Świetna monografia poświęcona stosunkom rzymsko-partyjskim w I wieku n.e. Autor dokładnie analizuje zachowany materiał źródłowy i odtwarza na jego podstawie program polityczny Arsakidów. Program, który później aż po podbój arabski stanowił będzie główną doktrynę mocarstw irańskich: najpierw państwa partyjskiego, a potem sasanidzkiego. Dąbrowa, idąc śladami swojego mistrza J. Wolskiego, pokazuje, jak wielkim mocarstwem był Iran Arsakidów i jak skutecznie postawił on tamę rzymskiej ekspansji na wschodzie. Omawiana pozycja mówi bardzo wiele nie tylko o stosunkach rzymsko-partyjskich, lecz także o samej monarchii Arsakidów i jej złożonej strukturze społeczno-politycznej. Artaban II i Wologezes I są tu ukazani jako politycy roztropni i ostrożni, ale zarazem skuteczni w swoich działaniach i mimo problemów wewnętrznych oraz niepewnej sytuacji w Azji Środkowej, oparli się próbom rozciągnięcia rzymskiej kontroli na Mezopotamię i Iran. Jest to też ciekawe studium z dziedziny starożytnej dyplomacji, gdyż w omawianej przez Autora epoce to raczej układy niż starcia zbrojne decydowały o przebiegu granic i obsadzaniu tronów. Dodam, że książka ta jest ciągle przez badaczy zagranicznych cytowana jako podstawowa monografia tego tematu, co pokazuje, jak dużą rolę w badaniach nad starożytnym Iranem odegrali badacze polscy.

Tomasz Babnis

Świetna monografia poświęcona stosunkom rzymsko-partyjskim w I wieku n.e. Autor dokładnie analizuje zachowany materiał źródłowy i odtwarza na jego podstawie program polityczny Arsakidów. Program, który później aż po podbój arabski stanowił będzie główną doktrynę mocarstw irańskich: najpierw państwa partyjskiego, a potem sasanidzkiego. Dąbrowa, idąc śladami swojego mistrza...