Znakomita książka. Złożone postacie, nawiązanie do trudnej historii i przyroda jako lek dla człowieka. Przypomnienie, że można napisać wciągającą powieść bez retrospekcji, zmian narratora i innych ozdobników.

Znakomita książka. Złożone postacie, nawiązanie do trudnej historii i przyroda jako lek dla człowieka. Przypomnienie, że można napisać wciągającą powieść bez retrospekcji, zmian narratora i innych ozdobników.

W czasach, kiedy wszystko próbuje być nadzwyczajne, a wszyscy chcieliby być niezwykli, zwykłość staje się towarem deficytowym i, paradoksalnie, nabiera cech niezwykłości. Tam, gdzie każdy zajada się homarem, bułka z masłem staje się rarytasem.
Takim rarytasem jest ta powieść, i jest nim dlatego, że żadnym rarytasem nie jest. I dlatego, że nie miała nim być. Autor napisał zwyczajną powieść o zwyczajnych ludziach, ci ludzie przeżywają w niej zwykłe ludzkie rozterki, natykają się na zwyczajne problemy, z których szukają zwyczajnych wyjść, i marzenia mają zwyczajne, nie takie znów trudne do spełnienia. Sceneria może nie jest zupełnie zwykła, przynajmniej jak na czas ukazany w powieści (i czas jej powstania),ale gdzież jej tam do egzotyki jakichś Toskanii czy Bahamów - to tylko las pod Olsztynem. Leśniczówka. Czasem wódka, czasem natura, czasem rozmowy, także o ważnych sprawach, ale zwyczajne. Nikt tu nie staje na czubkach palców.
Raz na jakiś czas dusza łaknie takiej literatury. Bo dusza jest zwykła. Po prostu.

W czasach, kiedy wszystko próbuje być nadzwyczajne, a wszyscy chcieliby być niezwykli, zwykłość staje się towarem deficytowym i, paradoksalnie, nabiera cech niezwykłości. Tam, gdzie każdy zajada się homarem, bułka z masłem staje się rarytasem.
Takim rarytasem jest ta powieść, i jest nim dlatego, że żadnym rarytasem nie jest. I dlatego, że nie miała nim być. Autor napisał...

Kiedyś, a było to bardzo dawno temu, byłem wielkim fanem twórczości Eugeniusza Paukszty. Kupienie książki w księgarni graniczyło z cudem, lub jak kto woli z dużą dozą szczęścia, w antykwariacie można było tylko sporadycznie „trafić”, a w bibliotece trzeba było się zapisać w kolejce. No i wypożyczone z biblioteki książki Paukszty często „ginęły”. Nic dziwnego, że bardzo się ucieszyłem trafiając w centrum handlowym na półce służącej do dzielenia się książkami właśnie tą pozycję. Lata temu wiele dobrego słyszałem o książce „Gdzie diabeł mówi dobranoc” i teraz wreszcie miałem okazję przeczytać. Wszystko było takie jak pamiętałem – lekkie pióro autora, swobodna narracja, przemyślana fabuła przepleciona pięknymi opisami przyrody. Autor prowadził mnie przez kilka miesięcy życia bohaterów w drugiej połowie lat pięćdziesiątych ubiegłego stulecia. Tamte realia, tamte problemy – niby odległe, a jednak ciągle aktualne.

Kiedyś, a było to bardzo dawno temu, byłem wielkim fanem twórczości Eugeniusza Paukszty. Kupienie książki w księgarni graniczyło z cudem, lub jak kto woli z dużą dozą szczęścia, w antykwariacie można było tylko sporadycznie „trafić”, a w bibliotece trzeba było się zapisać w kolejce. No i wypożyczone z biblioteki książki Paukszty często „ginęły”. Nic dziwnego, że bardzo się...

znakomita czesto do niej wracam

znakomita czesto do niej wracam

Losy młodego Edka, jego przemiana z "konika" w Olsztynie w statecznego, zakochanego miłośnika Mazur :). Dobrze opisany stosunek ludności do rdzennych Mazurów, szacunek dla przyrody, walka z kłusownictwem. Polecam!

Losy młodego Edka, jego przemiana z "konika" w Olsztynie w statecznego, zakochanego miłośnika Mazur :). Dobrze opisany stosunek ludności do rdzennych Mazurów, szacunek dla przyrody, walka z kłusownictwem. Polecam!

Ta książka przypomniała mi czytanie, jakiemu oddawałam się jako nastolatka. I może niekoniecznie mam tu na myśli fabułę, narrację czy rodzaj literatury. Bardziej rys bohatera przypomina mi takie pełne nadziei patrzenie w przyszłość, jakim charakteryzują się bardzo młodzi ludzie. I w ten sam sposób oddałam się tej książce - zaczytanie bez pamięci. Przyjemnie było :)

Ta książka przypomniała mi czytanie, jakiemu oddawałam się jako nastolatka. I może niekoniecznie mam tu na myśli fabułę, narrację czy rodzaj literatury. Bardziej rys bohatera przypomina mi takie pełne nadziei patrzenie w przyszłość, jakim charakteryzują się bardzo młodzi ludzie. I w ten sam sposób oddałam się tej książce - zaczytanie bez pamięci. Przyjemnie było :)

Niezapomniana, ciekawa, poruszająca.

Niezapomniana, ciekawa, poruszająca.

książka mojej młodości nastoletniej, pochłonęłam wtedy wszystko co było w bibliotekach mi dostępnych, a teraz po latach z wielką przyjemnością czasami do nich wracam

książka mojej młodości nastoletniej, pochłonęłam wtedy wszystko co było w bibliotekach mi dostępnych, a teraz po latach z wielką przyjemnością czasami do nich wracam

liczyłam na to,że książka będzie ciekawa i porywająca.Ale się przeliczyłam. Nie była ciekawa ani nawet intereseująca.Z ulgą skończyłam ją czytać.

liczyłam na to,że książka będzie ciekawa i porywająca.Ale się przeliczyłam. Nie była ciekawa ani nawet intereseująca.Z ulgą skończyłam ją czytać.

Liczyłam, że książka będzie interesująca i intrygująca, ale niestety zawiodłam się . :(

Liczyłam, że książka będzie interesująca i intrygująca, ale niestety zawiodłam się . :(