Tom, w który najbardziej się zaangażowałam i który miło mnie zaskoczył. Wydarzenia w Śmierci Dulgath odkrywają kilka istotnych sekretów i dokładają więcej pytań, na które mam wrażenie, że czwarty tom w pełni nie odpowie.
Niemniej - zdecydowanie z większym zaciekawieniem niż w przypadku poprzednich dwóch części, śledziłam losy Royce'a i Hadriana. Co więcej, nie jestem niestety usatysfakcjonowana pewnymi rozwiązaniami, ale dlatego, że oczekiwałabym innego rozwoju wydarzeń, a nie dlatego, że autor poprowadził to źle jakościowo.
Obawiam się tego czwartego tomu - po trzecim mam ochotę na większe zgłębienie świata stworzonego przez Sullivana.

Tom, w który najbardziej się zaangażowałam i który miło mnie zaskoczył. Wydarzenia w Śmierci Dulgath odkrywają kilka istotnych sekretów i dokładają więcej pytań, na które mam wrażenie, że czwarty tom w pełni nie odpowie.
Niemniej - zdecydowanie z większym zaciekawieniem niż w przypadku poprzednich dwóch części, śledziłam losy Royce'a i Hadriana. Co więcej, nie jestem...

Nieustannie dobrze się bawię i ta część również trzyma poziom w stosunku do poprzednich. Jest jedna głupotka, która była potrzebna do popchnięcia historii, ale nie będę spojlerował.

Nieustannie dobrze się bawię i ta część również trzyma poziom w stosunku do poprzednich. Jest jedna głupotka, która była potrzebna do popchnięcia historii, ale nie będę spojlerował.

Hadrian i Royce dostali nietypowe zlecenie. Na młodą hrabinę jednej z prowincji czyhają zamachowcy, a oni mają ustalić, w jaki sposób można najefektywniej przeprowadzić na nią zamach, by dzięki temu udaremnić starania prawdziwych spiskowców. Kiedy jednak Hadrian i Royce docierają na miejsce okazuje się, że nic nie jest takie proste, cała sprawa jest podejrzana, a sama ofiara spisku, lady Nysa Dulgath, zdaje się tym wszystkim w ogóle nie przejmować.

To chyba będzie mój ulubiony tom z całego cyklu, przynajmniej na razie. Historia poruszona w tej części, oraz oczywiście sama sprawa związana z lady Dulgath, zainteresowała mnie najbardziej ze wszystkich trzech jakie dotychczas poznałam. Poza tym w tym tomie w końcu pojawiło się trochę magii, i to takiej nie do końca typowej dla tego rodzaju przygodowej fantasy (przynajmniej w moim odczuciu),co, przyznam, zaskoczyło mnie pozytywnie.

Jako ktoś, kto (jeszcze) nie czytał poprzedniej serii autora o tych bohaterach i zaczął dopiero od „Kronik Riyrii” jestem bardzo ciekawa ile z poruszonych tu wątków będzie miało kontynuację w „Odkryciach Riyrii”. Oczywiście wiem, że prequele były pisane po zakończeniu głównej serii i to właśnie dlatego tak ciekawi mnie, czy wątki związane z dwójką głównych bohaterów, które autor w nich porusza, będą miały w „Odkryciach Riyrii” jakieś odzwierciedlenie czy kontynuację. A muszę przyznać, że są one ciekawe, zwłaszcza ten dotyczący Royce’a.

Podobnie mam z bohaterami pobocznymi – cały czas się zastanawiam czy ci, którzy pojawiają się w prequelach, pojawiają się też w głównej serii. I mam nadzieję, że przynajmniej niektórzy tak.

Co mogę więcej napisać prócz tego, że bawiłam się na tej książce jeszcze lepiej niż na dwóch poprzednich? Chyba tylko to, że zabieram się za kolejny tom, bo nie chcę tej przygody przerywać.

Hadrian i Royce dostali nietypowe zlecenie. Na młodą hrabinę jednej z prowincji czyhają zamachowcy, a oni mają ustalić, w jaki sposób można najefektywniej przeprowadzić na nią zamach, by dzięki temu udaremnić starania prawdziwych spiskowców. Kiedy jednak Hadrian i Royce docierają na miejsce okazuje się, że nic nie jest takie proste, cała sprawa jest podejrzana, a sama...

Mimo całej mojej miłości do Hadriana i Royce'a cały czas nie mogę pozbyć się wrażenie, że Kroniki Riyii są po prostu nudnawe i brakuje im tego pazura, który miała pierwsza seria. Jest okay, słucha się bardzo przyjemnie (+dobry lektor),ale to jednak nie jest do końca to.

Mimo całej mojej miłości do Hadriana i Royce'a cały czas nie mogę pozbyć się wrażenie, że Kroniki Riyii są po prostu nudnawe i brakuje im tego pazura, który miała pierwsza seria. Jest okay, słucha się bardzo przyjemnie (+dobry lektor),ale to jednak nie jest do końca to.

