Dla mnie jedna z lepszych części świata dysku.
Pełna humoru w obliczu zagłady.
Czy Śmierć coś czuje? Nie ma sumienia? Warto przeczytać i się przekonać.

Dla mnie jedna z lepszych części świata dysku.
Pełna humoru w obliczu zagłady.
Czy Śmierć coś czuje? Nie ma sumienia? Warto przeczytać i się przekonać.

Powieść jest świetna, ale jestem Pratchettomaniakiem i uważam, że każda jego książka jest co najmniej świetna xd "Kosiarz" jednak, co sporo osób zauważyło, jest niespójny - wątek Windle Poonsa (oprócz tego, że stał się zombie, bo Śmierć po niego nie przyszedł) nie ma nic wspólnego z przygodami Billa Bramy. Nie przekonał mnie ten pomysł z wykulwaniem się innych miast, był jakiś taki dziwny, przekombinowany i odklejony od reszty książki. Ale to jednak Pratchett - więc mamy tu mnóstwo humoru, złotych myśli i świetnie wykreowanych postaci ze Śmiercią na czele <3 Również zakończenie jest jednym z najlepszych (o ile nie najlepszym),jeśli chodzi o Świat Dysku

PS "Bill Brama" to po angielsku wcale nie jest "Bill Gates", tylko "Bill Door"... Szkoda :(((

Powieść jest świetna, ale jestem Pratchettomaniakiem i uważam, że każda jego książka jest co najmniej świetna xd "Kosiarz" jednak, co sporo osób zauważyło, jest niespójny - wątek Windle Poonsa (oprócz tego, że stał się zombie, bo Śmierć po niego nie przyszedł) nie ma nic wspólnego z przygodami Billa Bramy. Nie przekonał mnie ten pomysł z wykulwaniem się innych miast, był...

Powrót po latach, więc i ocena będzie w pewnym sensie połączeniem moich wcześniejszych i obecnych emocji.

Nadal sporo dobrej zabawy, nadal duży zachwyt nad wrażliwością autora, nadal jedna łezka, która zakręciła się w oku. Dziś spojrzałam nieco inaczej na niektóre wątki, bardziej doceniłam magów, a nieco mniej wątek samego Billa i Renaty, ale przypuszczam, że wynika to ze sporej różnicy w czasie, jaka dzieli pierwszą i drugą lekturę.

Powrót po latach, więc i ocena będzie w pewnym sensie połączeniem moich wcześniejszych i obecnych emocji.

Nadal sporo dobrej zabawy, nadal duży zachwyt nad wrażliwością autora, nadal jedna łezka, która zakręciła się w oku. Dziś spojrzałam nieco inaczej na niektóre wątki, bardziej doceniłam magów, a nieco mniej wątek samego Billa i Renaty, ale przypuszczam, że wynika to ze...

Nie ma to jak dobra książka!

Nie ma to jak dobra książka!

Myśleliście kiedyś co by było gdyby nie było Śmierci? Wiadomo, że każdy musi umrzeć ale co się stanie, gdy przyjdzie czas Śmierci. I to spotkało właśnie naszego Śmierć. I wiecie co? Nawet się ucieszył. Rzucił wszystko zdecydował się w końcu spędzić Czas. Ostatecznie wylądował jako pomocnik na farmie. Jednak jego decyzja wywołała niezły chaos, bo nikt nie umiera...
Jak zwykle Pratchett nie zawodzi. Ciekawie przeplata różne wątki i okrasza je olbrzymią dawką czarnego humoru. Zdecydowanie jeden z lepszych tomów serii.

Myśleliście kiedyś co by było gdyby nie było Śmierci? Wiadomo, że każdy musi umrzeć ale co się stanie, gdy przyjdzie czas Śmierci. I to spotkało właśnie naszego Śmierć. I wiecie co? Nawet się ucieszył. Rzucił wszystko zdecydował się w końcu spędzić Czas. Ostatecznie wylądował jako pomocnik na farmie. Jednak jego decyzja wywołała niezły chaos, bo nikt nie umiera...
Jak...

Tę książkę Pratchetta oceniam pozytywnie przede wszystkim dlatego, że głównym jej bohaterem jest Śmierć, postać która jest jedną z moich ulubionych ze Świata Dysku. A w tej opowieści przed tytułowym kosiarzem staje nie lada wyzwanie, ponieważ podejmuje się on zwykłego, rolniczego życia na pewnej wsi. Śmierć macha kosą, dokonuje zbiorów, wykonuje drobne prace remontowe, a cały świat stanął na głowie, ponieważ ludzie nagle przestali umierać, a w światach między życiem, a nie życiem zrobiło się zbyt tłoczno. Oprócz farmerskich perypetii przypatrujemy się także wydarzeniom, które mają miejsce w Ankh Morpork i razem z magami bierzemy udział w szalonych pogoniach za żywymi wózkami, które zdają się stopniowo ewoluować.

