"Śmierć mówi w moim imieniu", książka przypomina mi styl Agathy Christie. Autor rzuca w czytelnika dużo wątków i podejrzanych, jednak sama historia nie wciąga.
Morderca mnie zaskoczył, spodziewałem się innego zakończenia. :D

"Śmierć mówi w moim imieniu", książka przypomina mi styl Agathy Christie. Autor rzuca w czytelnika dużo wątków i podejrzanych, jednak sama historia nie wciąga.
Morderca mnie zaskoczył, spodziewałem się innego zakończenia. :D

Ojciec polskiego kryminału. Pisał w okresie lat 70 i 80 ubiegłego wieku. Trochę zapomniany. A szkoda.
W jego powieściach nie ma tak jak we współczesnych kryminałach przekleństw do bólu, wulgaryzmów itp. Jest akcja, dedukcja, myślenie.
Oczywiście można doczepić się do czasami cukierkowatego wręcz opisu. Ale w sumie dlaczego nie.
Polecam.

Ojciec polskiego kryminału. Pisał w okresie lat 70 i 80 ubiegłego wieku. Trochę zapomniany. A szkoda.
W jego powieściach nie ma tak jak we współczesnych kryminałach przekleństw do bólu, wulgaryzmów itp. Jest akcja, dedukcja, myślenie.
Oczywiście można doczepić się do czasami cukierkowatego wręcz opisu. Ale w sumie dlaczego nie.
Polecam.

Joe Alex naprawdę Maciej Słomczyński to autor kryminałów które rozpoczęły moją przygodę właśnie z tym gatunkiem literackim. Nie przepadałam za Chmielewską, czasami czytałam Agathę Christie a książki Joe Alexa połykałam. Przeczytałam wszystkie jego kryminały. Czekałam w kolejce w bibliotece aż każda z książek wróci bo były to bardzo poczytne egzemplarze. Teraz jak ponownie wróciłam do tych książek wiem że to był wtedy dobry wybór a teraz bardzo dobry powrót. W swoich książkach Joe Alex jest detektywem i pisarzem kryminalnym i w znakomity sposób rozwiązuje zagadki morderstw. "Śmierć mówi w moim imieniu" to chyba najlepsza z książek autora. Dzieje się tu wiele bo ileż może dziać się w teatrze? zawsze mnóstwo różnych spraw. Krzesła na scenie, sztuka na deskach teatralnych, śmierć jednego z aktorów i sztylet wbity w serce.
To idealny moment aby wkroczył Joe Alex i szybciutko rozwiązał zagadkę morderstwa. Te książki są krótkie ale mają w sobie tyle emocji. Polecam je również teraz. To był znakomity powrót do przeszłości. Dodatkowo książki wysłuchałam w formie audiobooka dzięki pomocy lektora Arkadiusza Bazaka, idealnie spędzony czas.

Joe Alex naprawdę Maciej Słomczyński to autor kryminałów które rozpoczęły moją przygodę właśnie z tym gatunkiem literackim. Nie przepadałam za Chmielewską, czasami czytałam Agathę Christie a książki Joe Alexa połykałam. Przeczytałam wszystkie jego kryminały. Czekałam w kolejce w bibliotece aż każda z książek wróci bo były to bardzo poczytne egzemplarze. Teraz jak ponownie...

Rewelacyjna część! Czytałam ją drugi raz, bo nic nie pamiętałam z fabuły po tylu latach. Rzecz dzieje się w teatrze, co daje ogromne pole do popisu autorowi. Cały kryminał jest zgodny ze schematem, którego autor konsekwentnie przestrzega w każdej z części. Koncepcja Alexa ściera się z koncepcją Parkera, przy czym Parker optuje za mordercą C, a Alex za mordercą A i B, jednak do końca nie wiadomo, kim jest A, a kim B. Alex dba oczywiście o to, by zbrodnia nie przeszła bez kary, ale także, by prawo nie krzywdziło uczciwych ludzi tylko dlatego, że jest prawem.