Jest troszkę inna niż poprzednie, do miecza doszła też i magia. Czy to dobrze? I tak i nie, z jednej strony otworzyło to zupełnie nowe możliwości i historia jest świetna....z drugiej strony ciutkę przekombimowana i nie jest już tak świetna ja poprzednie. To oczywiście tylko moja opinia,bo książka naprawdę jest cudna i czyta się świetnie :) polecam serdecznie

Jest troszkę inna niż poprzednie, do miecza doszła też i magia. Czy to dobrze? I tak i nie, z jednej strony otworzyło to zupełnie nowe możliwości i historia jest świetna....z drugiej strony ciutkę przekombimowana i nie jest już tak świetna ja poprzednie. To oczywiście tylko moja opinia,bo książka naprawdę jest cudna i czyta się świetnie :) polecam serdecznie

Super

Super

Rewelacja. Tym razem naprawdę rewelacja. Znowu dużo lepiej niż poprzedni tom, a Wieża Koronna to przy tym nawet nie stała. Świetny, magiczny klimat i atmosfera. Świetna fabuła (nareszcie bez zbytniego rozstrzelenia wątków via pierwszy tom). Doskonali bohaterowie, których wreszcie polubiłem. Zresztą ten tom bardzo subtelnie ale jednocześnie bardzo mocno pogłębia naszą parę łotrów, dając im dodatkowe wymiary i ciekawszy wgląd w ich historie. Nie było już mowy o tekturowych postaciach, a nawet te drugoplanowe były bardzo, bardzo dobre. Naprawdę nie mogłem się oderwać od tej lekkiej ale fascynującej historyjki. Wreszcie mieliśmy tu też porządną szczyptę tego spodziewanego fantasy. Doskonałą i choć przez większość tomu raczej subtelną to naprawdę ciekawą i no, magiczną. Książka podobała mi się niezwykle od początku do samego końca. Jeżeli tak dalej mają wyglądać przygody Royca i Hadriana to jestem kupiony.

Rewelacja. Tym razem naprawdę rewelacja. Znowu dużo lepiej niż poprzedni tom, a Wieża Koronna to przy tym nawet nie stała. Świetny, magiczny klimat i atmosfera. Świetna fabuła (nareszcie bez zbytniego rozstrzelenia wątków via pierwszy tom). Doskonali bohaterowie, których wreszcie polubiłem. Zresztą ten tom bardzo subtelnie ale jednocześnie bardzo mocno pogłębia naszą parę...

Czy duet biorący zlecenia na morderstwa będzie w stanie zapobiec jednemu z nich?

Do Royca i Hadriana trafia niecodzienne zadanie. Zamiast kradzieży, nastraszenia, czy wręcz uszkodzenia swojego celu mają zapobiec krzywdzie, jaka może się wydarzyć.

Lady Dulgath to ostatnia przedstawicielka najstarszego rodu w Avrynie. Do tej pory przeżyła trzy ataki na swoje życie, z każdego z nich cudem wychodząc bez szwanku. Jednak otaczający ją doradcy nie mają zamiaru ryzykować, że kolejnym razem zamachowcom może się udać. Wynajmują Riyrię, by przez wymyślenie idealnego planu zabójstwa, móc ochronić przyszłą królową.

A przynajmniej tak mówią.

Royce, jako ten mniej wierzący w dobre intencje ludzi, od początku wietrzy jakiś podstęp. Nie mając jednak żadnych dowodów, a jedynie niejasne przeczucia, nie udaje mu się przekonać Hadriana. W końcu nikt nie wymyśliłby tak przewrotnego planu, prawda?

Nadchodzące wydarzenia każą mu zweryfikować poglądy.

"Śmierć Dulgath" Michaela Jamesa Sullivana to bardzo udana książka. Podoba mi się przewrotność zadania, którego podjęli się Royce i Hadrian oraz sposób, w jaki się z niego wywiązali. Charaktery obojga głównych bohaterów cudownie się zazębiały, a każda utarczka słowna niezmiennie mnie bawiła. Dodatkowo fani Roycea powinni być zadowoleni - Autor nieco uchylił tajemnicy w związku z tą postacią.

Jeżeli mieliście okazję czytać tę książkę dajcie znać, które wydarzenie z niej najbardziej zapadło Wam w pamięć!

Czy duet biorący zlecenia na morderstwa będzie w stanie zapobiec jednemu z nich?

Do Royca i Hadriana trafia niecodzienne zadanie. Zamiast kradzieży, nastraszenia, czy wręcz uszkodzenia swojego celu mają zapobiec krzywdzie, jaka może się wydarzyć.

Lady Dulgath to ostatnia przedstawicielka najstarszego rodu w Avrynie. Do tej pory przeżyła trzy ataki na swoje życie, z...

4.5⭐
Cudowna kontynuacja losów bohaterów, pełna humoru, ciekawej (choć momentami nieco przewidywalnej) fabuły i klimatu takiej 'cozy fantasy'. Zdecydowanie jedna z moich ulubionych serii fantastycznych. Otula jak kocyk i jest dobra na początek z gatunkiem, bo nie ma tu zbyt dużo skomplikowanych wydarzeń, krain czy terminów.

4.5⭐
Cudowna kontynuacja losów bohaterów, pełna humoru, ciekawej (choć momentami nieco przewidywalnej) fabuły i klimatu takiej 'cozy fantasy'. Zdecydowanie jedna z moich ulubionych serii fantastycznych. Otula jak kocyk i jest dobra na początek z gatunkiem, bo nie ma tu zbyt dużo skomplikowanych wydarzeń, krain czy terminów.

Ciekawa książka, która trzyma poziom całej serii.

Ciekawa książka, która trzyma poziom całej serii.