Jeżeli mam być szczera, to w Świecie Dysku zawsze w dość słaby sposób podobali mi się magowie, a ich perypetie nigdy nie śmieszyły mnie tak, jak przygody, chociażby wiedźm, straży, czy samego Śmierci, z tego więc powodu książkę oceniam trochę jako średnią, ponieważ wątki dotyczące Windla Ponsa i jego magicznych braci momentami mnie nudziły, a bardziej ciekawiło mnie co słychać u Bila Bramy. Niemniej jednak książkę zdecydowanie polecam, ponieważ jest częścią czegoś naprawdę wielkiego stworzonego przez Pratchetta. Warto przeczytać i choć na chwilę wczuć się w klimat szalonego świata, pędzącego przez kosmos na grzbiecie gigantycznego żółwia, w którym wiele zwariowanych rzeczy może się wydarzyć.

Tę książkę Pratchetta oceniam pozytywnie przede wszystkim dlatego, że głównym jej bohaterem jest Śmierć, postać która jest jedną z moich ulubionych ze Świata Dysku. A w tej opowieści przed tytułowym kosiarzem staje nie lada wyzwanie, ponieważ podejmuje się on zwykłego, rolniczego życia na pewnej wsi. Śmierć macha kosą, dokonuje zbiorów, wykonuje drobne prace remontowe, a...

Nie spodziewałam się że ta pozycja wywoła u mnie tyle radości :D świetnie się bawiłam, bardzo inteligentny i swobodny humor

Nie spodziewałam się że ta pozycja wywoła u mnie tyle radości :D świetnie się bawiłam, bardzo inteligentny i swobodny humor

No tak... u Pratchetta nawet Śmierć musi czasem odejść. A może umrzeć? A może to tylko urlop? Wakacje? Cholera go tam wie. Jest to moja ulubiona postać zaraz po wiedźmach więc przyczepić się za bardzo do niczego nie umiem no chyba tylko do pozytywów. Dla świetna książka. Są i nieporadni magowie (z których jeden ma spory problem z umieraniem) i Śmierć, który ma przymusowe wakacje i nie za bardzo wie, co z nimi zrobić. Do tego śnieżne kule, wózki sklepowe, wampiry, wilkołaki, duchy i innej maści straszydła, co to nie za bardzo chyba wiedzą do czego służą. Dla mnie seria trzyma poziom. Czytam dalej...

No tak... u Pratchetta nawet Śmierć musi czasem odejść. A może umrzeć? A może to tylko urlop? Wakacje? Cholera go tam wie. Jest to moja ulubiona postać zaraz po wiedźmach więc przyczepić się za bardzo do niczego nie umiem no chyba tylko do pozytywów. Dla świetna książka. Są i nieporadni magowie (z których jeden ma spory problem z umieraniem) i Śmierć, który ma przymusowe...

O wiele lepsza od Morta. Nie było tu irytujących postaci. Jednak wątek gdzie Śmierć był Billem Bramą mnie nudził. Wolałam czytać co się dzieje u maga Windle Poons.

Miałam porzucić gdyby męczyła mnie jak Mort. Przeczytam kolejne tomy. Oby było lepiej. Naprawdę chce się przekonać do Świata Dysku bardziej. ;)

O wiele lepsza od Morta. Nie było tu irytujących postaci. Jednak wątek gdzie Śmierć był Billem Bramą mnie nudził. Wolałam czytać co się dzieje u maga Windle Poons.

Miałam porzucić gdyby męczyła mnie jak Mort. Przeczytam kolejne tomy. Oby było lepiej. Naprawdę chce się przekonać do Świata Dysku bardziej. ;)

Zastanawialiście się kiedyś co się stanie, jeżeli Śmierć umrze...? Terry Pratchett w zabawny, nieco ironiczny lecz jednocześnie dający do myślenia sposób dowodzi, że jest to możliwe.

