Trylogia Pękniętej Ziemi zakończona. Koniec, finito, nie ma już nic. Ciekawi mnie jedynie, czy “Kamienne niebo” powtórzy sukces poprzednich części, nagrodzonych Hugo w latach 2016 i 2017. Nominację ma. Niestety, na rdzę, tak rewelacyjnie według mnie nie jest. Czytało się dobrze, ale pewien niedosyt pozostał.

Fanom fantasy mogę polecić oczywiście całą serię z czystym sumieniem. Dla mnie była to zadowalająca rozrywka, może kogoś innego pochłonie całkowicie. W samej końcówce pojawiło się tylko trochę niepotrzebnego pitolenia, a szkoda, bo wcześniej tego zarzutu autorce postawić nie mogłam.

Najmocniejszym punktem trylogii pozostają bohaterki - Essun i Nassun, matka i córka. Dobrze skonstruowane postacie kobiece, wiarygodne. To na ich barkach spoczywa ciężar powieści. Mężczyźni odgrywają tu zdecydowanie mniejszą rolę, nie są tak wyraziści. Nie mogę zaprzeczyć, zżyłam się z bohaterami do pewnego stopnia. Wstrząsów jednak nie było, mimo iż akcja toczy się w dosyć aktywnych sejsmicznie rejonach. Miło było was poznać, ale opuszczam was bez żalu.

Historia fantastycznego świata, nawiedzanego regularnie przez kataklizmy, to dla mnie nic innego jak pewien sposób spojrzenia na sytuację naszej planety. W trzeciej części jeszcze bardziej się to uwidacznia. Czuć chęć naświetlenia niebezpieczeństw, które wypływają z agresywnej eksploatacji Ziemi, z braku świadomości zagrożeń, jakie taka grabieżcza postawa niesie. Brzmi gorzej niż jest w rzeczywistości, bo nachalnego moralizowania tu czytelnik nie uświadczy. Oczywiście, główny nacisk położony jest na sytuację społeczną wykreowanego świata. Jemisin bardzo szczegółowo przedstawia poszczególne grupy, zamieszkujące fikcyjną Ziemię - górotworów, zjadaczy kamieni, nieruchomych. Dużą wagę przykłada do sytuacji wykluczenia tych, którzy okazują się inni, odbiegają od ogólnie powszechnej normy, budząc tym samym strach i agresję. Problem wykluczenia oraz możliwości uzyskania akceptacji będzie przewijał się przez całą trylogię i pozostanie motywem napędowym akcji.

Cóż, może moje oczekiwania były zbyt wielkie. Na Złą Ziemię, przekonajcie się sami! Odradzać nachalnie i uporczywie tej lektury nie będę.

https://www.facebook.com/PiknikNaSkrajuKsiazki/

Trylogia Pękniętej Ziemi zakończona. Koniec, finito, nie ma już nic. Ciekawi mnie jedynie, czy “Kamienne niebo” powtórzy sukces poprzednich części, nagrodzonych Hugo w latach 2016 i 2017. Nominację ma. Niestety, na rdzę, tak rewelacyjnie według mnie nie jest. Czytało się dobrze, ale pewien niedosyt pozostał.

Fanom fantasy mogę polecić oczywiście całą serię z czystym...