Najgorsza książka, jaką czytałam i to od dawna... Żadnego pomysłu na fabułę, język też bez szału... Naprawdę szkoda czasu

Najgorsza książka, jaką czytałam i to od dawna... Żadnego pomysłu na fabułę, język też bez szału... Naprawdę szkoda czasu

Porażka. Nie polecam

Porażka. Nie polecam

Chyba za dużo wymagałam od tej książki. Ciekawy wątek z podróżą szlakiem św. Jakuba i spotykaniem różnych ludzi. To chyba byłoby na tyle. Drugiej części raczej nie kupię i nie będę za nią czekać.

Chyba za dużo wymagałam od tej książki. Ciekawy wątek z podróżą szlakiem św. Jakuba i spotykaniem różnych ludzi. To chyba byłoby na tyle. Drugiej części raczej nie kupię i nie będę za nią czekać.

Świetny debiut, dlatego nie ukrywam, iż ocena o punkt wyższa. Może dlatego, że w pewnym momencie oczy mi się zaszkliły. Język dość prosty, książka pisana w pierwszej osobie liczby pojedynczej, czyli jakby pamietnik. O trudnych przeżyciach zwykłej dziewczyny, która nie miała pieniędzy. Mimo to, zaczęła podróżować. Głównym punktem książki jest jednak przejście Camino de Santiago I wewnetrzna przemiana, przetrawienia bólu wedle zasady najbardziej zmienia sama droga, a nie dotarcie do celu

Świetny debiut, dlatego nie ukrywam, iż ocena o punkt wyższa. Może dlatego, że w pewnym momencie oczy mi się zaszkliły. Język dość prosty, książka pisana w pierwszej osobie liczby pojedynczej, czyli jakby pamietnik. O trudnych przeżyciach zwykłej dziewczyny, która nie miała pieniędzy. Mimo to, zaczęła podróżować. Głównym punktem książki jest jednak przejście Camino de...

Zacznijmy od tego czym tak naprawdę jest książka. Może być podręcznikiem, może być bajką, może być czymkolwiek zechce autor. Podróż dziewczyny spłukanej była zbiorem wspomnień. Zabrakło mi bogatszego języka, czegoś bardziej ambitnego. Blog Karoli czytam od kilku lat i mam wrażenie, że jest on napisany o wiele ciekawszym językiem. Tutaj w książce dostaliśmy wszystko w prezencie. Brakło miejsca na własne przemyślenia, domysły. Wiele dziwnych niepotrzebnych wstawek, które nic nie wnosiły do historii. (I nie mówię to o opisach podróży oczywiście!) Powieść wydała mi się mało naturalna. Połknęłam w jeden wieczór i czułam się tak jakbym obejrzała serial. Także podsumowując - zawiodłam się strasznie. O tyle co fani bloga mogą być zadowoleni, to osoby które nigdy o Ponzo nie słyszały, mogę poczuć się bardzo zawiedzione.

Zacznijmy od tego czym tak naprawdę jest książka. Może być podręcznikiem, może być bajką, może być czymkolwiek zechce autor. Podróż dziewczyny spłukanej była zbiorem wspomnień. Zabrakło mi bogatszego języka, czegoś bardziej ambitnego. Blog Karoli czytam od kilku lat i mam wrażenie, że jest on napisany o wiele ciekawszym językiem. Tutaj w książce dostaliśmy wszystko w...

Bardzo udany debiut literacki. Może widać jeszcze braki warsztatowe, ale wynagradzają je silne emocje towarzyszące czytaniu. Jest to powieść autobiograficzna, autorka opisuje swoje podróże po wielu krajach, równocześnie podróżujemy wraz z nią wgłąb siebie.
Ciekawostki podróżnicze i dużo emocji gwarantowane.

Bardzo udany debiut literacki. Może widać jeszcze braki warsztatowe, ale wynagradzają je silne emocje towarzyszące czytaniu. Jest to powieść autobiograficzna, autorka opisuje swoje podróże po wielu krajach, równocześnie podróżujemy wraz z nią wgłąb siebie.
Ciekawostki podróżnicze i dużo emocji gwarantowane.