Śmierć, jedna z moich ulubionych postaci Świata Dysku dowiaduje się, że umrze. Ale nie jest on tym faktem przerażony, powiedziałabym, że wręcz przeciwnie! Niemalże z uśmiechem na kościstej twarzy porzuca swoje dotychczasowe obowiązki i z radością oraz entuzjazmem rusza na swoim wiernym Pimpusiu w świat, zachwycony tym, że on też w końcu ma Czas. Czas, który kiedyś się skończy i który chce dobrze wykorzystać. Tylko jak to zrobić? Jak godnie go wykorzystać, kiedy wokół tyle się dzieje i nie wiadomo za co się zabrać. No i brak doświadczenia i wykształcenia nie ułatwia wyboru spożytkowania Czasu. Ale Śmierć szybko znajduje godne siebie zajęcie - zatrudnia się u staruszki na wsi jako pomocnik farmera, wszak w koszeniu ma doświadczenie! Tylko czy jego sielskie życie na wsi nie zakłóci aby spokoju wszechświata? No bo co się stanie, jeśli nie będzie nikogo, kto będzie mógł przyjść po umierających? Jakie będą konsekwencje "ucieczki i porzucenia" przez Śmierć jego dotychczasowego zajęcia? Jedno jest pewne - będzie absurdalnie, będzie zabawnie i... pouczająco refleksyjnie.

Akcja "Kosiarza" toczy się dwutorowo - raz obserwujemy wiejskie życie Śmierci a raz patrzymy na wydarzenia toczące się w mieście Ankh-Morpork, gdzie do życia "budzi" się zmarły mag imieniem Windle Poons, którego nie miał kto z tego świata zabrać. Mieszkańcy Ankh-Morpork mierzą się z konsekwencjami odejścia Śmierci - skoro nikt nie zabiera zmarłych, błąkają się oni po świecie żywych i wprowadzają, w ten już dla nich obcy świat, sporo zamieszania. Dzieją się tu absurdalne rzeczy, ale jednocześnie jest to dość logiczna konsekwencja braku Śmierci - nie da się tego opisać, to trzeba przeczytać😉
Tymczasem Śmierć dociera na farmę uroczej staruszki, panny Renaty Flitworth, u której zatrudnia się jako pomoc farmera. Tam otrzymuje schronienie i swoją pierwszą w życiu wypłatę - sześć pensów za dzień. Antropomorficzna personifikacja przyjmuje nową postać - Billa Bramy. Bill Brama mieszka w stodole, nosi stare spodnie ogrodniczki oraz słomkowy kapelusz z dużym rondem. Zajmuje się koszeniem trawy, karmieniem zwierząt czy drobnymi naprawami. W wolnym czasie chodzi na spacer i asymiluje się z mieszkańcami wioski w miejscowej gospodzie, grając w rzutki czy odpowiednik naszego bilardu. Z pozoru sielskie życie na wsi jednak do łatwych nie należy, zwłaszcza dla kogoś, kto nigdy wiejskiego życia nie doświadczył. Śmierć ma problem z zabijaniem i skubaniem kur czy przygotowywaniem trutki na szczury. W końcu "nigdy nie zabijał. Zabierał życie, ale tylko wtedy, kiedy już się skończyło. (...) Czuł się jak morderca". Z której strony by na to nie patrzeć, stwierdzenie to jest prawdziwe. Wiejskiemu alter ego Śmierci przyjdzie również zmierzyć się z postępem w postaci Kombinatora Żniwnego... Także chłopskie życie na wsi wcale nie jest takie sielankowe.

Czy odejście Śmierci ma sens? Czy jeślibyśmy nie umierali byłoby lepiej i ciekawiej? Co byśmy zrobili, gdyby nasze życie się nie skończyło? Albo na odwrót, gdybyśmy wiedzieli ile czasu mamy na wykorzystanie - co wtedy? Podróże? Nauka? Zabawa? Śmierć ma dla Was idealnie trafną odpowiedź - "Gdyby ludzie wiedzieli, kiedy umrą, prawdopodobnie wcale by nie żyli"... Śmierć jak zwykle ma zabójczo trafne spostrzeżenia, które skłaniają czytelnika do refleksji. No bo coś w tym jest, prawda?😉

"Kosiarz" to 11 tom serii ze Świata Dysku i jednocześnie druga książka, która skupia się na postaci Śmierci.

Bardzo dobra, zabawna i momentami refleksyjna opowieść o przemijaniu i śmierci, a konkretnie o jego braku. Świetna pozycja dla tych, którzy lubią absurdalne i błyskotliwe angielskie poczucie humoru. Po raz kolejny jestem zachwycona i szczerze polecam - uśmiejecie się i zrefleksujecie 😉

Zastanawialiście się kiedyś co się stanie, jeżeli Śmierć umrze...? Terry Pratchett w zabawny, nieco ironiczny lecz jednocześnie dający do myślenia sposób dowodzi, że jest to możliwe.

Śmierć, jedna z moich ulubionych postaci Świata Dysku dowiaduje się, że umrze. Ale nie jest on tym faktem przerażony, powiedziałabym, że wręcz przeciwnie! Niemalże z uśmiechem na kościstej...