Zaska­ki­wa­nie
Neil Gaiman zaska­kuje mnie swo­imi książ­kami. Jego książki nie przy­po­mi­nają mi żad­nego innego zna­nego mi autora i jed­no­cze­śnie nawet pomię­dzy poszcze­gól­nymi książ­kami brak dużych podo­bieństw. Wyczu­wam pewien podobny kli­mat, ale jest to ulotne uczucie.
Tym razem Neil Gaiman zaska­kuje mnie książką Księga cmen­tarna.
Miej­sce akcji — cmentarz
Łatwo domy­śleć się po tytule, gdzie ma miej­sce akcja książki. Dla­czego aku­rat cmen­tarz, naj­le­piej zapy­tać się autora, ale samemu też można sobie odpo­wie­dzieć. Prze­cież cmen­tarz może przy­pra­wiać czło­wieka o dresz­cze. Szcze­gól­nie taki stary zapo­mniany cmen­tarz na ubo­czu. Dokła­da­jąc fakt, że masz do czy­nie­nia z auto­rem, który two­rzy naprawdę prze­róż­nych boha­te­rów, zarówno tych sym­pa­tycz­nych, jak i bar­dziej dra­pież­nych, nie radzę książki czy­tać ludziom o sła­bych ner­wach ;)
Miesz­kańcy cmentarz
Kto zamiesz­kuje cmen­tarz? Już nie­odzowne w takiej lite­ra­tu­rze są duchy. Tę część histo­rii mogę Ci zdra­dzić, bo napi­sali o tym w stresz­cze­niu przy książce, że duchy nie jako adop­to­wały chłopca. Żywego chłopca. Cmen­tarz to nie jest naj­lep­sze miej­sce jako lokum miesz­ka­niowe dla małego chłopca. Szcze­gól­nie, że nie ma tam jedze­nia, ale cóż cmen­tarz zamiesz­kują nie tylko duchy.
Dora­sta­nie
Chło­piec zaczyna dora­stać. Rośnie i rośnie i zaczyna być coraz cie­kaw­szy świata. Ja też tak mia­łem :D Naj­pierw naj­bliż­sze oko­lice. Bada­łem wszystko w zasięgu moich rąk, potem racz­ko­wa­nie i mój zasięg się zwięk­szył. Pokój, dom, podwórko, wieś, mia­sto, kraj, a teraz teo­re­tycz­nie mogą dotrzeć w każde miej­sce na świecie.
Cie­ka­wość
Jest w czło­wieku pewna cząstka, która chce podró­żo­wać i pozna­wać nowe. Nowe tereny, nowe rze­czy, nowe smaki, zapa­chy itd. Jest pewna cząstka, która chce zostać na miej­scu. Jed­nak cmen­tarz nie ważne jak wielki, jest mniej­szy od wio­ski, a jesz­cze waż­niej­sze nie ma on bar­dzo waż­nej rzeczy.
Oprócz jedze­nia, nie ma na nim innych żywych ludzi. Nik, główny boha­ter książki Księga cmen­tarna, jest jedy­nym żywym. A wiesz jak to jest swój do swego ciągnie.
Mały chło­piec chce się bawić z rówie­śni­kami. Jest cie­kawy świata. Nawet dziew­czyna się nada, jak nie ma w pobliżu kogoś bar­dziej odpo­wied­niego. A jak to jest z dziew­czy­nami? Bywają z nimi kło­poty. Z chłop­cami zresztą też, więc jak mamy chłopca i dziew­czynkę kło­poty muro­wane, ale o tym możesz sam prze­czy­tać w Księ­dze cmen­tar­nej.
Neil Gaiman naprawdę zaska­kuje. Przy przed­sta­wia­niu nowej postaci pro­wa­dził mnie jak za rączkę i dosze­dłem do tych samych wnio­sków, do któ­rych doszedł Nik. Oczy­wi­ście były to błędne wnioski.
Dwu­znacz­ność językowa
Samo imię chłopca, głów­nego boha­tera ma wydźwięk dwu­znaczny i tu widzę pro­blem przy tłu­ma­cze­niu. Nie ma moż­li­wo­ści, żeby pewne rze­czy prze­tłu­ma­czyć dosłow­nie, bo tracą sens, a brak odpo­wied­ni­ków, dla­tego przy­dają się przy­pisy autora, ale to jed­nak nie daje takiego smaczku jak tekst w oryginale.
Dla­tego lubię oglą­dać nie­które filmy, głów­nie ani­mo­wane, zarówno po pol­sku jak i w wer­sji ory­gi­nal­nej — zna­czy po angiel­sku, bo na razie tylko ten język znam wystar­cza­jąco dobrze, żeby łapać te gry słów i zabawne gagi słowne. Też frajdę mi spra­wia, jeśli tłu­ma­cze się posta­rają i doda­dzą kolo­rytu od nas z kraju nad Wisłą.
http://magiaksiazek.pl Magia książek - blog o książkach

Zaska­ki­wa­nie

Neil Gaiman zaska­kuje mnie swo­imi książ­kami. Jego książki nie przy­po­mi­nają mi żad­nego innego zna­nego mi autora i jed­no­cze­śnie nawet pomię­dzy poszcze­gól­nymi książ­kami brak dużych podo­bieństw. Wyczu­wam pewien podobny kli­mat, ale jest to ulotne uczucie.

Tym razem Neil Gaiman zaska­kuje mnie książką Księga cmen­tarna.

Miej­sce akcji — cmentarz

...