Piękna, bardzo mądra współczesna baśń. Idealna lektura dla młodzieży, dla ich rodziców i w zasadzie dla każdego, kto choć przez chwilę chciałby znów być dzieckiem. Fantastyczna opowieść o świecie pełnym magii, w którą nikt, albo prawie nikt, już nie wierzy. O smokach, potworach z bagien, czarownicach i wiedźmach. A przede wszystkim opowieść o prostym życiu, zgodnie z tym, co dyktuje serce.

Dzieci i młodzież mogą się wiele nauczyć dzięki Dziewczynce która wypiła księżyc. Jednym z ważniejszych tematów powieści, jest dorastanie i związane z tym dojrzewanie ciała, zmiany zachodzące także w umyśle i nieuchronne pożegnanie z rodzicami, opiekunami. Autorka oswaja młodych czytelników ze śmiercią i odchodzeniem. Uczy, że każde działanie, wszystko ma swoje konsekwencje, a także podstawę. Sam talent, czy też dar, nie wystarczą. Trzeba dla niego stworzyć solidne fundamenty, zdobywając wiedzę teoretyczną i praktyczną.

Zarówno małym, jak i dużym czytelnikom Kelly Barnhill przypomina, że nie można wierzyć we wszystko, co słyszymy. Trzeba wątpić, zadawać pytania i dociekać, nawet jeśli po uzyskaniu odpowiedzi okaże się, iż dotarliśmy do punktu wyjścia. Tylko w ten sposób jesteśmy w stanie się rozwijać i zmieniać świat na lepsze. Ważne, by w życiu robić to, co daje szczęście. Ważna jest rodzina i miłość. A najważniejsze przesłanie książki to przestroga przed rozpaczą. Nie można się poddawać smutkowi, trzeba mieć nadzieję.

Można by wymieniać i wymieniać, a i tak któryś z ważkich problemów, poruszonych przez pisarkę, umknie. Dziewczynka która wypiła księżyc, jest świetnie napisaną, mistrzowsko skonstruowaną uniwersalną przypowieścią. Pełna niuansów powieść zawiera wszystkie elementy składowe dziecięcych hitów. Budząca niepokój, ale i ciekawość, sceneria. Magiczne miejsca i niezwykły, przytulny, pełen miłości dom w drzewie. Bardzo stara tajemnica, o której niemal wszyscy już zapomnieli. Bohaterowie, magiczne istoty, budzące sympatię już od pierwszego pojawienia się, a także ci ciepli i silni, dający poczucie bezpieczeństwa.

Jest przyjaźń i zaufanie, które zostaje nadszarpnięte, ale nie zniszczone. Nie mogło zabraknąć także wroga, zagrożenia, które należy pokonać, i które pojawia się z zaskoczenia, z zupełnie innej strony, niż można by się spodziewać. Co bardzo istotne, główny czarny charakter powieści nie jest złym ot tak po prostu. Za jego postępowaniem kryją się przykre wydarzenia z przeszłości, które ukształtowały go właśnie takim, a nie innym.

Kelly Barnhill czerpie garściami z baśni, legend, z literatury dziecięcej i fantastyki. W Dziewczynce która wypiła księżyc, znajdziemy wiele podobieństw do Opowieści z Narni, do prozy Neila Gaimana, Terrego Pratchetta, odrobinę Shreka, a nawet coś z naszego podwórka, siedmiomilowe buty. W połączeniu z niezwykłą wyobraźnią i wrażliwością autorki, wszystko jest świeże, a niektóre fabularne rozwiązania, jak na przykład Szalona Kobieta, która osiągając pewien poziom obłędu, dotknęła magii, zachwycają oryginalnością. Język powieści jest prosty, ale też daleki od popularnych młodzieżowych książek, przez które czytelnik prześlizguje się zarówno umysłem, jak i wzrokiem. Powieść uczy, bawi i wzrusza. Dziewczynkę która wypiła księżyc, należy czytać całymi rodzinami.

Recenzja pochodzi z bloga www.oczytanyfacet.pl

Piękna, bardzo mądra współczesna baśń. Idealna lektura dla młodzieży, dla ich rodziców i w zasadzie dla każdego, kto choć przez chwilę chciałby znów być dzieckiem. Fantastyczna opowieść o świecie pełnym magii, w którą nikt, albo prawie nikt, już nie wierzy. O smokach, potworach z bagien, czarownicach i wiedźmach. A przede wszystkim opowieść o prostym życiu, zgodnie z tym,...