Trudna lektura, którą można traktować raczej jako dokument historyczny niż źródło wiedzy. Dużo informacji na temat rozwoju dziecka jest nieaktualnych. Jeżeli kogoś interesuje koncepcja Marii Montessori, sensowniejsze będzie sięgnięcie po opracowanie, niż po oryginalne teksty.
Krój czcionki w tym wydaniu bardzo zniechęca do czytania.

Trudna lektura, którą można traktować raczej jako dokument historyczny niż źródło wiedzy. Dużo informacji na temat rozwoju dziecka jest nieaktualnych. Jeżeli kogoś interesuje koncepcja Marii Montessori, sensowniejsze będzie sięgnięcie po opracowanie, niż po oryginalne teksty.
Krój czcionki w tym wydaniu bardzo zniechęca do czytania.

Wszyscy byliśmy kiedyś dziećmi. Niektórzy znają pewnie władczych nauczycieli, durny system nauczania, tłamszący jedenastkę. Autorka skupia się na wytłumaczeniu czytelnikowi, że dziecko jest kruche, wrażliwe, mądre i posiada swoją wole, rozum, zdanie. Opisuje jak powinno wyglądać nauczanie maluchów, jakie przechodzą naturalne przemiany .
Pozycja ta podoba mi się głównie ze względu na ogromy szacunek z jakim opisuje dzieci. Niesamowity spokój, opanowanie, SZACUEK dla jednostki, dla życia, dla człowieka.
Polecam z czystym sumieniem, mimo tego iż niektóre rozdziały nie odnoszą się już do naszej epoki, można z tej książki wyciągnąć uniwersalne, ponadczasowe prawdy.

Wszyscy byliśmy kiedyś dziećmi. Niektórzy znają pewnie władczych nauczycieli, durny system nauczania, tłamszący jedenastkę. Autorka skupia się na wytłumaczeniu czytelnikowi, że dziecko jest kruche, wrażliwe, mądre i posiada swoją wole, rozum, zdanie. Opisuje jak powinno wyglądać nauczanie maluchów, jakie przechodzą naturalne przemiany .
Pozycja ta podoba mi się głównie ze...

Podstawowa pozycja aby zrozumieć ideę Pani Marii Montessori. Bo "Montessori" to nie drewniane zabawki i "pracujące dzieci". Montessori to możliwość poznania normalnego świata i zdobycia samodzielności, którą dorośli powinni dać dzieciom.

Podstawowa pozycja aby zrozumieć ideę Pani Marii Montessori. Bo "Montessori" to nie drewniane zabawki i "pracujące dzieci". Montessori to możliwość poznania normalnego świata i zdobycia samodzielności, którą dorośli powinni dać dzieciom.

Może niekoniecznie wszystko do mnie trafiło ale mimo wszystko uważam iż ksiazka godna jest uwagi.

Może niekoniecznie wszystko do mnie trafiło ale mimo wszystko uważam iż ksiazka godna jest uwagi.

"Sekret dzieciństwa" Marii Montessori to książka po którą powinni sięgać nie tylko rodzice, ale i osoby planujące zostać rodzicami. Książka ta uświadamia jak wielka odpowiedzialność spoczywa na rodzicach w zakresie opieki i umożliwienia rozwoju swoim dzieciom. "Pozwól mi to zrobić samemu" mawiano w szkołach Montessori i jest to kwintesencja książki. Chodzi jednak nie tylko o przygotowanie środowiska do potrzeb dziecka, ale przede wszystkim świadomość jak trudną walkę będzie toczyć dziecko w zderzeniu z normami społecznymi. Świadomy rodzic powinien stanąć po stronie dziecka, umożliwiając mu rozwój zgodnie z jego wewnętrznym programem tak by nie zabijać ducha dziecka.

"Sekret dzieciństwa" Marii Montessori to książka po którą powinni sięgać nie tylko rodzice, ale i osoby planujące zostać rodzicami. Książka ta uświadamia jak wielka odpowiedzialność spoczywa na rodzicach w zakresie opieki i umożliwienia rozwoju swoim dzieciom. "Pozwól mi to zrobić samemu" mawiano w szkołach Montessori i jest to kwintesencja książki. Chodzi jednak nie tylko...

