Niestety moja opinia w przypadku tej książki będzie się różnić od dominującego odbioru. Przeczytałem sporo relacji z tych trudnych czasów, w podobnym tonie, na faktach, reportaży i dzienników. I to jest jedyna lektura, która traktuje o życiu w obozie, zagładzie tysięcy ludzi i ich zagmatwanych relacjach tak powierzchownie. Szczerze mówiąc wciąż wydaje mi się, że ta historia może równie dobrze być wytworem czyjejś wyobraźni, a nie prawdziwą relacją, jest bardzo płytka faktograficznie, momentami pozbawiona głębszej wartości. Lale Sokolov powierzył swoją historię osobie, która jej nie udźwignęła. Tak naprawdę nie mamy tu żadnych, nawet drobnych dowodów, które uprawdopodabniałyby jego relację. Autorka porusza się na ogólnikach i powszechnie znanych wydarzeniach. Zaskoczył mnie także język, momentami patetyczny, a momentami wręcz infantylny. Czytało mi się książkę dobrze, szybko, sama historia związku z Gitą została opisana nieźle, natomiast otoczka, gęsta atmosfera wojny i życia w obozie, faktografia, zmysł do detali i realizm bardzo kuleją, warstwa psychologiczna praktycznie nie istnieje. Bardzo żałuję, gdyż spodziewałem się dużo więcej po tej lekturze.

Niestety moja opinia w przypadku tej książki będzie się różnić od dominującego odbioru. Przeczytałem sporo relacji z tych trudnych czasów, w podobnym tonie, na faktach, reportaży i dzienników. I to jest jedyna lektura, która traktuje o życiu w obozie, zagładzie tysięcy ludzi i ich zagmatwanych relacjach tak powierzchownie. Szczerze mówiąc wciąż wydaje mi się, że ta historia...