Skandynawia ma problemy. Z napływem nieasymilujących się imigrantów, z niezdrową poprawnością polityczną, ale też ze skrajnym nacjonalizmem, liberalnym prawem i opieszałymi organami ścigania. Problemy te znane są od kilkudziesięciu lat i regularnie narastają. Wszak już Gallert Tamas w „Mężczyźnie z laserem” trafnie diagnozował sytuację, przestrzegając pośrednio, że może być tylko gorzej. Mimo iż w latach 90-tych ubiegłego stulecia mało kto w Norwegii mógł sobie wyobrazić krwawy pochód Breivika czy radykalnych skandynawskich islamistów uprawiających dżihad. I to wszystko przy biernej postawie „stróżów prawa”.
Asne Seierstad przejęła niejako schedę po Tamasie. Ceniona reporterka stworzyła sugestywny obraz współczesnego norweskiego społeczeństwa, na pierwszym planie umieszczając osiadłą w kraju fiordów somalijską rodzinę, subtelnie, lecz sukcesywnie zarażaną religijnym ekstremizmem. I podobnie jak we „Wszystkich wojnach Lary” Jagielski, również Seierstad starannie odtwarza proces indoktrynacji i radykalizowania się młodych islamskich imigrantów, którzy rozczarowani Zachodem, wbrew zdrowemu rozsądkowi wybierają prawo szariatu i świętą wojnę pod banderą ISIS. Proces ten jest złożony, ale zwykle ma podobny przebieg i w pewnym momencie nie sposób go już zatrzymać.
„Dwie siostry” są reportażem fabularyzowanym, wzbogaconym - znak czasów - o liczne przedruki rozmów z komunikatorów internetowych. Główna oś dramatu osadzona na tle historii konfliktu syryjskiego, pokazana jest przez pryzmat ojca miotającego się bezradnie w piekielnym kalejdoskopie rozgrywających się w bliższej i dalszej perspektywie wydarzeń. Autorka docenia rolę szczegółów (zwraca uwagę choćby dokładny zapis relacji między członkami somalijskiej rodziny czy analiza struktur wszystkich organizacji biorących udział w wojnie) i nie stroni od mocnych, drastycznych scen. To wszystko powoduje, że jej stabilnie bazującej na faktach książce do końca towarzyszy natrętna i jednocześnie tak pociągająca aura niepokoju.

Skandynawia ma problemy. Z napływem nieasymilujących się imigrantów, z niezdrową poprawnością polityczną, ale też ze skrajnym nacjonalizmem, liberalnym prawem i opieszałymi organami ścigania. Problemy te znane są od kilkudziesięciu lat i regularnie narastają. Wszak już Gallert Tamas w „Mężczyźnie z laserem” trafnie diagnozował sytuację, przestrzegając pośrednio, że może być...