Rewelacyjna część! Czytałam ją drugi raz, bo nic nie pamiętałam z fabuły po tylu latach. Rzecz dzieje się w teatrze, co daje ogromne pole do popisu autorowi. Cały kryminał jest zgodny ze schematem, którego autor konsekwentnie przestrzega w każdej z części. Koncepcja Alexa ściera się z koncepcją Parkera, przy czym Parker optuje za mordercą C, a Alex za mordercą A i B, jednak...

Kryminał w starym stylu. Śmierć w teatrze, kilku podejrzanych, śledztwo oparte na dedukcji, motyw stary jak świat. Polecam.

Kryminał w starym stylu. Śmierć w teatrze, kilku podejrzanych, śledztwo oparte na dedukcji, motyw stary jak świat. Polecam.

To już kolejna książka z tej serii, po którą sięgnęłam i z wielką przyjemnością przeczytałam. Nie zawiodłam się. To mój ulubiony polski autor powieści kryminalnych!

To już kolejna książka z tej serii, po którą sięgnęłam i z wielką przyjemnością przeczytałam. Nie zawiodłam się. To mój ulubiony polski autor powieści kryminalnych!

Nietuzinkowa,prosta nie okraszona brutalnością powieść kryminalna autora,sprawiła mi dużą przyjemność!
Mamy pisarza kryminałów szukającego natchnienia uczestnicząc w śledztwach prowadzonych przez swojego przyjaciela inspektora Beniamina Parkera jako doradca. Mamy pewne przedstawienie sztuki na deskach znanego teatru oraz najważniejsze nieboszczyka! Akcja stopniowana,wzrastająca ,autor nami zakręci ,trochę w głowie pomiesza a na końcu wszystko wytłumaczy.
Jeden minus książka jest przewidywalna ,szybko możemy domyślić się kto jest sprawcą,ale co,jaki kiedy sprawia że ten drobny drobiazg nie wadzi.

Nietuzinkowa,prosta nie okraszona brutalnością powieść kryminalna autora,sprawiła mi dużą przyjemność!
Mamy pisarza kryminałów szukającego natchnienia uczestnicząc w śledztwach prowadzonych przez swojego przyjaciela inspektora Beniamina Parkera jako doradca. Mamy pewne przedstawienie sztuki na deskach znanego teatru oraz najważniejsze nieboszczyka! Akcja...

Dobry kryminał w starym stylu. Polecam.

Dobry kryminał w starym stylu. Polecam.

Druga część cyklu opowiadająca o losach Joe Alex'a. Tym razem zbrodnia ma miejsce w teatrze. Ta część jest tak samo dobra, jak nawet nie lepsza od "Powiem wam jak zginął"

Druga część cyklu opowiadająca o losach Joe Alex'a. Tym razem zbrodnia ma miejsce w teatrze. Ta część jest tak samo dobra, jak nawet nie lepsza od "Powiem wam jak zginął"

Moja ulubiona książka Słomczyńskiego. Może dla tego, że pierwsza tego autora, jaką przeczytałam. A może dla tego, że to naprawdę przyzwoity, kameralny kryminał o morderstwie aktora. Środowisko artystów, zakulisowe gierki, dwuznaczne moralnie postacie, skomplikowana zagadka, a wszystko podane pięknym, kunsztownym językiem. Czytanie to czysta przyjemność.

Moja ulubiona książka Słomczyńskiego. Może dla tego, że pierwsza tego autora, jaką przeczytałam. A może dla tego, że to naprawdę przyzwoity, kameralny kryminał o morderstwie aktora. Środowisko artystów, zakulisowe gierki, dwuznaczne moralnie postacie, skomplikowana zagadka, a wszystko podane pięknym, kunsztownym językiem. Czytanie to czysta przyjemność.