Recenzja
Sebastian
Anne Bishop
Tom 1 - seria Efemara
Fantastyka

Bo jak wiecie lub nie - to ja uwielbiam jej pióro. Jest moją top of the top jeśli chodzi o autorów.
I ja sięgam po jej książki w ciemno, bo każda jest genialna, cudowna, poprostu do ukochania.

Anne Bishop uwielbia wplatać w swoje powieści prawdy życiowe jak i takie rady. Pełno rzeczy pobudza nasze myślenie.

Coś co nam wydaję się złe w rzeczywistości takie złe być nie musi. Np gniazdo rozpusty no sama nazwa mówi za siebie, w rzeczywistości ma więcej przyzwoitości niż można się spodziewać, ma swoje reguły, oczywiście jest również zabójcze. Autorka wplata wto, co każdy powinien pamiętać, że nie warto oceniać po naszych wyobrażeniach i to samo dotyczy się Belladonny, ale jej temat poruszę w recenzji o niej - drugi tom jest o Belladonnie....

Efemera zbudowana jest jak masz mózg. Posiada krajobrazowczynie, które możemy odebrać jako wpływ impulsów, neuronów na działanie mózgu - zmiany. Mostowi to tak jakby mięśnie, które łącza organizm ( budują mosty pomiędzy krajobrazami). Efemera jest podatna na szepty. Szepty serca jak i zjadacza świata. Zjadacz świata 🤔🤔 to tak jakby świat to nasze pozytywne myślenie co nie? No i zjadacz lubi sobie je podgryzać trochę tu trochę tam - i tak sobie świat zjada.. Z tymi podszeptami jest tak, że o wiele łatwiej jest podszepnąć zwątpienie czy też negatywne emocje niż te pozytywne, no i tak to jest z tym światem Anne Bishop.

Pojawił się na profilu filmik z tym czego można się spodziewać, jeśli chodzi o fabułę,więc zapraszam na niego ❤️.

Książka jest przyjemnie napisana chociaż porusza ważne rzeczy takie jak prześladowanie, gnębienie, znęcanie psychiczne jak i fizyczne, wygnanie, trudny ojciec itd.. Przeczytałam ją w dwa lub trzy dni, bo jeśli zaczniesz czytać to będziesz o niej myśleć przez cały czas. Relacji, która dzieję się z pomiędzy tytułowym bohaterem, a pewną dziewczyną ze snu jest poświęcony spora część książki przez co jest to bardzo realna, fascynująca część fabuły. Trzymałam za nich kciuki przez cały czas, miło było mi czytać o nich, o tym jak się zmieniali. No i jest wątek inkuba, więc to też urozmaica postać Sebastiana.

Recenzja
Sebastian
Anne Bishop
Tom 1 - seria Efemara
Fantastyka

Bo jak wiecie lub nie - to ja uwielbiam jej pióro. Jest moją top of the top jeśli chodzi o autorów.
I ja sięgam po jej książki w ciemno, bo każda jest genialna, cudowna, poprostu do ukochania.

Anne Bishop uwielbia wplatać w swoje powieści prawdy życiowe jak i takie rady. Pełno rzeczy pobudza nasze...

