O wiele lepsza od pierwszej części. Autor nabiera szlifu pisarskiego, nie zamęcza (jak w tomie I) powtórnymi opisami, choć ten nawyk i tutaj jeszcze pozostał. Ciekawi mnie trzecia część. Lepsza? Gorsza? na wierszówkę pisana czy z powołania?

O wiele lepsza od pierwszej części. Autor nabiera szlifu pisarskiego, nie zamęcza (jak w tomie I) powtórnymi opisami, choć ten nawyk i tutaj jeszcze pozostał. Ciekawi mnie trzecia część. Lepsza? Gorsza? na wierszówkę pisana czy z powołania?

Lekka powieść szpiegowsko-kryminalna, w mojej ocenie dość mocno oderwana od rzeczywistości, choć czyta się lekko i przyjemnie. Czy sięgnął bym ponownie po tą pozycję? Raczej nie.

Lekka powieść szpiegowsko-kryminalna, w mojej ocenie dość mocno oderwana od rzeczywistości, choć czyta się lekko i przyjemnie. Czy sięgnął bym ponownie po tą pozycję? Raczej nie.

Kolejna świetna część przygód szpiegów.

Kolejna świetna część przygód szpiegów.

Książka jest drugim tomem cyklu autorstwa Aleksandra Makowskiego. Mam za sobą lekturę trylogii Severskiego, więc naturalnie porównuję oba cykle, jako że obaj autorzy pracowali w wywiadzie. Oba cykle znacząco się jednak od siebie różnią (czasem akcji, formą akcji, tajnikami pracy wywiadowczej itp.).
W drugim tomie Makowskiego otrzymujemy dalszy ciąg historii zapoczątkowanej w tomie "Bez przebaczenia". Drugi tom w niczym nie ustępuje pierwszemu. Czytelnik otrzymał ciekawą historię z pogranicza polityki, wywiadu i mafii. Jeśli cokolwiek z historii jest w jakiś sposób oparte na faktach, to włos się na głowie jeży. Mimo iż akcja nie jest bardzo dynamiczna, to książka wciąga. Polecam!

Książka jest drugim tomem cyklu autorstwa Aleksandra Makowskiego. Mam za sobą lekturę trylogii Severskiego, więc naturalnie porównuję oba cykle, jako że obaj autorzy pracowali w wywiadzie. Oba cykle znacząco się jednak od siebie różnią (czasem akcji, formą akcji, tajnikami pracy wywiadowczej itp.).
W drugim tomie Makowskiego otrzymujemy dalszy ciąg historii zapoczątkowanej...

8/10

8/10

Fajna książka szpiegowska

Fajna książka szpiegowska

Godna uwagi kontynuacja trylogii. Polecam

Godna uwagi kontynuacja trylogii. Polecam

Druga część zdecydowanie lepsza od pierwszej ,pewnie dlatego ,że znamy już większość osób.Trzyma w napięciu od samego początku, aż do ostatnich stron.Cały czas się zastanawiam co jest prawdą a co fikcją.Gorąco polecam, jednak warto przeczytać najpierw pierwszą część.

Druga część zdecydowanie lepsza od pierwszej ,pewnie dlatego ,że znamy już większość osób.Trzyma w napięciu od samego początku, aż do ostatnich stron.Cały czas się zastanawiam co jest prawdą a co fikcją.Gorąco polecam, jednak warto przeczytać najpierw pierwszą część.

Drugi tom,niesamowitej serii.Akcja nadal pędzi niesamowicie.Jest coraz bardziej mroczno,tym razem.Pierwsze skrzypce gra,agentka KGB.
I znowu przenosimy się z miejsca na miejsce.
Jednak,kilku postaci z tomu pierwszego tu zabrakło.
Dlaczego,tak się stało ? Trzeba poczytać,koniecznie tom numer jeden.

Dlatego,trzeba czytać koniecznie tomy po kolej.
Inaczej nie załapiemy o co chodzi.
Tu,czeka nas choćby wojna wietnamska.Książka świetna.

Drugi tom,niesamowitej serii.Akcja nadal pędzi niesamowicie.Jest coraz bardziej mroczno,tym razem.Pierwsze skrzypce gra,agentka KGB.
I znowu przenosimy się z miejsca na miejsce.
Jednak,kilku postaci z tomu pierwszego tu zabrakło.
Dlaczego,tak się stało ? Trzeba poczytać,koniecznie tom numer jeden.

Dlatego,trzeba czytać koniecznie tomy po kolej.
Inaczej nie załapiemy o co...

„Bez sumienia”, to kontynuacja fascynującej partii politycznych i dyplomatycznych szachów, rozpoczętej w pierwszym tomie trylogii szpiegowskiej Aleksandra Makowskiego, pod tytułem „Bez przebaczenia”. Książka traktuje o grupie bardzo mocno powiązanych ze sobą przyjaciół, reprezentujących często wrogie sobie agencje, zawiązującej porozumienie, mające na celu osobistą zemstę na rodzinie Van Vertów, która odpowiedzialna jest za śmierć dwójki agentów. Jak się okazuje równie potężna co bezwzględna rodzina, planuje również zamach na prezydenta Kennedy’ego, którego polityka okazuje się niespójna z ich wizją. Mimo, że rodzina rośnie w siłę, to jej poczynania zaczynają nie podobać się coraz większej ilości osób – również z ich bezpośredniego otoczenia.

Ta książka jest jeszcze lepsza od poprzedniej. O ile w „Bez przebaczenia” więcej jest strategii i taktyki, o tyle w tej części znajdziemy zdecydowanie więcej działań operacyjnych. Autor przedstawia interesującą wersję wydarzeń, mocno osadzonych w politycznych realiach okresu sprzed wojny w Wietnamie. Powieść jest z jednej strony napisana z wielkim rozmachem, z drugiej jednak akcja jest prowadzona w wysublimowany wręcz sposób. Pokazuje też, że wrogie obozy są w stanie w imię korzyści, zawiązywać porozumienia nawet wbrew swojej ideologii.

Autor, jako wieloletni oficer polskiego wywiadu opisuje skomplikowane mechanizmy sterowania losami świata. Wprowadza nas tym samym na salony wyższych sfer i najpotężniejszych ludzi świata. O ile wydarzenia są w większości fikcyjne, o tyle nie mam podstaw, aby nie wierzyć Autorowi co do zasady nadawania im biegu. Wszystko jest do tego stopnia realne, że spokojnie można by fabułę książki przyjąć jako alternatywny scenariusz dla tamtych czasów – a w konsekwencji również dla naszych.

Moim zdaniem to świetna historia, którą czyta się prawie jak reportaż z faktycznych wydarzeń. Trzeci tom trylogii został wydany dosłownie parę dni temu (18 maja 2016r.),a ja nie zamierzam kazać mu długo leżeć na półce. Jestem bardzo ciekawy jak potoczą się losy Dominika i jego wendety.

„Bez sumienia”, to kontynuacja fascynującej partii politycznych i dyplomatycznych szachów, rozpoczętej w pierwszym tomie trylogii szpiegowskiej Aleksandra Makowskiego, pod tytułem „Bez przebaczenia”. Książka traktuje o grupie bardzo mocno powiązanych ze sobą przyjaciół, reprezentujących często wrogie sobie agencje, zawiązującej porozumienie, mające na celu osobistą zemstę...