Niespiesznie, ale wytrwale Komisarz Brunetti zmierza do rozwiązania kolejnej weneckiej zagadki. Z licznymi wątkami obocznymi i filozoficznym spojrzeniem na otaczającą rzeczywistość, Donna Leon kreśli smutną opowieść o człowieku. O chciwości. O zdolności do niszczenia i wykorzystywania wszystkiego co stanie na drodze w imię własnego interesu.

Niespiesznie, ale wytrwale Komisarz Brunetti zmierza do rozwiązania kolejnej weneckiej zagadki. Z licznymi wątkami obocznymi i filozoficznym spojrzeniem na otaczającą rzeczywistość, Donna Leon kreśli smutną opowieść o człowieku. O chciwości. O zdolności do niszczenia i wykorzystywania wszystkiego co stanie na drodze w imię własnego interesu.

Moje pierwsze spotkanie z dociekliwym i nieustępliwym Komisarzem Brunettim ale jakże udane🙂Polecam fanom kryminałów z pięknymi opisami Wenecji w tle,na jesienne wieczory🙂

Moje pierwsze spotkanie z dociekliwym i nieustępliwym Komisarzem Brunettim ale jakże udane🙂Polecam fanom kryminałów z pięknymi opisami Wenecji w tle,na jesienne wieczory🙂

Wenecja z jej spokojnym rytmem. Nawet zabójstwo zdaje się nie burzyć utartego schematu funkcjonowania miasta. Choć Komisarz Brunetti tym razem jest poruszony i to bardzo. Żeby to raz...

Jak zwykle śledztwo toczy się niespiesznie, aczkolwiek cały czas naprzód. Warto spędzić kilka wieczorów w towarzystwie znanych nam policjantów. Posłuchać ich rozmów o polityce, poglądów na urzędujących ministrów, zjeść z nimi kilka posiłków i wypić morze kawy.

Ciekawa i niejednoznaczna historia. Dużo w niej smutku i cierpienia. Sporo zawiści i chciwości. A jeszcze więcej dobrej, pisarskiej roboty.

Wenecja z jej spokojnym rytmem. Nawet zabójstwo zdaje się nie burzyć utartego schematu funkcjonowania miasta. Choć Komisarz Brunetti tym razem jest poruszony i to bardzo. Żeby to raz...

Jak zwykle śledztwo toczy się niespiesznie, aczkolwiek cały czas naprzód. Warto spędzić kilka wieczorów w towarzystwie znanych nam policjantów. Posłuchać ich rozmów o polityce, poglądów na...

"Jak ludzie mogą robić coś takiego....Przez zachłanność idiotko, przez zachłanność. Żądza lub zazdrość mogły prowadzić do działań impulsywnych bądź do przemocy, ale do wyjaśnienia większości przestępstw, w szczególności tych które popełniano w ciągu dłuższego czasu, chciwość nadawała się znacznie lepiej" I taki był właśnie wykład, a właściwie monolog Brunettiego, który możemy przeczytać w tym tomie. Chyba oddał on motywy wszystkich popełnionych na świecie zbrodni. Dodatkowo możemy zapoznać się z kulisami przemysłu mięsnego i to nie tylko we Włoszech, u nas jest podobnie. Przy tych nieprawidłowościach podwójne dawki E ileśtam i chrzczenie wodą to naprawdę przysłowiowy pikuś. Ta książka do doskonałe antidotum na obżarstwo i niepohamowaną konsumpcję mięsa. która- nie oszukujmy się-jest jednym z czynników wpływających na dewastację Ziemi.

"Jak ludzie mogą robić coś takiego....Przez zachłanność idiotko, przez zachłanność. Żądza lub zazdrość mogły prowadzić do działań impulsywnych bądź do przemocy, ale do wyjaśnienia większości przestępstw, w szczególności tych które popełniano w ciągu dłuższego czasu, chciwość nadawała się znacznie lepiej" I taki był właśnie wykład, a właściwie monolog Brunettiego, który...

W Wenecji wiosna, a komisarz Brunetti, kolejny raz rusza tropem ludzkiej zachłanności, która zakończyła się morderstwem. Przy okazji zdobywa wiedzę i pogląd na temat hodowli zwierząt.

W Wenecji wiosna, a komisarz Brunetti, kolejny raz rusza tropem ludzkiej zachłanności, która zakończyła się morderstwem. Przy okazji zdobywa wiedzę i pogląd na temat hodowli zwierząt.

Lubię czasem sięgnąć po klasycznie skonstruowane kryminały. Takie bardzo zwarte, skoncentrowane na sprawie ale jednocześnie posiadające silne tło społeczne. Taką właśnie pozycją wydawała mi się właśnie ,,Dzika zachłanność" Donny Leon.