Wprawdzie niedawno pożegnałam z żalem świat stworzony w cyklu Czarne Kamienie, ale nie wyobraźnię autorki.
Niewyczerpaną!
Udowodniła to tomem otwierającym nowy cykl Efemera, w którym wykreowana rzeczywistość zanurzyła mnie we własnym sercu i uczuciach zmiennych, gwałtownych, ciepłych, ale i zimnych, jak wiatr. Bo jedyną stałą cechą tej fascynującej krainy była jej płynność, nieustająca przemiana i metamorfoza. Podzielona na krajobrazy, których stworzycielkami i opiekunkami były krajobrazczynie, połączona była mostami budowanymi przez pomagających im w tym mostowych. Jednak to wędrujący po niej mieszkańcy – ludzie, demony, sukuby, minotaury i wiele innych – decydowali dokąd i kiedy dotrą. A właściwie ich serca, ich najgłębiej skrywane w nim pragnienia. Te jasne i te mroczne. Te akceptowane i te potępiane przez innych. Bo to, co było złe w jednym krajobrazie, było dobre w innym, a co najlepiej ilustrują dwie różne zasady, obrazujące skrajne postawy mieszkańców Efemery. Pierwsza - "W każdym ogrodzie rosną chwasty” i druga - "To, co w jednym ogrodzie uchodzi za chwast, w innym jest najważniejszą rośliną". To dlatego jedną z najważniejszych zasad podróżowania było przesłanie zawarte w tym powszechnie znanym przez wszystkich pozdrowieniu:
"Niech twoje serce podróżuje bez bagażu. Ponieważ to, co ze sobą przyniesiesz, stanie się częścią krajobrazu".
A rozum, nie posiadając władzy nad sercem, nie był w stanie go oszukać, uśpić, omamić. To dlatego młodziutka Lynnea, pragnąca w skrytości serca bezpieczeństwa, zrozumienia i miłości, zamiast do szkoły krajobrazczyń, jak nakazywał rozum, trafiła do wiele mówiącego, sądząc tylko po nazwie, Gniazda Rozpusty. Jedynego miejsca, w którym Sebastian odrzucony przez ojca, znalazł akceptację swojej natury inkuba, a jak się później okazało, nie tylko tej jednej. To w tym pełnym szulerni, burdeli, tawern, nierządu i sprzedajnego seksu, w najmniej sprzyjającym miejscu do narodzin miłości, bagaż serca obojga sprawił, że Lynnea przynależna jasnej części Efemery spotkała mężczyznę ze swoich snów, należącego do jej ciemnej strony. On uczył ją natury tygrysicy, a ona jego, monogamii. Autorka nie byłaby sobą, gdyby związek głównych bohaterów nie był kontrowersyjny i nie budził zastrzeżeń. Wykorzystała schemat, o którym marzą niektórzy mężczyźni. Dojrzały trzydziestolatek, znudzony seksem i tęskniący za stabilnym związkiem opartym na uczuciach, wiąże się z szesnastoletnią dziewicą, mając możliwość ukształtowania kobiety według własnych wyobrażeń i upodobań, należącej fizycznie i emocjonalnie tylko do niego. I być może właśnie charakter tego układu sprawił, że autorka nie wspięła się na wyżyny swoich możliwości w budowaniu erotycznej atmosfery między kochankami. Nie potrafiłam utożsamić się z reakcjami i zachowaniem naiwnej, impulsywnej, niedoświadczonej i trochę głupiutkiej dziewczyny.
Jednak na szczęście nie wątek miłosny był najważniejszy w tej opowieści. To, co pochłaniało całą moją uwagę, to przebogaty, fantastyczny, porywający mój umysł świat krajobrazów Efemery oraz mechanizmy ich powstawania i funkcjonowania, odzwierciedlające naturę człowieczych uczuć wypełniających serce, w którym toczyła się walka dobra ze złem. Jasności z Mrokiem, który zrodził To, karmiące się negatywnymi emocjami ukrytymi między jawą a snem. W półmroku na To niezmiennie czekała suta uczta. Zawsze znalazł się ktoś, pomimo pracujących nad odsiewem negatywnych emocji krajobrazczyń, kto nienawidził, gniewał się, zazdrościł, złorzeczył, bał się, lękał, bezwiednie karmiąc To i dając mu siłę do walki o władzę nad Efemerą. Już raz, kiedyś mu się to udało. To Ono niegdyś jednorodną krainę Efemery rozbiło na krajobrazy. Przyszło ponownie dokończyć dzieła. Pomagali mu w tym Mroczni ukryci pod ludzką maską. Na przeszkodzie do całkowitej i ostatecznej destrukcji stała tylko jedna krajobrazczyni – Glorianna Belladonna. To ona będzie główną bohaterką drugiego tomu Belladonna.
A ja tymczasem wracam do rzeczywistości, tak bardzo podobnej do świata, z którego właśnie wróciłam. Może inaczej się niektóre rzeczy i zjawiska nazywają, może inaczej funkcjonują, ale widzę ten sam Mrok, dostrzegam Mrocznych tylko zewnętrznie podobnych do ludzi, to samo czające się To i te same mechanizmy budujące jego moc i wiem, że powiedzenie – "Podróżuj bez bagażu". – ma zastosowanie również w mojej ziemskiej krainie.
Przyjęłam je za swoje, wiedząc, że nienawiść rodzi pustynię, gniew kamienie, a nadzieja oazy.
naostrzuksiazki.pl

