Agata Polte urodziła się w 1997 roku. Jest fanką siatkówki i skoków narciarskich, uwielbia książki fantasy, filmy o superbohaterach i muzykę rockową. Przyjaciele wiedzą, że sarkazm jest jej sposobem na życie, i już nawet nie próbują z tym polemizować. Oprócz studiowania i pisania zajmuje się także recenzowaniem książek na blogu. „To, czego nie widać” jest jej debiutem [opis pochodzi z okładki].

Malwina to córka idealna – maturzystka ze świetnymi ocenami, idealnym wyglądem, ambicją i determinacją do bycia jeszcze lepszą. Jednak nie dla matki, dla której to i tak za mało. Matka Malwiny znęca się nad dziewczyną psychicznie, jest podła, okrutna, i zawsze znajdzie powód, aby dopiec córce. Malwina nie może również znaleźć oparcia w bracie, który z uśmiechem wtóruje matce, ani tym bardziej nie może liczyć na zapracowanego ojca. Stan Malwiny jest coraz gorszy, na szczęście na swojej drodze spotyka dwie przyjazne dusze – Bartka i Natalię, którzy mogą stać się dla niej drabiną, dzięki której wydostanie się ze studni pełnej bólu, łez i samotności. Czy jej się uda?

Byłam zaskoczona, gdy zobaczyłam, że autorka książki jest młodsza ode mnie, a mimo to podjęła się tak trudnego tematu w swojej książce jak przemoc psychiczna, na dodatek ze strony najbliższych osób. Wbrew pozorom to nie jest zwyczajna młodzieżówka, to książka, w której znajdziemy wiele bólu i smutku, jeszcze więcej negatywnych emocji, a w samym środku ogromnie dzielną i twardo stąpającą po ziemi nastolatkę. Malwina nigdy nie miała w życiu łatwo, matka wiecznie ją poniżała, porównywała do „cudownego” brata i starała się objąć ją całkowitą kontrolą. Mimo to dziewczyna walczyła o to, aby zaszczycono ją miłym spojrzeniem czy słowami pochwały. Niedoczekanie. Obserwujemy ciągłą walkę z wiatrakami, starania Malwiny w celu zaspokojenia oczekiwań matki, coraz gorszy jej stan i coraz śmielsze komentarze jej rodzicielki. To naprawdę bardzo dobra książka, która pokazuje, że mimo pozorów idealnej rodziny, pięknego domu i wysokiego statusu dzieci mogą cierpieć. Nie muszą mieć na ciele siniaków, aby przeżywać katusze, bo słowa bolą najbardziej i ranią nas od środka. Oczywiście dostajemy złagodzoną i wyidealizowaną wersję, ponieważ Malwina ma ogromne szczęście, że znalazła cudownych przyjaciół, gotowych skoczyć za nią w ogień. Jednak nie wszyscy mogą liczyć na taki dar od losu, jak wtedy poradzić sobie z przemocą ze strony rodziców?
Książka oprócz tego przekazuje bardzo wiele wartości, a najważniejszą z nich jest: nie oceniaj ludzi po pozorach. Niekiedy od biednego i prostego człowieka dostaniemy więcej niż od najbogatszego i najlepiej wykształconego. Każdy jest człowiekiem z uczuciami i nigdy nie powinniśmy o tym zapominać.

Jak na debiut to naprawdę świetna książka, już czekam na kolejne powieści autorki.

Dziękuję za egzemplarz Wydawnictwu Zysk i S-ka.

Agata Polte urodziła się w 1997 roku. Jest fanką siatkówki i skoków narciarskich, uwielbia książki fantasy, filmy o superbohaterach i muzykę rockową. Przyjaciele wiedzą, że sarkazm jest jej sposobem na życie, i już nawet nie próbują z tym polemizować. Oprócz studiowania i pisania zajmuje się także recenzowaniem książek na blogu. „To, czego nie widać” jest jej debiutem [opis...