Mur berliński upadł 28 lat temu, jednak Europa nadal pozostaje podzielona. Cokolwiek wydarzyło się po roku 1989, Zachód pozostał Zachodem, a Wschód Wschodem. Pasażerowie tanich linii lotniczych kursują w obu kierunkach w jasno określonym celu: Wschód to doskonałe miejsce, by zorganizować wieczór kawalerski, Zachód – by znaleźć pracę. Otaczają nas karykatury: polski hydraulik straszy ze stron zachodnich tabloidów, opiniotwórcze miesięczniki roztaczają widmo „nowej zimnej wojny”, magazyny lajfstajlowe zaś poszukują „drugiego Berlina” dla hipsterów. Agata Pyzik występuje przeciwko takim stereotypom, przypatruje się przeszłości i współczesności, aby odkryć sekretną historię Europy Wschodniej oraz jej bolesnych związków z Zachodem. Masowa emigracja i kapitalizm, postpunk i obsesyjne zainteresowanie blokiem wschodnim wywiedzione z twórczości Davida Bowiego, orientalizm i „samokolonizacja”, potencjał wolnościowy socrealizmu, szanse na stworzenie nowego, niezachodniego modelu nowoczesności, a także pozycja Europy Wschodniej we współczesnych trendach wskrzeszania „idei komunizmu” – wszystkie te zjawiska (i wiele innych) pojawiają się w tej książce w całej złożoności. W ich opisie autorka rezygnuje zarówno ze łzawej nostalgii za „starymi, dobrymi czasami”, jak również z rozpaczliwego pragnienia, by stać się „takim jak Zachód”. Tym samym odświeża ideę wciąż możliwej Innej Europy.