Oryginalna była to opowieść.

Oryginalna była to opowieść.

Zabawna. Dla mnie nowe spojrzenie na bycie jedynakiem.
Nie rozumiem, skąd te głupio niskie noty - książka jest naprawdę dobra, zabawna, napisana niezłym, młodzieżowym językiem.

I jest umiejscowiona w ABSOLUTNIE ZŁEJ KATEGORII.
To POWIEŚĆ dla MŁODZIEŻY, a nie literatura dziecięca 🙄

Zabawna. Dla mnie nowe spojrzenie na bycie jedynakiem.
Nie rozumiem, skąd te głupio niskie noty - książka jest naprawdę dobra, zabawna, napisana niezłym, młodzieżowym językiem.

I jest umiejscowiona w ABSOLUTNIE ZŁEJ KATEGORII.
To POWIEŚĆ dla MŁODZIEŻY, a nie literatura dziecięca 🙄

Czasem lubię wracać do książek, którymi zachwycałam się w dzieciństwie. Jedną z nich był ,,Pamiętnik jedynaczki”. W szkole podstawowej była to jedna z moich ulubionych powieści. Utożsamiałam się z główną bohaterką, ponieważ wtedy również byłam jeszcze jedynaczką i także czułam się chwilami samotna, no i obie kochamy psy.

Trzynastoletnia Paulina czuje się samotna z powodu braku rodzeństwa. Próbuje namówić rodziców na kupno psa, ale ci postanowili jej warunek – musi mieć same piątki i szóstki. Tylko, że to jest niewykonalne, zwłaszcza, że nauczycielka matematyki z jakiegoś powodu darzy Paulinę ogromną niechęcią. Do tego mama wydaje się ukrywać przed Pauliną pewien sekret. Paulina zawsze może jednak liczyć na swoje przyjaciółki – Iwonę i Beatę.

Książki nie czytało mi się dziś z taki emocjami jak dawniej, po części dlatego, że jako dziecko przeczytałam ją może z kilkanaście razy i mimo upływu czasu część dialogów i opisów nadal znam na pamięć. Jednak pamiętam, że jako dziewięciolatka(?) nie mogłam oderwać się od lektury i bardzo chciałam poznać rozwiązanie dwóch tajemnic związanych z Pauliną(tajemnicy mamy i pani Abramskiej) i to jak się to wyjaśniło, naprawdę mnie wtedy zaskoczyło. W powieści nie brak humoru i życiowych sytuacji. Nie jest to może oryginalna historia, mamy tu sporo schematów, np. trzy przyjaciółki(jednak pewna siebie, druga inteligentna, trzecia przeciętna, ale bardzo uczuciowa),miły chłopak, który może okazać się kimś więcej, wredna koleżanka z klasy, nauczycielka, która uwzięła się na uczennicę… Ale to wcale mi nie przeszkadzało! ,,Pamiętnik jedynaczki” był dla mnie taką ciepłą odskocznią po współczesnych Young Adoult. Główna bohaterka, co prawda ma dopiero trzynaście lat, ale przecież już zaczyna wchodzić w dorosłość i ma typowe dla tego wieku problemy. Nie będą to żadne dramaty, ale rzeczy z którymi wiele młodszych i starszych nastolatków styka się na co dzień. Nie będzie gwałtu na imprezie, a spotkanie kilku łobuzów na pikniku. Nie znajdziemy tu bicia, molestowania czy alkoholu, a przeciętną rodzinę, która chwilami za bardzo wtrąca się do życia Pauliny. Nie uświadczymy scen erotycznych, ale poczytamy o rodzeniu się pierwszego uczucia, której jest po prostu urocze. Autorka zahaczy też o poważniejsze tematy – upokorzenie przez rówieśników, porzucenie przez rodzica czy kwestie etyczne wśród uczniów, ale zrobi to w sposób, który jest zrozumiały dla młodszego czytelnika i nie popsuje przyjemności z lektury.

,,Pamiętnik Jedynaczki” nada się idealnie dla osób w wieku 8 – 14 lat. Może czasy trochę się zmieniły(żeby skorzystać z Internetu bohaterki chodzą do kawiarenki internetowej, ciągle wysyła się listy),ale cały czas są wśród nas takie ,,cioteczki” przypominające, że ich córka w naszym wieku miała już chłopaka czy niby miłe koleżanki, które tylko czekają gdzie tu wsadzić szpilkę.

,, Trudno jest uwierzyć, że ktoś bliski robi coś złego.”

Czasem lubię wracać do książek, którymi zachwycałam się w dzieciństwie. Jedną z nich był ,,Pamiętnik jedynaczki”. W szkole podstawowej była to jedna z moich ulubionych powieści. Utożsamiałam się z główną bohaterką, ponieważ wtedy również byłam jeszcze jedynaczką i także czułam się chwilami samotna, no i obie kochamy psy.

Trzynastoletnia Paulina czuje się samotna z powodu...

