W tym zbiorze opowiadań Gaiman ponownie nas zawodzi, rozczarowuje i wycieńcza.

Faktycznie zawodzi: możemy wybrać się z nim za szerokie wody aż do Wyspy Mgieł ("Prawda to jaskinia w czarnych górach...") oraz przeskoczyć przez Tamizę, aby stojąc pod brezentową markizą poznać historię starej kobiety wpatrującej się w szary nurt ("W bezsłoneczną morską toń").

Naprawdę rozczarowuje: możemy zobaczyć jak magiczne królestwa są pozbawiane nękających je czarów ("Śpiąca i wrzeciono"), możemy też wybrać się w wyśnione, magiczne krainy, aby przekonać się, że ich mieszkańcy poszukują tego, co najbardziej ludzkie ("Powrót Chudego Białego Księcia").

Rzeczywiście wycieńcza: możemy kontunuować podróż za Cieniem od "Amerykańskich bogów", przez "Rzeczy ulotne", by w końcu być świadkiem tego, jak tajmniczy Cień Moon walczy o to, aby nie zostać pozbawionym swego ducha ("Czarny pies").

Doskonała lektura zarówno dla tych, którzy są wiernymi fanami Gaimana, jak i dla tych, którzy dopiero rozpoczynają przygodę w świecie stworzonym przez amerykańskiego pisarza. Pierwsi docenią liczne nawiązania do cenionych przez autora twórców oraz do jego własnych dzieł (m.in. do "Sandmana", w szczególności do tomu siódmego, "Ulotne życia"). Drudzy przekonają się że "przygody bywają przyjemne, ale stanowczo nie doceniamy regularnych posiłków i braku bólu".

Możecie swobodnie zatopić się w lekturze i dawać się zwodzić, nie tylko na Tamizie. Ale uważajcie na Mroczaki, samoopalacze i grzechotki. TARDIS może nie trafić do Was na czas!

W tym zbiorze opowiadań Gaiman ponownie nas zawodzi, rozczarowuje i wycieńcza.

Faktycznie zawodzi: możemy wybrać się z nim za szerokie wody aż do Wyspy Mgieł ("Prawda to jaskinia w czarnych górach...") oraz przeskoczyć przez Tamizę, aby stojąc pod brezentową markizą poznać historię starej kobiety wpatrującej się w szary nurt ("W bezsłoneczną morską toń").

Naprawdę...