Akcja powieści rozgrywa się w malowniczej, pięknej Wenecji. W jednym z kanałów znalezione zostają zwłoki mężczyzny ze zmasakrowaną twarzą. Szybko wychodzi na jaw, że ofiara to weterynarz, który przed śmiercią pracował w jednej z okolicznych rzeźni. Komisarz Brunetti wraz z zespołem właśnie tak kieruje swoje śledztwo, przy okazji poznając przerażające praktyki, które tam mają miejsce.

Donna Leon to amerykańska powieściopisarka zamieszkała w Wenecji. Zna to miasto dokładnie i z detalami przenosi na karty swoich książek. Ale w tle intrygi kryminalnej nie wychwala jego uroków, ale porusza ważne wątki społeczne. Krytykuje włoską politykę, korupcję i nepotyzm oraz dotyka wątków ekologicznych. Duża liczba pobocznych wątków nie odciąga jednak czytelnika od najważniejszego - tajemnicy zabójstwa. Śledztwo, jest bardzo sprawnie poprowadzone, na tyle aby zaciekawić i nie pozwolić się czytelnikowi zgubić. Sam może wpaść na rozwiązanie ale i tak z przyjemnością dotrze do finału.

,,Dzika zachłanność" to dwudziesty pierwszy tom serii o komisarzu Brunettim, jednak dla mnie pierwszy. Jednak bardzo przyjemne było to pierwsze spotkanie, więc na pewno będę wracać i poznawać wcześniejsze zbrodnie w Wenecji.

Lubię czasem sięgnąć po klasycznie skonstruowane kryminały. Takie bardzo zwarte, skoncentrowane na sprawie ale jednocześnie posiadające silne tło społeczne. Taką właśnie pozycją wydawała mi się właśnie ,,Dzika zachłanność" Donny Leon.

Akcja powieści rozgrywa się w malowniczej, pięknej Wenecji. W jednym z kanałów znalezione zostają zwłoki mężczyzny ze zmasakrowaną twarzą....

Bardzo udana kolejna część serii o Brunettim. Tym razem autorka bierze na warsztat przemysł mięsny, jego okrucieństwo i jego skutki dla środowiska. Nie brakuje też oczywiście wątków korupcyjnych, wątku "pomocnych" powiązań rodzinnych, ale to jest już norma w powieściach Donny Leon. Na koniec wzruszająca scena ostatniego pożegnania weterynarza, nie tylko z udziałem ludzi, lecz także wielu jego pacjentów, okraszona kazaniem księdza, jakiego być może próżno by szukać w polskim kościele, a czy we włoskim jest tak naprawdę inaczej - tego nie wiem.

Bardzo udana kolejna część serii o Brunettim. Tym razem autorka bierze na warsztat przemysł mięsny, jego okrucieństwo i jego skutki dla środowiska. Nie brakuje też oczywiście wątków korupcyjnych, wątku "pomocnych" powiązań rodzinnych, ale to jest już norma w powieściach Donny Leon. Na koniec wzruszająca scena ostatniego pożegnania weterynarza, nie tylko z udziałem ludzi,...

