Druga część równie dobra, jeśli nie lepsza, od częsci pierwszej.

Druga część równie dobra, jeśli nie lepsza, od częsci pierwszej.

Kolejna część podobała mi się chyba jeszcze bardziej niż poprzednia. Świetnie napisana, mnóstwo się dzieje, fajni bohaterowie, praktycznie sama się czyta.

Kolejna część podobała mi się chyba jeszcze bardziej niż poprzednia. Świetnie napisana, mnóstwo się dzieje, fajni bohaterowie, praktycznie sama się czyta.

Kontynuacja. Jak zwykle ciekawie wymyślona story, trochę sensacji trochę love i sporo przegięcia ale wspaniale się czyta. Polecam.

Kontynuacja. Jak zwykle ciekawie wymyślona story, trochę sensacji trochę love i sporo przegięcia ale wspaniale się czyta. Polecam.

Jestem zafascynowana prowadzeniem narracji, pomysłami na zwroty akcji, charakterystycznymi postaciami. Krytykom się nie podoba, a czytelnicy szaleją na punkcie Jeffrey Archer-a. Ja również od dawna jestem jego fanką. Obecnie zachwycającą się kronikami rodziny Cliftonów.

Jestem zafascynowana prowadzeniem narracji, pomysłami na zwroty akcji, charakterystycznymi postaciami. Krytykom się nie podoba, a czytelnicy szaleją na punkcie Jeffrey Archer-a. Ja również od dawna jestem jego fanką. Obecnie zachwycającą się kronikami rodziny Cliftonów.

Dobrze się tą książkę czytało, a w zasadzie słuchało bo wybrałem audiobooka.
J.Archer wprawnym piórem maluje w kolejnym tomie sagi skomplikowaną i barwną historię Harrego Cliftona i rodziny Barringtonów. Z losami bohaterów wybiegamy do Stanów Zjednoczonych oraz do opętanej II wojną Światową Europy i zahaczamy też w ramach działan wojennych na chwilę do Afryki.
Wątek ze Stanami jest fajny, wciągajcy, podobnie walki wojenne (ale tych jest jak dla mnie zdecydowanie za mało).
W tej części można powiedzieć jest mniej trochę Harrego, za to więcej Emmy, Hugo, Gilesa, Maisie, dzięki czemu nie jest to historia jednobarwna. Niemniej przedstawione postacie są bez wyraźnej głębi, po prostu albo są dobrzy albo źli , a historie mają swój przewidywalny koniec.
Zakończenie książki jest dla mnie najsłabszy elementem tej książki - z jednej strony spłaszczenie do granic możliwości powrotu rannego Harrego z wojny (rzucający się na nigdy niewidzianego ojca mały syn z okrzykiem tato zupełnie wypada niewiarygodnie) i zbyt długie przynudzanie na koniec w kontekście rozstrzygnięcia czyim synem jest Harry i w związku z tym czy ma prawo do majątku Barringtonów czy nie.
W porównaniu do pierwszej części druga jest nieco słabsza ale nie można jej odebrać faktu że potrafi zaabsorbować czytelnika i wyciągnąć w wir przygód bohaterów.
Sięgnę po 3 tom .

Dobrze się tą książkę czytało, a w zasadzie słuchało bo wybrałem audiobooka.
J.Archer wprawnym piórem maluje w kolejnym tomie sagi skomplikowaną i barwną historię Harrego Cliftona i rodziny Barringtonów. Z losami bohaterów wybiegamy do Stanów Zjednoczonych oraz do opętanej II wojną Światową Europy i zahaczamy też w ramach działan wojennych na chwilę do Afryki.
Wątek ze...

Bardzo dobra, a cliffhanger na końcu mistrzowski. Dobrze że czytam po wydaniu wszystkich części.

Bardzo dobra, a cliffhanger na końcu mistrzowski. Dobrze że czytam po wydaniu wszystkich części.

Za mało o wojnie piszę.Troszkę nudna .

Za mało o wojnie piszę.Troszkę nudna .

