Powieść "Niedźwiedź i Słowik" została mi polecona przez młodszą siostrę jako znacznie bardziej dopracowana alternatywa dla cyklu "Kwiat paproci", który bardzo lubię. Początkowo odnosiłam się do jej entuzjastycznej opinii z lekką podejrzliwością, zupełnie niepotrzebnie, jak się okazało. Powieść Katherine Arden wciągnęła mnie do tego stopnia, że czytałam wszędzie - na przystankach, podczas próby chóru, na przerwach w pracy. I trudno mi powiedzieć, co jest jej najmocniejszą stroną - urzekająca fabuła, świetnie skonstruowane postaci czy wierzenia dawnych Słowian, które na kartach tej powieści są żywe i wiarygodne jak nigdy wcześniej.

W dalekiej Rusi w dość mrocznych czasach, żyje rodzina zamożnego bojara, Piotra. Harmonijny rytm ich życia wyznaczają pory roku, surowy klimat wymusza dość spartańskie warunki. Choć na ich tereny dotarło już chrześcijaństwo, nie przestali nigdy troszczyć się o pogańskich strażników domostw. Wieczorami zbierają się w ciepłych izbach, słuchając słowiańskich baśni i mrożących krew w żyłach historii o Morożce, panu zimy. Część kobiet w ich społeczności jest natomiast obdarzona darem widzenia dawnych bożków. Należy do nich pierwsza żona Piotra, która umiera w połogu, wydając na świat Wasię. Jeszcze w ciąży ma przeczucie, że jej nowonarodzona córka będzie kimś wyjątkowym. I rzeczywiście, Wasia dziedziczy po niej moc widzenia, a także bardzo silne dążenie do niezależności i wielką odwagę. To ona staje się ostatnią nadzieją wioski, kiedy przybyły z Moskwy pop i owładnięta religijną obsesją macocha zabraniają czcić domowe bóstwa, a upiory coraz bardziej zagrażają mieszkańcom...

Kreacja Wasi to jeden z największych sukcesów autorki. W ogóle postaci dziecięce udały jej się pierwszorzędnie. Z jednej strony nie przypominają mniejszych dorosłych, z drugiej zaś nie są tak okropnie irytujące, jak to często bywa. Wasia przy wszystkich swoich zaletach odznacza się oślim uporem i tendencją do podważania autorytetów, jej siostra Irina to słodka i oddana istotka, ale bywa próżna i złośliwa. Piotr, głowa rodziny, nie został wykreowany na ideał, dobrze widoczna jest jego tendencja do poddawania się woli innym, choć jest jednocześnie mądrym i przewidującym przywódcą. Nawet postaci takie jak żądny sławy ojciec Konstanty czy okrutna macocha Wasi, nie są postaciami jednoznacznie negatywnymi i czytelnik momentami może nie tylko zrozumieć ich poczynania, ale nawet zacząć im współczuć. Ponadto każdy, włącznie z bohaterami epizodycznymi, posiada bardzo indywidualne cechy i jest ważnym elementem tej barwnej układanki.

Jestem bardzo zaskoczona, że autorka jest Amerykanką i nie ma nawet wschodnioeuropejskich korzeni. Z każdej strony tej niezwykle klimatycznej powieści bije bowiem entuzjazm, a co więcej, zrozumienie słowiańskich duszy i wierzeń, które chrześcijaństwo bezskutecznie próbowało wykorzenić. Powieść "Niedźwiedź i Słowik" uświadamia dogłębnie, jak wiele tracimy, omawiając w szkołach wyłącznie mitologię Greków i Rzymian i traktując własnych bożków po macoszemu. Jestem pełna podziwu dla pracy, jaką autorka wykonała, żeby na tej kanwie zbudować fascynującą i spójną fabułę, która trzyma w napięciu do ostatniej strony. Podobnie jak wielu innych czytelników, nie mogę tej książce nic zarzucić i czekam z niecierpliwością na kolejne części trylogii. Mam nadzieję, że wydawnictwo MUZA sprosta zadaniu i będzie sprawnie publikować kolejne części.

Powieść "Niedźwiedź i Słowik" została mi polecona przez młodszą siostrę jako znacznie bardziej dopracowana alternatywa dla cyklu "Kwiat paproci", który bardzo lubię. Początkowo odnosiłam się do jej entuzjastycznej opinii z lekką podejrzliwością, zupełnie niepotrzebnie, jak się okazało. Powieść Katherine Arden wciągnęła mnie do tego stopnia, że czytałam wszędzie - na...