Kolejny kryminał z mojej ulubionej serii z komisarzem Brunettim i Wenecją w roli głównej.
Pewnego ranka z weneckiego kanału zostaje wyłowione ciało nieznanego mężczyzny z pokiereszowaną twarzą. Sekcja zwłok wykazuje, że wykrwawił się na śmierć wskutek ran zadanych nożem, a za życia cierpiał na rzadką chorobę, która zdeformowała mu tułów i szyję. Jego wygląd wydaje się znajomy komisarzowi Brunettiemu, usiłującemu ustalić tożsamość nieboszczyka. Komisarz przypomina sobie, skąd zna twarz zabitego mężczyzny i wkrótce okazuje się, że zamordowany był weterynarzem w Mestre i pracował w jednej z pobliskich rzeźni. Rozpoczyna się śledztwo, które przybierze zaskakujący obrót i jak to u Donny Leon, wyciągnie na światło wiele głęboko skrywanych brudów.
Jest to fantastyczny kryminał łączący w sobie cechy powieści społecznej, psychologicznej, obyczajowej, wątki moralizatorskie oraz elementy...książki kucharskiej.
Autorka nie raczy nas klasycznym kryminałem. Co prawda mamy trupa, mamy zagadkę, ale w książce brak efektownych scen, intryga kryminalna nie zaskakuje zbytnio, a jednak Dzika zachłanność bardzo mocno trzyma w napięciu, a osobom wrażliwym na los zwierząt, część opisów (na szczęście zgromadzonych w jednym miejscu-bez ujmy dla treści można te kilka stron ominąć) może wycisnąć wiele łez z oczu.
Książka skłania też do zastanowienia się, do refleksji, do zadania sobie kilku pytań i to ważnych pytań. I jak to u Donny Leon bywa- porusza bardzo ważny temat. Tym razem chodzi o zaburzenie równowagi pomiędzy różnymi aspektami w otaczającym nas świecie. Dotyczy to zarówno kwestii światopoglądowych, skorumpowania i bezsensu urzędniczej machiny Włoch (co realnie można odnieść do innych krajów, także Polski),jak i zanieczyszczenia środowiska, hodowania zwierząt na zmodyfikowanych paszach i zysków, jakie są nielegalnie z tego czerpane.
DonnaLeon ukazuje nam wiele wad otaczającego nas świata (na co kładzie nacisk praktycznie w każdej książce) i udowadnia, iż bezduszne stosowanie się do pędu teraźniejszości, myślenie tylko o sobie, żądza posiadania za wszelką cenę, nadmierna konsumpcja często wyrządzają krzywdę niewinnym ludziom, rujnuje ich życie, doprowadza do tragedii, ale także bezpowrotnie niszczą świat. I dlatego mój ulubiony komisarz - Guido Brunetti w trakcie coraz bardziej gmatwającego się śledztwa, niejednokrotnie stanie wobec kwestii, gdzie nie mają zastosowania proste, czarno-białe osądy moralne i przekona się, że nawet tzw. "dobro" może być pojęciem względnym.
W to wszystko wplecione są cudowne opisy Wenecji (jednego z moich ukochanych miast),wzmianki o historii, zabytkach, życiu codziennym.
Ogromnym atutem są także kulinarne wstawki.Wspomniałam, że seria autorstwa Donny Leon, to swoiste połączenie kryminału z powieścią obyczajowo-społeczną i książką kucharską. Brunetti, jako typowy przedstawiciel swojego narodu, jada i to sporo jada, a do tego delektuje się każdym kęsem, każdym łykiem kawy, wina,. soku. Przyznam się, iż z niecierpliwością czekam na kolejne wzmianki, co Paola (żona Brunettiego) przygotowała na obiad, kolację, co komisarz przekąsi w trakcie śledztwa.
Uwielbiam serię o komisarzu Brunettim. Bardzo cenie styl pisarski Donny Leon, jej trzeźwe, niepozbawione zadumy, ale i sarkazmu pióro. Szanuję jej podejście do życia i poglądy.
Cenię książki Leon za poruszanie ważnych problemów, nad którymi często nie zastanawiamy się, albo wręcz nie mamy pojęcia o ich istnieniu. Np. w Śmierci na obczyźnie autorka poruszała kwestię wojska oraz nielegalne składowanie toksycznych odpadów; w Acqua Alta - homoseksualizmu i nielegalnego handlu antykami; w Znajomych na stanowiskach - skorumpowanych urzędników, narkotyków i lichwiarstwa.
Niezmiennie zachęcam do lektury całej serii o komisarzu Guido Brunettim. Jednak ostrzegam, nie jest to lektura dla wszystkich. To pozycje, dla tych, którzy pod poza kryminałem oczekują czegoś więcej, lubią pomyśleć nie tylko nad zagadką kryminalną, ale także nad problemami otaczającego nas świata.

Kolejny kryminał z mojej ulubionej serii z komisarzem Brunettim i Wenecją w roli głównej.
Pewnego ranka z weneckiego kanału zostaje wyłowione ciało nieznanego mężczyzny z pokiereszowaną twarzą. Sekcja zwłok wykazuje, że wykrwawił się na śmierć wskutek ran zadanych nożem, a za życia cierpiał na rzadką chorobę, która zdeformowała mu tułów i szyję. Jego wygląd wydaje się...

Ja kocham Brunettiego i tylko dlatego daję 7 gwiazdek. Powinnam dać ze cztery za nie-jakość tłumaczenia/korekty/redakcji. Dwa przykłady podam.
Pierwszy: Brunetti z kolegą udają się do rybnej knajpy na zupę... brzoskwiniową (szkolny błąd i brak pomyślunku: pesche - brzoskwinie, pesce - ryby). Drugi: Brunetti wspomina swoje dzieciństwo, kiedy to wysłany do sklepu, kupił - zawiniętą przez sklepikarza w gazetę - fasolę ... w sosie limonkowym. (Fagiolo di Lima, fasola Lima, jedna z odmian fasoli z białymi nasionami, bardzo popularna nie tylko w kuchni włoskiej). W następnym zdaniu matka Brunettiego używa tej gazety na podpałkę (przemoczonej sosem by raczej nie użyła ;-).
No szlag mnie trafia, bo wiele z radości czytania ucieka, kiedy myśl mi się "zawiesza" na takich kwiatach.

Ja kocham Brunettiego i tylko dlatego daję 7 gwiazdek. Powinnam dać ze cztery za nie-jakość tłumaczenia/korekty/redakcji. Dwa przykłady podam.
Pierwszy: Brunetti z kolegą udają się do rybnej knajpy na zupę... brzoskwiniową (szkolny błąd i brak pomyślunku: pesche - brzoskwinie, pesce - ryby). Drugi: Brunetti wspomina swoje dzieciństwo, kiedy to wysłany do sklepu, kupił -...

Niezwykle polecam wszystkim! Doskonała seria :)

Niezwykle polecam wszystkim! Doskonała seria :)