Świetnie, że wreszcie na rynku polskim pokazała się ta książka w pełni ukazująca poglądy Marii Montessori na temat dzieciństwa i różnych aspektów rozwoju człowieka. Autorka umiejętnie połączyła swoją wiedzę medyczną i lata praktyki pedagogicznej.
Słowa nakreślone przez Marię Montessori wiele lat temu nic nie tracą na aktualności:
- „Czym jest dzieciństwo? Nieustającym problemem dla zajętego dorosłego, zmęczonego coraz bardziej absorbującymi sprawami, Nie ma miejsca na dzieciństwo w ciasnych mieszkaniach nowoczesnych miast, gdzie tłoczą się rodziny. Nie ma miejsca na ulicach, ponieważ coraz więcej tam samochodów, a chodniki z kolei zapełnili spieszący się przechodnie. Dorośli nie mają czasu, aby zajmować się dziećmi, są zbyt pochłonięci swoimi pilnymi obowiązkami”.
Mam wrażenie, że przestrzeń życiowa, rozwojowa dzieci wciąż ulega ograniczaniu. Ich, może większe niż niegdyś pokoje, nawet jeśli nie są dzielone z rodzicami i rodzeństwem, to i tak są zatłoczone. Znajduje się w nich wiele, zbyt wiele przedmiotów – zabawek, pomocy edukacyjnych. Czasem ta przestrzeń ogranicza się do tabletu.
- „Dorosły nie zrozumiał dziecka i nastolatka, dlatego walczy z nimi nieustannie”. „Dorosły w stosunku do dziecka przyjął postawę egocentryczną, nie egoistyczną, a egocentryczną, dlatego wszystko, co dotyczy psychicznej sfery dziecka, odnosi zawsze do siebie, pogłębiając coraz większy brak zrozumienia”.
Dorosły nie wniknął w głąb siebie, by odnaleźć tam dziecko i nastolatka. Wraz z upływającymi latami, coraz bardziej podporządkował się obowiązującym kanonom, uwewnętrznił je, zapominając o swoich potrzebach, marzeniach, planach z okresu dzieciństwa. Coraz bardziej ogranicza, autorytarnie kieruje dzieckiem i jego przestrzenią, czasem zaszczepia lęki, programy. Dorosły, który źle zrozumiał istotę wychowania do wolności i np. zapomina o potrzebie i umiłowaniu przez małe dzieci porządku (dającego poczucie bezpieczeństwa) również nie zrozumiał dziecka i nastolatka.
- „Otoczenie, do którego wchodzi rodzące się dziecko, nie jest naturalne, jest to otoczenie cywilizacji, w której toczy się ludzkie życie, jest to otoczenie ponadnaturalne, zbudowane ponad naturą i na jej koszt, w dążeniu do zapewnienia życiowego komfortu w najdrobniejszych szczegółach”. Dzisiaj coraz częściej mówi się o istocie jak najbardziej naturalnego przychodzenia dziecka na świat oraz zapewnianiu mu właściwych warunków, zwłaszcza w pierwszym roku życia. Mówi się, lecz czy rzeczywiście podejmuje się odpowiednie działania na szerszą skalę?
- „Nauczyciel musi wyplenić ze swego serca gniew i pychę, musi być zdolny do pokory, musi przyoblec się w miłosierdzie. Nabycie takich cech stanowi podstawę sprawiedliwości, niezbędny punkt oparcia dla wewnętrznej równowagi .Na tym właśnie polega wewnętrzne przygotowanie – start i meta.
Z drugiej strony nie oznacza to, że należy akceptować wszystkie czyny dziecka, czy powstrzymywać się od oceniania. Nie wolno również zaniechać kształcenia inteligencji i uczuć, wprost przeciwnie, nauczyciel musi stale pamiętać o tym, aby trwać w takiej właśnie postawie, oraz o tym, że jego pozytywna misja polega na wychowywaniu”.
M.Montessori pięknie opisała również okresy wrażliwości dziecka, a niepożądane zachowania jako konsekwencję braku zaspokojenia potrzeb.
Na koniec przytoczę jakże trafne spostrzeżenia dotyczące pracy dziecka:
- „Dorosły udoskonala otoczenie, natomiast dziecko doskonali istnienie”.
- „Dziecko nie pracuje, dążąc do zrealizowania zewnętrznego celu. Jego celem jest praca i kiedy przez powtarzane ćwiczenia doprowadza swoją czynność do końca, cel ten jest niezależny od działań zewnętrznych”.
- „(…) typową cechą dziecka jest właśnie to, ze po pracy staje się ono wzmocnione i wypełnione energią”.
- „Dziecko nie męczy się pracą, wykonując ją, wzrasta, dlatego praca zwiększa jego energię”.
- „Dziecko nigdy nie prosi o zwolnienie go z jego obowiązków, ono przeciwnie, chce wykonywać te zadania do końca i samodzielnie”.
„Dziecko również jest pracownikiem i wytwórcą. Mimo, że nie może brać udziału w pracach dorosłego, ma swoją pracę do wykonania (…) kształtuje dorosłego człowieka, to jest jego żmudna praca rozciągnięta w czasie”.
- „Dziecko jest praojcem człowieka”.

Świetnie, że wreszcie na rynku polskim pokazała się ta książka w pełni ukazująca poglądy Marii Montessori na temat dzieciństwa i różnych aspektów rozwoju człowieka. Autorka umiejętnie połączyła swoją wiedzę medyczną i lata praktyki pedagogicznej.
Słowa nakreślone przez Marię Montessori wiele lat temu nic nie tracą na aktualności:
- „Czym jest dzieciństwo? Nieustającym...

Lektura tej książki powinna być obowiązkiem dla potencjalnych rodziców, rodziców, pedagogów, nauczycieli, polityków. Wszystkich, którzy mają realny wpływ na dobrostan dziecka w społeczeństwie i jego wychowanie.

Lektura tej książki powinna być obowiązkiem dla potencjalnych rodziców, rodziców, pedagogów, nauczycieli, polityków. Wszystkich, którzy mają realny wpływ na dobrostan dziecka w społeczeństwie i jego wychowanie.