Zawsze kiepski był ze mnie patriota ale w kwestii rodzimej literatury grozy, prawdziwy ze mnie zdrajca narodu. Polski horror/weird fiction moim skromnym zdaniem leży i kwiczy i jedyne co ma do zaoferowania to niskich lotów niezobowiązującą rozrywkę klasy B/C, taką w sam raz do zabawiania czytelnika w pociągu czy autobusie. Żadnych klasyków, żadnych kamieni milowych, nic z czym można by z dumą pokazać się reszcie literackiego świata, za to dużo takiej twórczości, której wręcz wypada się wstydzić. Tak myślałem, dopóki nie wziąłem się za Grabińskiego - po przeczytaniu "Znaków niesamowitych" śmiało mogę przyznać, że w moich oczach należy się facetowi miejsce obok takich tytanów jak Poe czy Lovecraft. Grabiński ma wszystko to, czym mogli poszczycić się wspomniani mistrzowie - piękny styl, umiejętność budowania niesamowitego klimatu i wyobraźnię bez granic. Podchodziłem do "Znaków niesamowitych" jak pies do jeża, w końcu się przełamałem i muszę przyznać, że jest to jeden z najlepszych zbiorów opowiadań Biblioteki Grozy. Zawsze myślałem, że to robienie z Grabińskiego "polskiego Poe" to takie trochę rozumowanie na zasadzie "na bezrybiu i rak ryba" - nie mamy żadnych osiągnięć w kategorii literatury grozy ale nie możemy być gorsi od reszty świata, więc musimy sobie znaleźć choć jednego klasyka, więc niech będzie ten cały Grabiński. Błąd okrutny, facet naprawdę miał talent i wielu spośród klasyków mogłoby się od niego uczyć. Czapki z głów.

Zawsze kiepski był ze mnie patriota ale w kwestii rodzimej literatury grozy, prawdziwy ze mnie zdrajca narodu. Polski horror/weird fiction moim skromnym zdaniem leży i kwiczy i jedyne co ma do zaoferowania to niskich lotów niezobowiązującą rozrywkę klasy B/C, taką w sam raz do zabawiania czytelnika w pociągu czy autobusie. Żadnych klasyków, żadnych kamieni milowych, nic z...