Krótkie, ale treściwe biografie czterech rosyjskich twórców, którym przyszło żyć i tworzyć w czasach stalinizmu. Prześladowania, brutalna gra w kotka i myszkę, prowadzona przez Stalina, zakaz druku, konfiskaty, aresztowania, szykany, wisząca wciąż nad głową wizja wyroku śmierci. Ile karier zostało zniszczonych, ile geniuszy zaszczutych, ile niewinnych żyć straconych...

To tylko niewielki wycinek, opisujący tamte bestialskie czasy. Ale wystarczający, aby poczuć klimat grozy...

Krótkie, ale treściwe biografie czterech rosyjskich twórców, którym przyszło żyć i tworzyć w czasach stalinizmu. Prześladowania, brutalna gra w kotka i myszkę, prowadzona przez Stalina, zakaz druku, konfiskaty, aresztowania, szykany, wisząca wciąż nad głową wizja wyroku śmierci. Ile karier zostało zniszczonych, ile geniuszy zaszczutych, ile niewinnych żyć straconych...

To...

25/2022
Cztery tragiczne życiorysy w czterech biograficznych opowieściach, momentami fabularyzowanych, mających formę gawędy.
Czwórka Artystów, których życie i twórczość, niestety, zbiegła się w czasie z panowaniem Genseka, od którego zależało ich trwanie i przetrwanie.

Michaił Bułhakow, Sergiusz Eisenstein, Marina Cwietajewa, Osip Mandelsztam. Pisarz, reżyser i dwójka poetów. Każdy z nich był jednocześnie ofiarą, w sensie dosłownym: nawet jeśli to samobójstwo było ostatnim wyborem.

Książka Kitrasiewicza nie jest wnikliwą biografią postaci, nie jest też monografią na temat. Stanowi jednak bogate merytorycznie, choć oczywiście ogólne, opracowanie losów tych jednostek na tle Rosji i Związku Radzieckiego w pierwszej połowie XX wieku.

Przygnębiająca to lektura, ale nie może być inna. Nie da się opisać losów zarówno wymienionej czwórki Artystów, jak i tysięcy im podobnych, w sposób emocjonalnie neutralny.
Życie pod nieustanną presją, narastające poczucie osaczenia, postępujące przewidywanie zagrożenia – wobec siebie i bliskich, stopniowane formy prześladowania, utrata zdrowia – fizycznego i psychicznego, ludzkie wyniszczenie , doprowadzenie do upodlenia, wreszcie koniec.
Każdy z tej czwórki „skończył” inaczej, ale wszystkich do tego końca doprowadziło życie w cieniu Generalissimusa.
Choroba nerek Bułhakowa, kłopoty z sercem Eisensteina, poniżające i okrutne zamęczenie w łagrze Mandelsztama, pętla ze sznura Cwietajewej – której losy jawią mi się jako najbardziej, o ile można je stopniować, tragiczne: przejmujące studium osaczenia.

Osobnym „czynnikiem przygnębiającym” jest zbieżność owej lektury z bieżącymi wydarzeniami na Ukrainie oraz – nieuniknione – porównanie ówczesnej Rosji z tą dzisiejszą. I smutny wniosek, że w naturze tego kraju nie zmieniło się właściwie nic od wieków.
Nadal jednostka nie znaczy tutaj nic. A przekonanie o własnej wyjątkowości oraz swoista narodowa mania prześladowcza wpisane są w rosyjski, kulturowy i etniczny, genotyp.

25/2022
Cztery tragiczne życiorysy w czterech biograficznych opowieściach, momentami fabularyzowanych, mających formę gawędy.
Czwórka Artystów, których życie i twórczość, niestety, zbiegła się w czasie z panowaniem Genseka, od którego zależało ich trwanie i przetrwanie.

Michaił Bułhakow, Sergiusz Eisenstein, Marina Cwietajewa, Osip Mandelsztam. Pisarz, reżyser i dwójka...