Wprawdzie niedawno pożegnałam z żalem świat stworzony w cyklu Czarne Kamienie, ale nie wyobraźnię autorki.
Niewyczerpaną!
Udowodniła to tomem otwierającym nowy cykl Efemera, w którym wykreowana rzeczywistość zanurzyła mnie we własnym sercu i uczuciach zmiennych, gwałtownych, ciepłych, ale i zimnych, jak wiatr. Bo jedyną stałą cechą tej fascynującej krainy była jej płynność,...

Nie przypadła mi do gustu. Nie wiem, czy chce spróbować czytać kolejne tomy

Nie przypadła mi do gustu. Nie wiem, czy chce spróbować czytać kolejne tomy

Swiat stworzony przez A. Bishop jest zupelnie rozny od naszego. Autorka zbudowala go od zera Jest skomplikowany, ma roznorodna flore i faune, wlasne (nie zawsze slodkie i szczesliwe) legendy i przypowiesci, skomplikowana historie. Na poczatku trzeba sie skupic by calosc ogarnac. Do tego postaci jest sporo, choc glownie ''krecimy sie'' w okolo : Sebastiana- sukuba, jego kuzynki Belladonny- krajobrazczyni uciekinierki oraz blizej nieokreslonego ''Tego'' co zagraza calemu swiatu Efemery.

Co chwile przenosimy sie z akcja w inne miejsce na swiecie, aby sledzic losy bohaterow. Chyba nie ma tu bohatera calkiem dobrego i wybielonego i calkiem zlego do szpiku kosci. Mialam co prawda podejrzenie, ze do gruntu zlym bohaterem jest ojciec sebastiana ale i on nie jest do konca zla postacia i w powiesci doczekamy sie punktu zwrotnego, choc bedzie on pozno.

Mamy sporo odniesien do legend i historii Efemery. Niektore ''przytoczone'' cytaty z ksiag efemery i archiwum ciezko przebrnac . Zastanawiamy sie o kim to jest dokladnie. Ale nie nudza. Sporo sie dzieje. Jest watek i tajemnicy i milosci. Wpleciony zgrabnie i podsycajacy nasza ciekawosc. Swiat efemery nie przypomina zadnej innej przeczytanej przezemnie powiesci fantasy. Jest tak orginalny, ze nie da sie go ''podrobic''. Od powiesci nie sposob sie oderwac.

Polecam

Z checia siegne za kolejne tomy. :)

Swiat stworzony przez A. Bishop jest zupelnie rozny od naszego. Autorka zbudowala go od zera Jest skomplikowany, ma roznorodna flore i faune, wlasne (nie zawsze slodkie i szczesliwe) legendy i przypowiesci, skomplikowana historie. Na poczatku trzeba sie skupic by calosc ogarnac. Do tego postaci jest sporo, choc glownie ''krecimy sie'' w okolo : Sebastiana- sukuba, jego...

"Sebastian" -pierwszy tom z cyklu Efemera.
Książka trochę inna niż seria "Czarne kamienie" ale jednocześnie podobnie wciągająca. Świat stworzony przez Anne Bishop jest interesujący i wciągający.
Sebastian, inkub który poszukuje własnego ja i tego samego co wszyscy. Miłości..
Podążaj za głosem serca a znajdziesz się tam gdzie zechcesz. Podróżujących bez bagażu, bo mroczne myśli i leki mogą Cie zaprowadzić tam gdzie netto chciałbyś się znaleźć.
Można znaleźć sporo analogii do Czarnych kamieni, szczególnie jeśli chodzi o zarys bohaterów. Czytało się bardzo przyjemnie...na tyle że chce przeczytać kolejne części.