Tak jak pierwsza

Tak jak pierwsza

Spodobało mi się "Czas pokaże", więc postanowiłam sięgnąć po drugi tom Kronik Cliftonów. "Za grzechy ojca" to dalej wartka akcja, lekki styl Archera i dziesiątki przygód. Jednak już po pierwszych stronach wiedziałam, że tom drugi zdecydowanie nie dorównuje pierwszemu.
Przy czytaniu "Czas pokaże" zwróciłam uwagę na dwie rzeczy - podobało mi się, że historia jest opowiadana z punktu widzenia różnych bohaterów, a drażniło mnie, że ich opowieści się powtarzają. No to w "Za grzechy ojca" punkt pierwszy pozostał niezmieniony, ale za to punkt drugi... ze skrajności w skrajność ;). Bohaterowie nie spędzają już czasu razem i rzadko mają okazję się spotkać, więc naturalnie przygody każdego z nich to już oddzielna historia. Harry trafił do amerykańskiego więzienia, Emma wyjechała do Stanów szukać ukochanego, Gilesa wysłano do Afryki, by walczył przeciw nazistom, Maise awansowała... Niestety, kiedy autor przeskakuje od jednego bohatera do drugiego, pozostawia mnóstwo niedopowiedzianych historii. Jeden rozdział kończy się pojawieniem problemu, który zaciekawia czytelnika, a kolejny zaczyna się kilka miesięcy później, opowiada o innej osobie i gdzieś w trakcie pada "ktoś miał problem i został rozwiązany w międzyczasie". Żadnych szczegółowych opisów, nic więcej. Przyznam, że im więcej czytałam, tym bardziej te przeskoki mnie irytowały.
Na minus odbieram też niezmiernie płytką charakterystykę bohaterów. Są oni czarno-biali, dobrzy albo źli, ale nie ma się co nastawiać, by któremukolwiek z bohaterów towarzyszyły jakieś refleksje. Sploty wydarzeń wokół nich też są tak nierealistyczne, że w pewnym momencie nie mogłam się już dłużej wciągać w lekturę bez krzywego uśmiechu: "serio?". Ach, no i akcja kręci się ciągle wokół tych samych postaci - pojawiają się nowi bohaterowie, ale równie szybko znikają. Umieszczenie akcji w okresie II wojny światowej pozwoliło Archerowi pozbywać się łatwo "tymczasowych" bohaterów książki. Oczywiście nie muszę chyba wspominać, że u głównych bohaterów nie ma co liczyć na refleksyjne myśli czy wspomnienia zmarłych towarzyszy?
Sporo mnie w tej lekturze irytowało, a jednak dobrze mi się czytało. Wydarzenia następowały tak szybko jedno po drugim, że - mimo oczywistych niedorzeczności (i bardzo słabego opisywania wydarzeń wojennych) - chciałam czytać dalej i dalej, bo po prostu ciekawiło mnie, co też jeszcze Archer wymyślił dla swoich bohaterów. "Za grzechy ojca" to lektura lekka, niewymagająca, po prostu rozrywkowa. Szybko się o niej zapomni, nie wywoła u czytelnika refleksji, ale przecież w literaturze jest też miejsce na książki niewymagające... :)

Spodobało mi się "Czas pokaże", więc postanowiłam sięgnąć po drugi tom Kronik Cliftonów. "Za grzechy ojca" to dalej wartka akcja, lekki styl Archera i dziesiątki przygód. Jednak już po pierwszych stronach wiedziałam, że tom drugi zdecydowanie nie dorównuje pierwszemu.
Przy czytaniu "Czas pokaże" zwróciłam uwagę na dwie rzeczy - podobało mi się, że historia jest opowiadana z...

