Wielkie uznanie dla Poznańskiego historyka, który w tak ciekawy i przystępny sposób przybliża czytelnikom postać księcia pomorskiego Bogusława X Wielkiego (1454-1523). Pomnik księcia i jego żony stoi nieco schowany przy szczecińskim zamku książęcym.
Podtytuł może sugerować, że jest to książeczka (150 małych stron) dotycząca przede wszystkim wesela i małżeństwa z Anną Jagiellonką, córką Kazimierza Jagiellończyka (jednej z 13 dzieci króla – starsza córka, siostra Anny, Jadwiga Jagiellonka wyszła za Jerzego Bogatego, co mieszkańcy Landshut świętują do dziś, co 4 lata urządzając piękna inscenizację orszaku ślubnego). Tymczasem autor skupia się przede wszystkim na opisaniu barwnego życia księcia.

Autor zaczyna swą opowieść od legend związanych z wczesnymi latami Bogusława- o przyodzianiu i wyekwipowaniu księcia przez chłopa, o próbach otrucia przez własną matkę. W kolejnych rozdziałach opisuje spory o przejęcie władzy od zaborczej matki (dochody z księstw słupskiego i szczecińskiego były na tyle nie wysokie, że nie było czym dzielić) i przejęcie schedy w księstwie wołogoskim po zmarłym bracie.

Pierwsze małżeństwo księcia, z Małgorzatą brandenburską, było nie udane, gdyż bezdzietne. A sposób odprawienia żony przez księcia niewątpliwie przyczynił się do kolejnych konfliktów i wojny z Brandenburgią. Drugie małżeństwo, które dało mu kilku zdrowych synów, musiało w tej sytuacji być uznane za bardzo szczęśliwe – oddaliło przy okazji na ponad stulecie przejście Pomorza Zachodniego pod władzę Brandenburgii.

Władza księcia teoretycznie rozciągała się od Lęborka na wschodzie do wyspy Rugii na zachodzie. Jednakże wiele większych miast, było silnie związana z Hanzą, stąd liczne konflikty księcia z patrycjatem (chociażby szczecińskim), celem wymuszenie posłuchu i jakichkolwiek podatków.
Książe był zmuszony oblegać m.in. Strzałów (polecam zwiedzić to urocze miasto – Stralsund, chyba najlepiej w dni Wallensteina w połowie lipca każdego roku). Omal nie został posiekany na kawałki przez wzburzonych, łupieżczym czynem sługi księcia, przez mieszkańców Koszalina. Książe chcąc nie chcąc musiał się też uwikłać w spory duńsko-szwedzkie, ponieważ obydwa kraje chciały mocniej wpływać na miasta hanzeatyckie.

Bardzo ciekawa jest też pielgrzymka księcia do Ziemi Świętej, przy okazji, której odwiedził również papieża, cieszącego się złą sławą, Aleksandra z rodu Borgiów. Sama podróż mogła zakończyć się tragicznie, gdyż pielgrzymi cudem uniknęli śmierci z rąk Turków w pobliżu Krety.

Cennym dla mnie był też rozdział odnośnie pierwszych wpływów reformacji na ziemi szczecińskiej. Na uwagę zasługuje tu postać Jana Bugenhagena, który pod wpływem nauk Lutra, zreformował Pomorze Zachodnie, Meklemburgię i miał wpływ na reformację w Danii.
Sam Książe Bogusław pozostał katolikiem, ale wykorzystywał ruch antykatolicki, by wyzyskać większe wpływy w miastach. Jeden z jego synów – Barnim IX, studiując w Wittenberdze (kolejne ciekawe miasto do zwiedzania), znalazł się pod silnym wpływem nauk Marcina Lutra i to on przyczynił się do przeszczepienia protestantyzmu na Pomorzu.

Autor stworzył książkę bardziej popularnonaukową, niż naukową, ale korzystał z dość bogatej bibliografii (w większości niemieckiej). Należy podkreślić, że książkę bardzo dobrze się czyta, miedzy innym, ze względu na barwny życiorys księcia. Bogusław otarł się o śmierć co najmniej 4 razy (między innymi przy polowaniu na jelenia), był mężczyzną wysokim i silnym, takim też były jego siostry – tutaj przybliżę styl i humor autora: „W tymże samym roku wydał Bogusław jeszcze jedną siostrę, Katarzynę, którą pojął Henryk I, książę Brunszwiku-Wolfenbutel. Warto podać, że Katarzyna wybijała się nie tylko urodą i olbrzymim wzrostem, lecz także nadzwyczajną siłą… Henryk sięgał jej pod ramię, więc kiedy dochodziło między nimi do sprzeczki, wówczas brała go po prostu na ręce niczym dziecko, trzymała go tak długo, aż poskromił gniew i przyrzekł jej słuchać”.
Polecam nie tylko zaznajomienie się z biografią, ale również wyprawy za naszą zachodnią granicę, by szukać atrakcji w słowiańskich niegdyś miejscach: Gryfii, Wkryujściu (zoo), Wołogoszczy (wjazd na wyspę Uznam), Strzałowie (oceanarium, muzeum morza w dawnym kościele), Pozdewilku (ach te zakupy czegokolwiek kolorowego z czasów NRD).

Wielkie uznanie dla Poznańskiego historyka, który w tak ciekawy i przystępny sposób przybliża czytelnikom postać księcia pomorskiego Bogusława X Wielkiego (1454-1523). Pomnik księcia i jego żony stoi nieco schowany przy szczecińskim zamku książęcym.
Podtytuł może sugerować, że jest to książeczka (150 małych stron) dotycząca przede wszystkim wesela i małżeństwa z Anną...