Pomijając kwestię, że skończenie tej książki zajęło mi dosłownie całe wieki, to naprawdę mi się ona podobała! Na pewno bardziej w nią wsiąknęłam, niż w pierwszy tom, chętniej do niej wracałam i generalnie fabularnie bardzo przypadła mi do gustu. Kurde, nawet spłakałam się na zakończeniu, bo było takie idealnie w punkt :).

Nie do końca za to leży mi styl pisania autorki, bo niekiedy ciężko przez nią przebrnąć i robi się wręcz topornie. Jest też nierówno, bo czasami zawiewa nudą, ale ogólnie tom jak najbardziej udany!

Pomijając kwestię, że skończenie tej książki zajęło mi dosłownie całe wieki, to naprawdę mi się ona podobała! Na pewno bardziej w nią wsiąknęłam, niż w pierwszy tom, chętniej do niej wracałam i generalnie fabularnie bardzo przypadła mi do gustu. Kurde, nawet spłakałam się na zakończeniu, bo było takie idealnie w punkt :).

Nie do końca za to leży mi styl pisania autorki, bo...

Podobnie jak pierwsza część tej dylogii, ta książka, strasznie długo się rozkręca. Ciekawe rzeczy zaczynają dziać się od połowy i dopiero wtedy przyjemnie się ją czyta. Podobało mi się jak autorka skończyła tą serię. Gdyby te książki były krótsze i bardziej treściwe myślę, że mogłyby trafić do moich ulubieńców. W zwykłej formie są niestety momentami nużące i przegadane. Jest to seria z tych, po które można sięgnąć gdy już na prawdę nie ma się co czytać.

Podobnie jak pierwsza część tej dylogii, ta książka, strasznie długo się rozkręca. Ciekawe rzeczy zaczynają dziać się od połowy i dopiero wtedy przyjemnie się ją czyta. Podobało mi się jak autorka skończyła tą serię. Gdyby te książki były krótsze i bardziej treściwe myślę, że mogłyby trafić do moich ulubieńców. W zwykłej formie są niestety momentami nużące i przegadane....

Strasznie męcząca.

Strasznie męcząca.

6-10 września 2021r.

6-10 września 2021r.

Ta historia miała potencjał na trylogię. Niektóre wątki zostały spłycone moim zdaniem (choćby wątek z przedwiecznym). Nie dostałam odpowiedzi na moje pytania i z chęcią bym przeczytała jakiś prequel o Rose i Henrym. Ale tak poza tym to to była naprawdę ciekawa historia i niecodzienne spojrzenie na podróż w czasie.

Ta historia miała potencjał na trylogię. Niektóre wątki zostały spłycone moim zdaniem (choćby wątek z przedwiecznym). Nie dostałam odpowiedzi na moje pytania i z chęcią bym przeczytała jakiś prequel o Rose i Henrym. Ale tak poza tym to to była naprawdę ciekawa historia i niecodzienne spojrzenie na podróż w czasie.

,,Podróżniczka" to druga i zarazem ostatnia część ,,Pasażerki''. Stanowi kontynuację historii Etty Spencer, która po rozłące z ukochanym Nicholasem poszukuje potężnego artefaktu. Tylko on bowiem może ocalić wszystkich, których kocha.

Na początku już mogę stwierdzić, że ,,Podróżniczka'' była znacznie lepsza od ,,Pasażerki''. W tej książce wydarzyło się znacznie więcej, wprowadzone zostały nowe postacie i wątki, ale i tak nie jestem z lektury zadowolona.

Początek książki był bardzo zagmatwany. Pojęcia struktury osi czasu i sposobów, w jaki wszystko działa były po prostu trudne do uchwycenia. Było więcej akcji niż w pierwszej części, ale większość z niej nie była zbyt fascynująca. Nie poczułam także żadnego emocjonalnego przywiązania do bohaterów.

Zdecydowałam się na dość wysoką ocenę z powodu uchwycenia problemów społecznych. Kwestie takie jak rasizm, nierówność płci czy wielorakie stereotypy wręcz istniały w bohaterach i myślę, że głównie dzięki temu skończyłam tę książkę. Ogromną zaletą tej książki były również liczne opisy krajobrazów. Bohaterowie podróżują w czasie, więc zmienia się także sceneria.

