Wspomnienia moim zdaniem świetne - mimo, że nie obfitujące w masę szczegółów i bohaterskich opisów ale za to niezwykłe z innego powodu - na nasz obraz Powstania Listopadowego największy wpływ ma Prądzyński - przez swoje Pamiętniki, gdzie autor częstokroć posiłkuje się opisami i opracowaniami współczesnymi mu i całość przedstawia jakby w momencie podejmowania decyzji wszyscy wiedzieli to co wiadomo było dopiero po upadku powstania. Prądzyński pisze też dobrze (a i talentu militarnego mu odmówić nie można) stąd i jego (oraz jego zgryźliwości względem innych dowódców) Pamiętniki wpływają i wpływały na oceny historyków. Tu z kolei zderzamy się z opinią wprost przeciwną (nie mówię, ze prawdziwą!) w której Prądzyński to mąciciel, politykier i zdrajca a jedynym wybawicielem Skrzynecki.
Warto to przeczytać choćby po to by zrozumieć jak słabą miał pozycję Prądzyński w armii, zwłaszcza wśród tzw starych żołnierzy.

Skrzynecki dla wielu badaczy i popularyzatorów to samo zło (choćby dla J. łojka) tu jest mężem opatrznościowym, jedynym prawym a jako wódz jest to nowy Napoleon. Z kolei Prądzyński to antychryst i z tego powodu nawet ludzie Skrzyneckiego - ale nieudolni, sa przez autora zaliczani w poczet stronników Prądzyńskiego i Lelewela.

Wspomnienia moim zdaniem świetne - mimo, że nie obfitujące w masę szczegółów i bohaterskich opisów ale za to niezwykłe z innego powodu - na nasz obraz Powstania Listopadowego największy wpływ ma Prądzyński - przez swoje Pamiętniki, gdzie autor częstokroć posiłkuje się opisami i opracowaniami współczesnymi mu i całość przedstawia jakby w momencie podejmowania decyzji wszyscy...