Właściwie od pierwszych stron domyślałam się, jakie będzie zakończenie. Główna bohaterka wydawała mi się tak nieskończenie głupia, że to przeszło ludzkie pojęcie. A uwierz mi, wiem, jakie są dzisiejsze nastolatki i nawet z taką wiedzą w pełni podtrzymuję to, co napisałam. Naprawdę nie jestem w stanie sobie wyobrazić takiej sytuacji, jaka została nakreślona czytelnikowi w tej książce. Inaczej. Jestem w stanie sobie wyobrazić, jednak jest to tak bardzo naciągane, tak dalekie od realizmu, że naprawdę chylę czoła za wymyślenie takich bzdur.
Kiedyś Natalia Siwiec powiedziała, że „dupa rządzi światem”. U Augusty Docher światem rządzą pieniądze. One wszystko załatwią. Wystarczy być bogatym, a można ukryć zdrady, orientację seksualną, dzieci, a jak się przefarbuje włosy, to i siebie można ukryć.
Naprawdę rzadko krytykuję książki. Uważam, że każda pozycja komuś przypadnie do gustu. Tutaj mam wrażenie, że „Cała ja” jest spisaniem wszystkich nastoletnich wyobrażeń na temat cielesności, miłości i pieniędzy, a także najgorszych nastoletnich koszmarów. Każda nastolatka upatruje ideału w dojrzałych mężczyznach. Każda chce mieć przystojnego chłopaka, który jest sławnym muzykiem. Każda marzy o tym, żeby być piękną i rozpalać męskie serca i umysły. Każda boi się, że jej partner okaże się kimś zupełnie innym, niż się wydaje. I tak dalej, i tak dalej.
Podsumowując? Pewnie jest to tytuł, który spodobałby się nastolatkom. Jednak uważam, że ogłupianie młodych dziewczyn poprzez pisanie takich bzdur powinno być karalne. Niech autorka postawi się na miejscu matki Mileny. Niech sobie wyobrazi, że jej córka w reakcji na to, że jej chłopak jest gejem, uwodzi mężczyznę o dziesiątki lat starszego od siebie. I niech jej o tym opowie. W twarz i ze szczegółami. A jak już to wszystko autorka usłyszy, to niech się zastanowi, czy powinna o takich rzeczach pisać. Bo gdyby nie jeden szczegół tej historii, to wyszłoby na to, że właściwie dlaczego nie można podrywać starszych? Dlaczego nie zakładać z nimi rodzin? Miłość przecież jest najważniejsza.

Właściwie od pierwszych stron domyślałam się, jakie będzie zakończenie. Główna bohaterka wydawała mi się tak nieskończenie głupia, że to przeszło ludzkie pojęcie. A uwierz mi, wiem, jakie są dzisiejsze nastolatki i nawet z taką wiedzą w pełni podtrzymuję to, co napisałam. Naprawdę nie jestem w stanie sobie wyobrazić takiej sytuacji, jaka została nakreślona czytelnikowi w...