Uwielbiam! Uwielbiam Karoline i jej bloga, a ksiązka wzruszająca, śmieszna i czekam na więcej :)

Uwielbiam! Uwielbiam Karoline i jej bloga, a ksiązka wzruszająca, śmieszna i czekam na więcej :)

Zaraz po przeczytaniu tej książki miałam poczucie, że dostałam więcej szczerości niż spodziewałam się otrzymać, a trochę nie byłam na to przygotowana. I myślałam, że książka będzie trochę o czymś innym. I przyznam szczerze, że przez to miałam nieco problem z oceną tej książki. Teraz jednak, kiedy minęło już trochę czasu (kilka miesięcy) od chwili kiedy ją skończyłam, myślę sobie jak bardzo ta książka mi się podobała i jak bardzo podziwiam i nieco zazdroszczę Karolinie, że się odważyła. Na wiele rzeczy. Szlak św. Jakuba wydaje mi się teraz być lekiem na prawie całe zło. Niezmiennie pozostaję fanką Karoliny Ponzo i z całego serca polecam tę książkę.

Zaraz po przeczytaniu tej książki miałam poczucie, że dostałam więcej szczerości niż spodziewałam się otrzymać, a trochę nie byłam na to przygotowana. I myślałam, że książka będzie trochę o czymś innym. I przyznam szczerze, że przez to miałam nieco problem z oceną tej książki. Teraz jednak, kiedy minęło już trochę czasu (kilka miesięcy) od chwili kiedy ją skończyłam, myślę...

Bardzo przyjemna lektura. Początek nie jest wybitny, ciężko wywnioskować jakiego typu książkę ma się w rękach. Chociaż prawdę mówiąc obawiałam się, i zakładałam, że to będzie jakaś ckliwa historia o miłości, typowe romansidło. Na szczęście tak nie jest.
Książka jest mądra, pełna trafnych obserwacji o życiu (jakkolwiek sztampowo to nie brzmi). Ale nie ma tu patosu i afirmacji rodem z Coelho. Autorka trąca struny, które rozbrzmiewają w każdym z nas. Myśli, które toczą nas od środka i zazwyczaj nie mamy odwagi i chęci wygłaszać ich głośno.
Naprawdę warta jest przeczytania!

Bardzo przyjemna lektura. Początek nie jest wybitny, ciężko wywnioskować jakiego typu książkę ma się w rękach. Chociaż prawdę mówiąc obawiałam się, i zakładałam, że to będzie jakaś ckliwa historia o miłości, typowe romansidło. Na szczęście tak nie jest.
Książka jest mądra, pełna trafnych obserwacji o życiu (jakkolwiek sztampowo to nie brzmi). Ale nie ma tu patosu i...

Zupełnie nie tego spodziewałam się po tej książce. Miałam na nią przeogromną ochotę i jako osoba, która śledzi podróżnicze poczynania Autorki - liczyłam na fokus w kierunku podróżowania. Niestety, książka jest bardziej opisem uczuć, które towarzyszą autorce od momentu, w którym jeszcze nie miała pojęcia, że jej pasją są podróże aż po moment, kiedy to w nich znalazła ukojenie.
Książka napisana jest bardzo dobrze, język jest prosty i przyjemny. Wszystkie wydarzenia, które przydarzyły się Autorce, wszyscy ludzie, których spotkała... tak, to chce się poznawać, to wciąga.
Wciąga do tego stopnia, że o ile tematyka książki mnie zaskoczyła, o tyle... chciałabym jej więcej. Bo w książce Autorka błądzi, szuka odpowiedniej drogi i nagle... jakby się jej skończył kontrakt na pisanie. Dopisuje, że jest matką, żoną i po tych wszystkich przeżyciach - bum, sielanka. Fajnie, że może przyszło to niespodziewanie. Ale gładko z pewnością nie było. Chciałabym przeczytać coś jeszcze. Jak, gdzie, kiedy... Wiele pytań mi zostawiłaś, Karolino. Mam nadzieję, że odpowiesz na nie w kolejnej książce.

Zupełnie nie tego spodziewałam się po tej książce. Miałam na nią przeogromną ochotę i jako osoba, która śledzi podróżnicze poczynania Autorki - liczyłam na fokus w kierunku podróżowania. Niestety, książka jest bardziej opisem uczuć, które towarzyszą autorce od momentu, w którym jeszcze nie miała pojęcia, że jej pasją są podróże aż po moment, kiedy to w nich znalazła...