Główną bohaterką książki jest Sydney. Wraz ze swoją najlepszą przyjaciółką Sienną, z którą znają się od podstawówki, wybierają się na wakacje na Hawaje. Mają zamiar spędzić tydzień w raju, pijąc drinki z palemką, opalając się i podrywając facetów, z którymi spędzą czas bez zobowiązań. Byłyby to typowe wakacje przyjaciółek, gdyby nie fakt, że tydzień na Honolulu, Sydney miała spędzić nie z najlepszą przyjaciółką, a z mężem. Honolulu miał być ich miesiącem miodowym, ale Sydney zerwała zaręczyny. Po siedmiu latach związku, Sydney stwierdziła, że związek z Michaelem więcej jej odbiera, niż daje. Czuła, że pora zrobić krok naprzód.

Na rajskich wakacjach poznaje przystojnego miliardera. Jack jest przystojny, czarujący i pewny siebie. Przede wszystkim nie znosi sprzeciwu i uwielbia stawiać na swoim.

Znacie Christiana Grey’a, prawda? Kto by go nie znał. Przeczytałam wszystkie książki. Mimo że nie były zbytnio porywające, to zapewniały czytelnikowi rozrywkę. Moim zdaniem Jack jest trochę wzorowany na Christiana. Nie znosi sprzeciwu i najlepiej, jak kobieta wykonuje wszystkie jego polecenia. Niech spróbuje się tylko sprzeciwić, to od razu strzela focha, jak rozkapryszony pięciolatek. A Sydney? A Sydney to trochę taka Anastacia, ale bez oleju w głowie. Uwielbia śpiewać. Marzyła jej się kariera piosenkarki, ale niestety w życiu nie wszystko poszło po jej myśli. Uważała, że przy narzeczonym czuje się stłamszona i całkowicie mu podporządkowana, prawda? A jak zachowuje się przy Jacku? Jak idealna uległa. Co Pan każe, Uległa robi. Nie ma tutaj zabaw, jak u Grey’a, ale zachowanie Sydney i to, jaka jest podporządkowana, sprawia, że czytelnikowi od razu podnosi się ciśnienie. W moich oczach zachowywała się jak grzeczna uczennica, której nie wolno sprzeciwić się swojemu nauczycielowi. Robiła, co chciał i jak chciał. Kazał jeść, to jadła. Kazał spać, to spała i tak w koło.

Brak własnego zdania Sydney i jej podporządkowanie to pierwszy minus książki. Drugim minusem jest fabuła, a raczej jej brak. Sądziłam, że będzie to fajna książka z przyjemną fabułą. Co dostałam? Flaki z olejem. Nie oczekiwałam przemyśleń rodem z Hamleta, ale na litość boską nie twórzmy bohaterów i historii bez żadnego przekazu. Bohaterowie powinni ewoluować, zmieniać się w złego lub dobrego glinę. W tej książce główna bohaterka z każdą kolejną stroną wydaje mi się cofać o sto kroków w tył. Tak samo historia. Nie ma żadnego głębszego przekazu, nie ma fabuły, która zaciekawiłaby czytelnika. W tej książce nie dzieje się tak naprawdę nic, co chociaż na chwilę wstrząsnęłoby czytelnikiem. W każdej książce znajdę coś, co mnie rozbawi, chociaż na chwilę. Czytałam ją z kamienną twarzą.

Historia Sydney i Jacka bardzo mnie rozczarowała. Cała historia miała potencjał, ale moim zdaniem nie został on wykorzystany. Przeczytałam ją szybko, ale chyba głównie dlatego, że chciałam mieć ją z głowy. Cieszyłam się na lekturę „Tylko twój„, ale teraz z perspektywy czasu, cieszę się, że jest już za mną.

Podsumowując, książka mnie rozczarowała. Nie było konkretnej fabuły. Główna bohaterka była bez wyrazu i zachowywała się jak ameba myślowa. Robiła to, co chcieli od niej inni. Jack również nie zyskał mojej sympatii. Szczerze wolę Christiana Grey’a, który miał w sobie więcej wyrazu. Plusami książki jest to, że czyta się ją szybko i okładka. Okładka „Tylko twój” jest naprawdę piękna, ale możliwe, że to zasługa błękitu, który jest jednym z moich ulubionych kolorów.

Miało być pięknie i kolorowo, a wyszło mdło i szaro.

Główną bohaterką książki jest Sydney. Wraz ze swoją najlepszą przyjaciółką Sienną, z którą znają się od podstawówki, wybierają się na wakacje na Hawaje. Mają zamiar spędzić tydzień w raju, pijąc drinki z palemką, opalając się i podrywając facetów, z którymi spędzą czas bez zobowiązań. Byłyby to typowe wakacje przyjaciółek, gdyby nie fakt, że tydzień na Honolulu, Sydney...