Ta książka to coś na kształt przyczynku do biografii czterech różnych, ale jakże podobnych losów rosyjskich artystów. Czytając tę książkę uderzyło mnie jednak coś innego. Nagle zdałem sobie sprawę, jak wiele straciła kultura rosyjska pod rządami bolszewików i samego Stalina.

Wystarczy tylko wymienić nazwiska: Majakowski, Błok, Achmatowa, Bułhakow, Mandelsztam, Cwietajewa, Gorki, A. Tołstoj, Szołochow, Pasternak, Eisenstein, Prokofiew, Szostakowicz, Stanisławski. A ta lista mogłaby być jeszcze dłuższa. I jak wiele z tych osób ginęło w łagrach lub umierali niszczeni psychicznie przez dyktaturę.

Ci twórcy rodzili się i wychowywali się jeszcze przed upadkiem caratu. Dla nas ostatnie lata carskiej Rosji to krwawo tłumione protesty i nieustanna zabawa dworu z Rasputinem. Ale zapominamy, że Rosja na przełomie XIX i XX wieku była jednym z najważniejszych ośrodków kultury światowej.

I wystarczyło kilkadziesiąt lat rządów kolejnych despotów, by to się skończyło. W drugiej połowie XX wieku mówiło się już chyba tylko o Wysockim i Okudżawie oraz może czasami o braciach Strugackich, którzy uciekali przed ustrojem komunistycznym w kostium literatury s-f.

Ta książka to coś na kształt przyczynku do biografii czterech różnych, ale jakże podobnych losów rosyjskich artystów. Czytając tę książkę uderzyło mnie jednak coś innego. Nagle zdałem sobie sprawę, jak wiele straciła kultura rosyjska pod rządami bolszewików i samego Stalina.

Wystarczy tylko wymienić nazwiska: Majakowski, Błok, Achmatowa, Bułhakow, Mandelsztam, Cwietajewa,...

Artyści w cieniu Stalina to publikacja, która jako pierwsza przykuła moją uwagę, gdy zapoznawałam się ze stroną wydawnictwa MG. Uważam, że okres stalinowski w Rosji, to czas interesujący i pełen wciąż nieodkrytych zagadek. Co prawda, w liceum realizowałam historię na poziomie rozszerzonym, jednak wciąż czułam w sobie jakąś chęć dowiedzenia się czegoś więcej o tamtych czasach. Jak manna z nieba, w jednej z przesyłek otrzymanych od wspomnianego wyżej wydawnictwa, przyszła więc do mnie ta ciekawa książka.
Artyści w cieniu Stalina Piotra Kitrasiewicza to historie czterech osób o artystycznych duszach, którym przyszło żyć w czasach, gdy władzę w Rosji sprawował Stalin. Mamy więc tutaj chociażby opowieść o Sergiuszu Eisensteinie – filmowcu, któremu radziecki przywódca przeszkodził w karierze. O tej wybitnej postaci miałam okazję usłyszeć też kilka tygodni temu na wykładach z historii mediów. Cieszę się, że temat wypowiedzi uczącego mnie pana doktora zbiegł się z momentem, kiedy czytałam recenzowaną dzisiaj książkę. Dzięki temu poszerzyłam swoją wiedzę na temat działalności Eisensteina oraz mogłam dowiedzieć się, do jakich metod był w stanie uciec się Stalin, by „pozbyć się” kogoś, kto nie pasuje do jego wizji.
Biorąc pod uwagę moje zamiłowanie do literatury, nie trudno się domyślić, że drugą osobą, której historia najbardziej mnie zainteresowała był Michaił Bułhakow. Twórczość tego pisarza, z pewnością jak większość z nas, miałam okazję poznać na lekcjach języka polskiego w liceum. Niestety, na zajęciach tych musiałam się skupić przede wszystkim na treści Mistrza i Małgorzaty, nie poznając wszystkich najważniejszych epizodów z życia tego wybitnego artysty. Dzisiaj po lekturze recenzowanej w tym wpisie książki, wiem, że przez to wiele straciłam. Bowiem życie Michaiła Bułhakowa było tak barwne, tak momentami nawet doprowadzające do współczucia, że naprawdę warto o nim dowiedzieć się czegoś więcej i kojarzyć tego artystę nie tylko jako autora powieści będącej lekturą szkolną.
Artyści w cieniu Stalina to nie typowe biografie sławnych osób. To nie krótkie teksty napisane bez emocji, przekazujące tylko suche fakty. Artyści w cieniu Stalina Piotra Kitrasiewicza to książka, w której historie Sergiusza Eisensteina, Michaiła Bułhakowa, Maryny Cwietajewej oraz Osipa Mandelsztama zostały przedstawione w formie opowiadań. Dzięki temu zabiegowi czytelnik nie tylko może bardziej wczuć się w przedstawione historie, lecz także mieć poczucie rozgrywającej się akcji. Ja czytając recenzowaną dzisiaj publikację z ciekawością przewracałam jej kolejne strony chociażby dlatego, że odniosłam wrażenie, iż czytam wciągającą powieść, którą dla każdego z artystów, którym przyszło żyć w cieniu Stalina, napisało życie.

