Książka dla nikogo...
Myślałem, że dowiem się z niej czegoś naprawdę ciekawego, czegoś co przybliży mi żeński futbol - nic z tych rzeczy.
Autor często rzuca stwierdzenia w stwierdzeniu "Pamiętamy co zrobiła XXX w meczu YYY", "W pamiętnym pojedynku", "A jak to się skończyły wszyscy wiedzą", "Chyba wszyscy się zgodzą". Nie, nie pamiętamy, nie wiemy, nie zgadzamy się, nie rozumiemy. Czyli ludzie niewiele wiedzący o kobiecej piłce będą zagubieni.
A fachowcy? Też się nic nie dowiedzą bo książką jest o...
Właściwie nie "o czym", tylko "czym". Książka to praktycznie cały czas refleksje autora na temat przewodni. Wyrażanie własnego zdania poparte... własnymi przeżyciami i odczuciami.
Ta książka to bardziej zbiór felietonów niż rzeczywiście jedna całość. I w takiej formie czytałoby się lepiej, a i czytelnik miałby inne oczekiwania.
W dodatku napisana z przesadną poprawnością polityczną. Czasami to aż odrzucało. A gdy zdarzy się autorowi napisać o kimś coś złego to więcej miejsca zajmuje tłumaczenie i usprawiedliwianie niż samo "złe zdanie".
Książkę czyta się ciężko z jeszcze jednego powodu - fatalny podział na akapity. Strasznie długie są. Czasem miałem wrażenie, że jeden rozdział to jeden długi akapit.
Na plus - mimo, że zdania są najczęściej za długie, to jednak bardzo czytelne i zrozumiałe. Po prostu ładnie skomponowane i przystępne. Za język jedna gwiazdka więcej.
Ale i tak nie polecam nikomu. Gdyby nie to, że zapłaciłem za tę pozycję mniej niż jeden złoty to byłbym naprawdę zły, że wylądowała w mojej biblioteczce.

Książka dla nikogo...
Myślałem, że dowiem się z niej czegoś naprawdę ciekawego, czegoś co przybliży mi żeński futbol - nic z tych rzeczy.
Autor często rzuca stwierdzenia w stwierdzeniu "Pamiętamy co zrobiła XXX w meczu YYY", "W pamiętnym pojedynku", "A jak to się skończyły wszyscy wiedzą", "Chyba wszyscy się zgodzą". Nie, nie pamiętamy, nie wiemy, nie zgadzamy się, nie...

Jared Burzynski jest publicystą o polskim pochodzeniu, a co za tym idzie w książce znajdziemy coś o polskiej piłce nożnej kobiet. Przeczytamy o kadrze, zespole z Konina, meczu na niewybudowanym jeszcze stadionie w łodzi oraz utalentowanej młodej Ewie Pajor.

Czytając, nie natkniemy się na żadne wyniki czy statystyki. Autor trafnie uznał, że będą one zanudzały czytelnika, a zainteresowani na pewno będą umieli je znaleźć.

Celem autora było ukazanie kobiecej piłki jako pełnoprawnej dyscypliny sportu. Obalono również wiele krzywdzących i niesprawiedliwych mitów. Rozprawiono się z seksistowskimi zdaniami komentatorów. Słowa krytyki zawsze poparte były konstruktywną argumentacją.

Autor zastanawia się także kto jest najlepszą piłkarką wszech czasów. Nie lubi generalnie tego robić. Szczerze powiedziawszy ma podobne zdanie do mojego. Jako można porównać Pele czy Maradonę z Messim? Przecież występowali w kompletnie różnych realiach. Zupełnie inne czasy, inna liga, inne nastawienie, inni piłkarze itd.

Na koniec Jared posiłkując się swoimi dostępnymi, obszernymi i wiarygodnymi źródłami (a obserwuje kobiecą piłkę od ponad 20 lat) próbuje przenieść się w czasie do 2037 roku, aby przewidzieć jak w tych czasach będzie wyglądała kobieca piłka nożna.

Pewnie dlatego, że praktycznie wcale nie znam się na żeńskim futbolu, lektura czasem mnie nudziła. Może nie tyle co nudziła, ale czasem po prostu nie wiedziałem co czytam i gubiłem wątek. Niemniej jednak ogólnie była ciekawa z fajnymi anegdotami i wnioskami. Dla kogoś kto na bieżąco siedzi w kobiecym futbolu będzie to na pewno bardzo ciekawa książka, lektura wręcz obowiązkowa.

Jared Burzynski jest publicystą o polskim pochodzeniu, a co za tym idzie w książce znajdziemy coś o polskiej piłce nożnej kobiet. Przeczytamy o kadrze, zespole z Konina, meczu na niewybudowanym jeszcze stadionie w łodzi oraz utalentowanej młodej Ewie Pajor.

Czytając, nie natkniemy się na żadne wyniki czy statystyki. Autor trafnie uznał, że będą one zanudzały czytelnika, a...