Kolejne spotkanie z Zadurą i kolejne spotkanie nieudane. Chyba powinienem zacząć od początku, a nie od końca, bo wiele wskazuje na to, że idąc dalej tą drogą nigdy nie dowiem się dlaczego Zadura jest klasykiem (przynajmniej w pewnych kręgach). Te ostatnie tomiki są jakieś zmęczone, publicystyczne, mizdrzące się rozsądkiem politycznym autora i nieśmiesznymi żartami, przeplatanymi nostalgicznymi wspominkami, ale to wszystko jest jedynie przykrywką dla (nomen omen) klasycznego toposu starego dziada narzekającego na ten paskudny, zmieniający się zawsze na gorsze, świat. Zadura jest wprawdzie mniej męczący niż Karasek, ale to żaden komplement i żaden powód by go czytać. Szkoda na to czasu, niestety mądry czytelnik po szkodzie.

Kolejne spotkanie z Zadurą i kolejne spotkanie nieudane. Chyba powinienem zacząć od początku, a nie od końca, bo wiele wskazuje na to, że idąc dalej tą drogą nigdy nie dowiem się dlaczego Zadura jest klasykiem (przynajmniej w pewnych kręgach). Te ostatnie tomiki są jakieś zmęczone, publicystyczne, mizdrzące się rozsądkiem politycznym autora i nieśmiesznymi żartami,...

Żal, że ten Wielki Poeta, który ma na swoim koncie tak świetne rzeczy jak "Ciszę", z każdym nowym tomikiem rozmienia się na drobne. Ten SILESIUS za całokształt to chyba w porę, jakby z dopiskiem między wierszami: "Bohdanie, już wystarczy".

Żal, że ten Wielki Poeta, który ma na swoim koncie tak świetne rzeczy jak "Ciszę", z każdym nowym tomikiem rozmienia się na drobne. Ten SILESIUS za całokształt to chyba w porę, jakby z dopiskiem między wierszami: "Bohdanie, już wystarczy".