"Sebastian" -pierwszy tom z cyklu Efemera.
Książka trochę inna niż seria "Czarne kamienie" ale jednocześnie podobnie wciągająca. Świat stworzony przez Anne Bishop jest interesujący i wciągający.
Sebastian, inkub który poszukuje własnego ja i tego samego co wszyscy. Miłości..
Podążaj za głosem serca a znajdziesz się tam gdzie zechcesz. Podróżujących bez bagażu, bo...

Czy nasze serce potrafi dokonywać wyborów? I czy te wybory są właściwe? Miało być lekko i bezmyślnie a tak nie było. Książka obudziła wspomnienia wyborów ,których dokonywałam w swym życiu..i refleksje czy były właściwe.Czyta się szybko,ale gdy masz analityczny umysł zaczną dopadać Cię myśli..być może niechciane.

Czy nasze serce potrafi dokonywać wyborów? I czy te wybory są właściwe? Miało być lekko i bezmyślnie a tak nie było. Książka obudziła wspomnienia wyborów ,których dokonywałam w swym życiu..i refleksje czy były właściwe.Czyta się szybko,ale gdy masz analityczny umysł zaczną dopadać Cię myśli..być może niechciane.

Pani Bishop stworzyła kolejny ciekawy świat. Polecam

Pani Bishop stworzyła kolejny ciekawy świat. Polecam

Jak zawsze jestem zadowolony po przeczytaniu książek tej autorki. Co prawda szkielet powieści oraz bohaterowie trącają mi trochę tymi z "czarnych kamieni" jednak tamtych bohaterów tak bardzo lubiłem że mi to nie przeszkadza.

Jak zawsze jestem zadowolony po przeczytaniu książek tej autorki. Co prawda szkielet powieści oraz bohaterowie trącają mi trochę tymi z "czarnych kamieni" jednak tamtych bohaterów tak bardzo lubiłem że mi to nie przeszkadza.

Po przeczytaniu "Czarnych kamieni" miałam bardzo duże oczekiwania co do tej książki i niestety dlatego się zawiodłam. Najbardziej na akcji i fabule, które nie byłyby złe, gdyby wszystko działo się w innym tempie. Często mieliśmy nawał informacji i wydarzeń dziejących się zbyt szybko po sobie, a jeśli już pojawiała się przerwa, była nudna i nic nie wnosząca. Wątek romantyczny totalnie przesłodzony, relacja między bohaterami przechodzi z etapu "nie znam cię" do "kocham cię" w zaledwie kilka dni, w tym czasie dzieje się też cała reszta, dlatego możemy przeczytać jak w jednej chwili bohater jest zrozpaczony przyszłością świata, a dosłownie minutę później zdaje się o wszystkim zapominać i jest przeszczęśliwy. Czułam się wtedy, jakbym czytała pierwszy lepszy fanfik zamiast książki autorki, której już nie raz udało się mnie zachwycić. Co do postaci-wiele osób zauważyło, że część z nich, jak np. tytułowy Sebastian czy Glorianna jest bardzo podobna do postaci z "Czarnych kamieni". Rzeczywiście tak jest, nie tylko z tą dwójką, ale także wieloma innymi, niestety nie dorównują oni oryginałom.
Na szczęście ta książka ma również zalety. Największą z nich jest niewątpliwie Efemera, świat reagujący na pragnienia ludzkich serc. Pomysł fenomenalny i bardzo oryginalny, którym jestem zachwycona i dla którego przeczytam kolejną część.

Po przeczytaniu "Czarnych kamieni" miałam bardzo duże oczekiwania co do tej książki i niestety dlatego się zawiodłam. Najbardziej na akcji i fabule, które nie byłyby złe, gdyby wszystko działo się w innym tempie. Często mieliśmy nawał informacji i wydarzeń dziejących się zbyt szybko po sobie, a jeśli już pojawiała się przerwa, była nudna i nic nie wnosząca. Wątek...

Przemęczyłam, ale na kolejne tomy nie mam już siły. Skomplikowany świat którego nie chce mi się zrozumieć. Parę zabawnych motywów trzymało mnie przy życiu żeby dobrnąć do końca.

Przemęczyłam, ale na kolejne tomy nie mam już siły. Skomplikowany świat którego nie chce mi się zrozumieć. Parę zabawnych motywów trzymało mnie przy życiu żeby dobrnąć do końca.