Na samym początku było zaciekawienie, tuż po nim delikatne zwątpienie wywołane falą nieprzychylnych recenzji, które mimowolnie mnie zniechęciły, a na samym końcu - zadowolenie oraz wyraźna chęć na więcej. Nie będę owijał w bawełnę i na samym początku mojej "recenzji" powiem wam jedno - Zniewolony Książę, to absolutnie nie jest książka dla każdego, szczególnie dla osób o zbyt wygórowanych oczekiwaniach moralizatorskich oraz krzywym spojrzeniem na dawne motywy historyczne. Ponieważ tak, można kręcić nosem na fakt iż jest to dzieło pozbawione granic i przedstawianie go większej ilości młodzieży, mogłoby być nieco krzywdzące, ale jak do literatury większość z nas podchodzi krytycznie, tak tutaj ewidentnie trzeba wykonać pierwszy krok w towarzystwie dużego wsparcia dystansu. Z własnej perspektywy, jedyne co mogę wyznać to fakt iż nigdy nie byłem osobą bojącą się tabu. Nie obrzydzają mnie sceny gwałtów, wzmianki o pedofili, niewolnictwo ani tym bardziej homoseksualizm, więc bez najmniejszego zawstydzenia przyznam się, że czytanie Zniewolonego Księcia bardzo mnie wciągnęło. Wyśmienicie bawiłem się, słuchając cwanych tekstów Laurenta, przyglądając jego nienawiści do Damiena oraz planując ucieczkę z pałacu wraz z ukrytym pod maską nałożnika księciem. A jeśli tego nie było mało, dodam, że czytałem tę książkę na duże raty, ponieważ wiedziałem, że po skończeniu będę miał ogromną chętkę najwięcej i prawdopodobnie usychać będę z niecierpliwości w oczekiwaniu na następną część. Dlatego, nie zostanę tutaj katem, zarzekającym się iż ludzie nie podzielający mojej opinii są za bardzo świętobliwi, ani nie będę też adwokatem diabła, który zajmie się profesjonalnym bronieniem dzieła C.S Pacat. Pozostanę po prostu na neutralnym polu mojej własnej opinii i ośmielę się powiedzieć, że Zniewolony Książę, pomimo swoich wad oraz kontrowersji, trafił do listy moich ulubionych książek lgbt.

Na samym początku było zaciekawienie, tuż po nim delikatne zwątpienie wywołane falą nieprzychylnych recenzji, które mimowolnie mnie zniechęciły, a na samym końcu - zadowolenie oraz wyraźna chęć na więcej. Nie będę owijał w bawełnę i na samym początku mojej "recenzji" powiem wam jedno - Zniewolony Książę, to absolutnie nie jest książka dla każdego, szczególnie dla osób o...