Muszę się przyznać, iż gdy tylko zobaczyłam zajawkę debiutanckiej książki Krystyny Chodorowskiej pod tytułem Triskel. Gwardia to trochę się napaliłam. Jak łatwo zauważyć ja i fantastyka bardzo się lubimy, a ta książka zapowiadała się na taki właśnie całkiem „świeży i bardzo smakowity kąsek”. Czy nowo wykreowane imperium i bohaterowie z nadnaturalnymi zdolnościami spełnili moje oczekiwania? :)

Gwardia: Kret, Burza i Mayday.
Sinead Clarke to na co dzień zwykła studentka pochodząca z uciskanej przez Imperium Sidheanii, która angażuje się dość mocno w działalność na rzecz swoich rodaków. Chce również, aby świat przestał postrzegać sidheańczów tylko i wyłącznie w kategorii uprzykrzających innym ludziom życie terrorystów.

Jednak, gdy tylko na horyzoncie pojawiają się kłopoty, Sinead przywdziewa maskę Mayday i wraz z Kretem i Burzą rusza, by swoimi nadprzyrodzonymi zdolnościami wspierać miasto w walce z przestępczością. Czy Sinead jest w stanie pogodzić swoje dwie odmienne role szczególnie teraz, gdy do miasta przybywa jej przyjaciel Duncan, bojownik o wyzwolenie Sidheanii spod jarzma imperium? Szczególnie teraz, gdy w niedawnym napadzie na Muzeum Historii Naturalnej użyto całkiem nowej broni, która przeczy wszystkim znanym prawom fizyki?

Rebelianci, superbohaterowie i afera na skalę międzywymiarową!
Od pierwszej strony zostaję wrzucona w sam środek bardzo gorącej akcji, a postać charyzmatycznego Duncana nie pozwala mi oderwać się od książki. Obserwuje jego walkę jako bojownika o wyzwolenie Sidheanii, wchodzę w jego życie z buciorami dzięki retrospekcjom, dzięki czemu łatwiej mi wczuć się w sytuację i poznać motyw, jakie kierowały jego życiem przy podejmowaniu kolejnych decyzji. I gdy już myślę, że jesteśmy „w domu”, mam swojego bohatera, za którym będę podążać, wspierać go w walce o wolną ojczyznę na scenę wkracza Sinead.

Muszę przyznać, iż w tym miejscu miałam mieszane uczucia, bo już trochę tego Duncana polubiłam. ;) O dziewczynie też już cóż prawda padły przynajmniej „dwa słowa” w retrospekcjach, więc wiedziałam, że z niej to taka zadziorna sztuka, ale nie przypuszczałam, że swą osobowością tak szybko mnie do siebie przekona.

Mayday bohaterka jak z komiksu ;)
Sinead w moich oczach jawi się jako taka typowa społeczniczka. Bardzo mocno angażuje się w sprawy swoich rodaków w Scyld City, działa w Fundacji, pomaga przy remoncie lokalu, który udało się uzyskać dzięki swojej pozycji od miasta. Bardzo aktywnie działa również na rzecz zmiany wizerunku sidheańczyków. Nie chce, żeby wszyscy postrzegali ich tylko i wyłącznie przez pryzmat mniej lub bardziej udanych ataków terrorystycznych.

Mimo setki obowiązków przyłącza się również do Gwardii, by wraz z Burzą i Kretem wykorzystywać swoje niezwykłe umiejętności i strzec miasta przed niegodziwcami. Jednak w stosunku do pozostałej dwójki ukrywa swoją twarz i przybiera pseudonim Mayday. Nie wiem dlaczego, ale od razu po pojawieniu się tego pseudonimu zobaczyłam taką klasyczną bohaterkę z peleryną na plecach jak z typowego komiksu.

Jeżeli chodzi o tę dwójkę, to poza poznaniem ich nadprzyrodzonych mocy nie dowiecie się o nich zbyt wiele. Powolutku autorka rzuca nam jednak jakieś „ochłapy”, dzięki czemu mogłam umiejscowić ich na mojej małej „mapie przydatności w historii”.

Zamknięty w sobie i małomówny Kret na razie nie odgrywa znaczącej wersji w historii. Za to Burza „idzie” jak na swoje imię przystało. Bardzo podoba mi się jej osobowość i chęć dążenia do wiedzy. Już widać, iż jest to babeczka, która nie da sobie „w kaszę dmuchać”.

Imperium i moce nadprzyrodzone.
Sam pomysł na historię z uciskanymi przez imperium rebeliantami, superbohaterami, mnóstwem intryg i sięgnięciem do innego wymiaru bardzo mi się spodobał. Również tempo prowadzonej akcji, lekkość języka i częste niedopowiedzenia były bardzo w porządku. Dodatkowo duży ukłon z mojej strony w kierunku wielowątkowości. Przy takiej ilości łatwo się pogubić, a jeszcze ciężej łączyć to wszystko w logiczną całość, a to autorce – debiutantce się udało.

Jedna rzecz natomiast bardzo „kuła mnie w oczy” podczas czytania. Nierealny obraz walki. Wiem, że to książka skierowana głównie do młodzieży, ale podczas czytania odniosłam wrażenie, że zabicie drugiego człowieka jest owszem złe, ale w sumie można je traktować jak wyciśnięcie pryszcza z nosa. Do tego przy wszystkich tych efektownych walkach o krwi czy obrażeniach możemy zapomnieć. W zasadzie wygląda to tak, jakby wystarczyło się po wszystkim otrzepać i po prostu iść do domu.

Podsumowując. Triskel. Gwardia Krystyny Chodorowskiej to w mojej ocenie bardzo dobry debiut, który jest zwiastunem „bardzo smakowicie” zapowiadającej się serii. Czekam na kontynuację i polecam wszystkim, którzy lubią fantastykę z nutką buntu i ciekawych, młodych bohaterów.

http://unserious.pl/2018/07/triskel-gwardia/

Muszę się przyznać, iż gdy tylko zobaczyłam zajawkę debiutanckiej książki Krystyny Chodorowskiej pod tytułem Triskel. Gwardia to trochę się napaliłam. Jak łatwo zauważyć ja i fantastyka bardzo się lubimy, a ta książka zapowiadała się na taki właśnie całkiem „świeży i bardzo smakowity kąsek”. Czy nowo wykreowane imperium i bohaterowie z nadnaturalnymi zdolnościami spełnili...