"Pamiętnik jedynaczki" Hanny Kowalskiej-Pamięty wypatrzyłyśmy
w bibliotece kilka miesięcy temu.
Blurb informował, że jest to zabawna opowieść o 13-letniej Paulinie - tytułowej jedynaczce.
Ponieważ moja córka jest jedynaczką, a w dodatku zbliżały się jej trzynaste urodziny,
więc książkę trzeba było kupić ;-)

Córka przeczytała ją w czasie wakacji, ja - dopiero teraz.
Podczas lektury córkę trudno było odciągnąć od książki, ale po tych kilku miesiącach
nie pamięta już zbyt wiele, więc powiedziała mi krótko: "Książka jak książka. Może być."
Zaczęłam więc ostrożnie, nie oczekując zbyt wiele, ale zanim się spostrzegłam
z niecierpliwością odwracałam każdą kolejną stronę.
Autorka trzyma czytelnika w niepewności i każe snuć domysły dłuuugo,
na szczęście niektóre tajemnice wyjaśnia wcześniej niż na końcu książki ;-)

Jedynaczka, sekrety, kłopoty, marzenia, koleżanki, koledzy, matematyczka i pies.
Koktail z tych składników okazał się bardzo ciekawy :-)
Myślę, że spodoba się niejednej 13-latce ;-)

Dodam, że książka opisuje czasy sprzed wszechobecności internetu i mediów społecznościowych,
a znajomości zawierało się np. korespondencyjnie (wysyłając swoje zgłoszenie do gazety dla nastolatków).


https://bajdocja.blogspot.com/2018/01/pamietnik-jedynaczki.html

"Pamiętnik jedynaczki" Hanny Kowalskiej-Pamięty wypatrzyłyśmy
w bibliotece kilka miesięcy temu.
Blurb informował, że jest to zabawna opowieść o 13-letniej Paulinie - tytułowej jedynaczce.
Ponieważ moja córka jest jedynaczką, a w dodatku zbliżały się jej trzynaste urodziny,
więc książkę trzeba było kupić ;-)

Córka przeczytała ją w czasie wakacji, ja - dopiero teraz.
Podczas...

Ta książka jest po prostu świetna. Tajemniczy "Dziki" okazał się synem nauczycielki matematyki- znienawidzonej przez Paulinę Abramskiej. POLECAM!!!

Ta książka jest po prostu świetna. Tajemniczy "Dziki" okazał się synem nauczycielki matematyki- znienawidzonej przez Paulinę Abramskiej. POLECAM!!!

Przyjemna, sympatyczna, młodzieżowa powieść o nastolatce i jej problemach.

Bardzo mi się podobała, idealna na wolne popołudnie.

Przyjemna, sympatyczna, młodzieżowa powieść o nastolatce i jej problemach.

Bardzo mi się podobała, idealna na wolne popołudnie.

Fantastyczna ! Długo czytałam ale nie ma to związku z moją fascynacją co do tej powieści, sprawy prywatne. Książka opowiada o całej masie problemów, bohaterka walczy z nią w ciekawy sposób co jest głównym przystankiem zainteresowania, autorka utworzyła osobę naturalną, miłą, którą od razu da się polubić, bez zbędnych ,,przyczepów'' w postaci dziwnych zachowań itp. Polecam dzieciom i młodzieży w wieku od 10 aż do 16 lat ! Sam mieszczę się w tym przedziale. Już czytam druga część :)

Fantastyczna ! Długo czytałam ale nie ma to związku z moją fascynacją co do tej powieści, sprawy prywatne. Książka opowiada o całej masie problemów, bohaterka walczy z nią w ciekawy sposób co jest głównym przystankiem zainteresowania, autorka utworzyła osobę naturalną, miłą, którą od razu da się polubić, bez zbędnych ,,przyczepów'' w postaci dziwnych zachowań itp. Polecam...

Kolejna książka, która czytałam dość dawno temu. Czytało się w miarę przyjemnie, bo była napisana młodzieżowym językiem. Oczywiście główny wątek to miłość... jakżeby inaczej?

Kolejna książka, która czytałam dość dawno temu. Czytało się w miarę przyjemnie, bo była napisana młodzieżowym językiem. Oczywiście główny wątek to miłość... jakżeby inaczej?

Takie to...takie...o już wiem młodzieżowe. Mnie historia Pauliny porusza..

Takie to...takie...o już wiem młodzieżowe. Mnie historia Pauliny porusza..

Ta książka mnie naprawdę wciągnęła. Ma pełno akcji, ale też opowiada o normalnym życiu nastolatki, nie ukrywam, że spodobał mi się tytuł. ;)
Książka bardzo fajna, polecam! :)

Ta książka mnie naprawdę wciągnęła. Ma pełno akcji, ale też opowiada o normalnym życiu nastolatki, nie ukrywam, że spodobał mi się tytuł. ;)
Książka bardzo fajna, polecam! :)