Artyści w cieniu Stalina to publikacja, która jako pierwsza przykuła moją uwagę, gdy zapoznawałam się ze stroną wydawnictwa MG. Uważam, że okres stalinowski w Rosji, to czas interesujący i pełen wciąż nieodkrytych zagadek. Co prawda, w liceum realizowałam historię na poziomie rozszerzonym, jednak wciąż czułam w sobie jakąś chęć dowiedzenia się czegoś więcej o tamtych...

Pan Piotr w swojej książce przedstawił losy czworga ludzi, którzy musieli zmierzyć się z okrutnymi czasami. Cenzura, brak zleceń, zakaz wystawiania danej sztuki była na porządku dziennym. Od jednego człowieka zależało wszystko.
Ciągłe życie w strachu o swój los i bliskich a także trudne warunki życiowe doprowadzały ludzi do depresji, czy tak jak w przypadku Sergiusza Eisenstein do zawału serca.
Każdy z nich miał marzenia, plany do spełnienia. Wojna i dyktatura odebrała im wszystko.
Zawsze z ciężkim sercem czytam takiego typu historie. Zawsze zastanawiam się jakbym ja postąpiła na ich miejscu. Ludzie przedstawieni w biografii nie byli ideałami, mieli swoje grzeszki za plecami, ale napewno na każdym z nich, reżim Stalina, zostawił swoje piętno.
Za każdym razem zastanawiam się co ten człowiek miał takiego w sobie, że ludzie go słuchali i byli mu poddani.
Wszystkie cztery biografie są bardzo ciekawe. Przytoczone fakty z życia artystów są interesujące i zawierające najważniejsze informacje o nich. Nie ma przesadzonych opisów ani nudnych suchych wiadomości.
Jeśli ktoś tak jak ja, interesuję się tamtymi latami, książka będzie dla niego intrygująca. Dowiedziałam się dużo istotnych informacji, ani razu się nie nudziłam. Była to dla mnie ciekawa lekcja historii. Styl pana Piotra, przemawiał do mnie i był nietuzinkowy.
Zawsze po tego typu lekturach, dopada mnie nostalgia i smutek. Współczucie wypełnia moje serce, że ludzie musieli tak cierpieć w imię chorych ambicji jednego człowieka.
Polecam wszystkim miłośnikom biografii oraz historii.

Pan Piotr w swojej książce przedstawił losy czworga ludzi, którzy musieli zmierzyć się z okrutnymi czasami. Cenzura, brak zleceń, zakaz wystawiania danej sztuki była na porządku dziennym. Od jednego człowieka zależało wszystko.
Ciągłe życie w strachu o swój los i bliskich a także trudne warunki życiowe doprowadzały ludzi do depresji, czy tak jak w przypadku Sergiusza...