wiem dlaczego. Koniec końców stwierdziłam, że chociaż spróbuję, najwyżej mi się nie spodoba.
Na początku nie było zbyt kolorowo, akcja mnie bardzo męczyła i nużyła. Za dużo naraz różnych rodów, same spiski, morderstwa. Galimatias po prostu. Szczerze to nawet się dziwię, że ta książka została zaliczona dla młodszych czytelników. Uważam, że dzieci w wieku 9/10 mogą szybko zrazić się do tej pozycji, o ile nie przebrną przez moment kiedy Owen trafia do zamku jako zakładnik króla. Wtedy zaczyna się zabawa...
Kiedy tylko poznajemy głównego bohatera, możemy się domyślić, że nie jest zwykłym ośmiolatkiem. Jest nadzwyczaj inteligentny i sprytny. Przez swoją nieśmiałość, jego przeciwnicy na początku się z nim nie liczą. Nie wiem dlaczego, ale od razu zaczęłam mu kibicować. Bardzo polubiłam tę postać.
W miarę, jak akcja powieści się zagęszczała, coraz to nowi bohaterowie pojawiali się na jej kartach. Wszystkich można podzielić na dwa obozy: zwolennicy i przeciwnicy małego Owena. Śmiało można powiedzieć, że w tym pierwszym na szczęście jest ich więcej. Są też bohaterowie, o których wraz z rozwojem akcji, zmieniamy swoje zdanie. Co, uważam za bardzo fajny zabieg ze strony autora, że nie dzieli całego świata przedstawionego na biel i czerń, ale wplata też odcienie szarości.
Jednak jeśli chodzi o bohaterów powieści, to jednak najbardziej polubiłam dziewczyny/kobiety. Każda zaczynając od matki Owena, przez kucharkę, kończąc na trucicielce, jest bardzo charakterna. Moim zdaniem świetnie sprawdza się tutaj powiedzenie, że mężczyzna jest głową rodziny, ale kobieta jest szyją.
Jeśli chodzi o akcję powieści, to mamy tu wszystko, co lubię w powieściach fantastycznych, czyli dobrze skonstruowanych bohaterów, intrygę, wrogów do pokonania, no i magię. Moim zdaniem szczególne zdolności postaci są najważniejszym elementem dobrej książki z gatunku fantasy.
Podsumowując moją recenzję uważam, że Trucicielka królowej jest dobrym rozpoczęciem cyklu Królewskie źródło. Z całą pewnością przeczytam kolejny tom, żeby się przekonać czy utrzyma dobry klimat swojego poprzednika, a może okaże się lepszy? Czas pokaże...
Ocena 8/10:
plusy:
- moment zaskoczenia czytelnika, bohaterem jest ośmioletni chłopiec, ale nawet dorosły czytelnik z przyjemnością mu kibicuje,
- przeplatanie bohaterów dobrych ze złymi,
- wprowadzenie bohaterów niejednoznacznych,
- mocne postaci kobiecie, które ciągną całą akcję powieści,
- intrygi, morderstwa, zdrady, tajemnice, magia, wszystko to, co dobra powieść fantastyczna powinna mieć,
- wklejka z mapką i spis bohaterów, to pozwala czytelnikowi nie zgubić w machinacjach rozgrywających się na kartach powieści.
minusy:
- dosyć nudnawy i przyciężkawy początek, przez co książka nie wciąga od pierwszych stron,
- zbyt dużo ważnych informacji jest podanych na samym początku, co może zniechęcić do dalszej lektury.
Tę, jak i inne książki możecie zrecenzować w serwisie: www.czytampierwszy.pl

Od zawsze interesowały mnie historie z mocnymi postaciami kobiecymi. Dlatego gdy pierwszy raz zobaczyłam tę książkę, od razu chciałam ją przeczytać. Pomyślałam sobie, że skoro w tytule występuje słowo trucicielka, to bohaterką będzie dziewczyna/kobieta wykonująca ową procesję. Jakie było moje zdziwienie, gdy przeczytałam opis z tylnej okładki.
Głównym bohaterem jest...