Ostatnie dwa tygodnie były, jak zaczarowane. Wstawałem po to by czytać, zasypiałem myśląc o scenach z powieści. Wszystko kręciło się wokół wielkiej historii, rodzinnych intryg i sekretów, miłosnych dramatów, polityki i biznesu a w tym życie ludzi z którymi nie tylko łatwo się identyfikować, ale zaprzyjaźnić. To oni sprawili, że nie miałem ochoty na żadną inną książkę. A teraz borykam się z bukowym kacem. Doprowadzić mnie do takiego stanu nie jest łatwo. Bądźmy szczerzy, dziś kiedy każdy może wydać swoją powieść, zasypują nas stosy niekończących się serii, znaleźć w tym prawdziwą perłę, nie jest łatwo. Snuć bowiem historię, która zostaje w pamięci i odciska się w sercu potrafią nieliczni, zalicza się do nich brytyjski mistrz prozy, Jeffrey Archer w rewelacyjnej sadze Kronik Cliftonów. Składa się na nią siedem tomów: Czas pokaże, Za grzechy ojca, Sekret najpilniej strzeżony, Ostrożnie z marzeniami, Potężniejszy od miecza, W godzinę, To był człowiek.



Kroniki Cliftonów skupiają się na osobie Harrego Cliftona od narodzin 1920 do śmierci w 1992 roku. Jego opowieść uzupełniają relacje innych osób: przyjaciela Gilesa, czy ukochanej Emmy oraz wrogów m.in. Alexa Fishera. To dzieje skomplikowanych losów rodzinnych, historii zakazanego uczucia, upartość w dążeniu do osiągnięcia wyznaczonych celów, nienawiści i chęci zemsty, przede wszystkim pięknej przyjaźni zdolnej przetrwać życiowe nawałnice.



Jeffrey Archer czaruje od pierwszego do ostatniego zdania. Każdy kolejny tom nie tylko dorównuje poprzedniemu ale stawia coraz wyższą poprzeczkę. Od tej opowieści nie sposób się oderwać, czyta się i czyta, chcąc więcej i więcej. Raz wzrusza do łez, innym razem trzyma w napięciu, jednak przez cały czas nie pozwala myśleć o niczym innym. Czasem przypomina najtragiczniejsze greckie tragedie, czasem kryminał, a czasem powieść sensacyjną. Hipnotyzuje, swoim stylem snuje historię przyjaźni, którą każdy chciałby przeżyć, każdy chciałby doświadczyć tak silnej więzi i nieustannie podsyca tylko ciekawość czytelnika. Dużym atutem jest pokazanie losów bohaterów na szerokim tle społeczno - obyczajowym. Obserwujemy egzystencję biedoty i bogaczy, żołnierzy na froncie wojennym, biznesmenów i polityków biorących udział w grach parlamentarnych. To nie tylko historia Wielkiej Brytanii, ale również Stanów Zjednoczonych czy bloku Sowieckiego stanowią ważne osie fabuły w dużej mierze wpływając na doświadczenia
dwóch rodzin.

Kto poszukuje pełnej pasji, wciągającej sagi rodzinnej, ten śmiało powinien sięgnąć po Kroniki Cliftonów. W nich każdy znajdzie coś dla siebie, coś co przykuje jego uwagę. Nawiązując do klasyki literatury, sir Jeffrey Archer okazuje się mistrzem gawędziarstwa. To pełna realizmu opowieść, która mimo wielu zalet, ma też swoje wady. Przede wszystkim kreacje bohaterów. Mamy albo krystalicznie prawe osoby, albo nikczemników czarniejszych od smoły. Ci ostatni nadają rumieńców, a pierwszym kibicujemy, brakuje jednak tej pewnej niejednoznaczności postaci, złożoności, która tak pociąga w powieści. Wprawdzie nie wpływa to na odbiór powieści, a sztukę totalnego zaangażowania czytelnika Archer opracował do perfekcji.

Ostatnie dwa tygodnie były, jak zaczarowane. Wstawałem po to by czytać, zasypiałem myśląc o scenach z powieści. Wszystko kręciło się wokół wielkiej historii, rodzinnych intryg i sekretów, miłosnych dramatów, polityki i biznesu a w tym życie ludzi z którymi nie tylko łatwo się identyfikować, ale zaprzyjaźnić. To oni sprawili, że nie miałem ochoty na żadną inną książkę. A...