Odłożyłam serię z uśmiechem na twarzy, bo nie ukrywam, że takiego zakończenia się nie spodziewałam. Mimo wszystko myślę, że ta historia jest warta zgłębienia, chociażby dla samych walorów historyczno-przyrodniczych.

,,Podróżniczka" to druga i zarazem ostatnia część ,,Pasażerki''. Stanowi kontynuację historii Etty Spencer, która po rozłące z ukochanym Nicholasem poszukuje potężnego artefaktu. Tylko on bowiem może ocalić wszystkich, których kocha.

Na początku już mogę stwierdzić, że ,,Podróżniczka'' była znacznie lepsza od ,,Pasażerki''. W tej książce wydarzyło się znacznie więcej,...

Po przeczytaniu pierwszego tomu byłam ciekawa i zaintrygowana jak autorka rozwinie tą opowieść. Liczyłam, że ten tom będzie "mięsisty" i wciągnie mnie od pierwszych stron.
Tak się jednak nie stało. Książka była nudna i tak męcząca. Absurdalność niektórych wątków przytłaczała, a bohaterowie którzy ciągle zmieniali zdanie i zaprzeczali sami sobie, doprowadzała mnie do bólów głowy.
Dawno nie czytałam książki, która aż tak by mnie "bolała"

Po przeczytaniu pierwszego tomu byłam ciekawa i zaintrygowana jak autorka rozwinie tą opowieść. Liczyłam, że ten tom będzie "mięsisty" i wciągnie mnie od pierwszych stron.
Tak się jednak nie stało. Książka była nudna i tak męcząca. Absurdalność niektórych wątków przytłaczała, a bohaterowie którzy ciągle zmieniali zdanie i zaprzeczali sami sobie, doprowadzała mnie do bólów...

Przeczytałam jednym tchem. Nie mogłam się doczekać aż skończę tylko dlatego, że mogłam się dowiedzieć czy Nick odnajdzie Ettę. Uwielbiam Ubóstwiam i żałuję, że nie ma następnej.

Przeczytałam jednym tchem. Nie mogłam się doczekać aż skończę tylko dlatego, że mogłam się dowiedzieć czy Nick odnajdzie Ettę. Uwielbiam Ubóstwiam i żałuję, że nie ma następnej.

Kontynuacja spodobała mi się o wiele bardziej niż jej poprzedniczka.
Odniosłam wrażenie, iż akcja była bardziej wartka, a postacie lepiej wykreowane. Od początku do końca byłam wkręcona w książkę i z wielką ochotą czekałam na rozstrzygnięcie wątków.
Do mojej oceny bardzo przyczyniła się postać Sophii. Jak mogłam jej nie lubić?! Miała w sobie wszystko to co uwielbiam w bohaterkach powieści. Jedyne co mnie zabolało to tak mało jej w zakończeniu. Chciałam czytać o nieb zdecydowanie więcej niż było mi dane!!
Co do zakończenia. Nie spodziewałam się, ale też długo się nad nim nie zastanawiałam. Podobało mi się, przez jego otwartość.
Historię Etty zostawiłam z uśmiechem na twarzy. Bałam się, że druga część będzie gorsza, a okazała się zbawczynią całej historii!

Kontynuacja spodobała mi się o wiele bardziej niż jej poprzedniczka.
Odniosłam wrażenie, iż akcja była bardziej wartka, a postacie lepiej wykreowane. Od początku do końca byłam wkręcona w książkę i z wielką ochotą czekałam na rozstrzygnięcie wątków.
Do mojej oceny bardzo przyczyniła się postać Sophii. Jak mogłam jej nie lubić?! Miała w sobie wszystko to co uwielbiam w...

Ten tom podobał mi się trochę mniej niż poprzedni. Jakoś mnie nie wciągnął zwłaszcza na początku i pod koniec. Środek był nawet ok, a to raczej rzadko się zdarza. Zazwyczaj to właśnie początek i końcówka jest najlepsza.

Ten tom podobał mi się trochę mniej niż poprzedni. Jakoś mnie nie wciągnął zwłaszcza na początku i pod koniec. Środek był nawet ok, a to raczej rzadko się zdarza. Zazwyczaj to właśnie początek i końcówka jest najlepsza.