Świetny autor musi dostarczyć świetną opowieść. Może czasem ta reguła się nie do końca sprawdza to jednak, nigdy jak dotąd nie zawiodłem się na Goldsworthym. To chyba czwarta jego książka jaką miałem przyjemność czytać. Wszystkie miały w sobie to coś, co powoduje że w głowie i sercu zostają myśli i obrazy. Tym razem książka poświęcona rzymskiej armii. Na ponad 250 stronach streścił to co dla tematu było najważniejsze, choć zrobił to trochę z innej perspektywy z jaką spotykałem się dotychczas. Otóż Goldsworthy opisuje wojskowość Rzymian z perspektywy ludzkiej – wodzów, ale i pojedynczych żołnierzy. Jest wprawdzie o samej metodzie wojowania, ale nie to jest w jego opowieści najważniejsze. Najciekawsze było to jak jednostka widziała wojsko, jak postrzegała wojnę i swoją służbę. Z pewnością źródła nie pomagały autorowi szerzej uzasadnić tej perspektywy to jednak dochodził do ciekawych wniosków, nawet jeśli były jedynie spekulacjami.

Świetny autor musi dostarczyć świetną opowieść. Może czasem ta reguła się nie do końca sprawdza to jednak, nigdy jak dotąd nie zawiodłem się na Goldsworthym. To chyba czwarta jego książka jaką miałem przyjemność czytać. Wszystkie miały w sobie to coś, co powoduje że w głowie i sercu zostają myśli i obrazy. Tym razem książka poświęcona rzymskiej armii. Na ponad 250 stronach...

Powyższa książka naprawdę wprowadza spory powiew świeżości do jakby nie było dość niszowego, a jednocześnie mocno eksploatowanego wątku wojskowości Rzymskiej i jej sposobu prowadzenia wojen. Odmienny od utartych akademickich schematów punkt widzenia autora i jego przywiązanie do detali potrafi prowadzić do zaskakujących wniosków. Chciałbym móc z czystym sumieniem zarekomendować pracę Goldsworthy'ego każdemu entuzjaście historii starożytnego Rzymu, ale problem, którego nie powinno się zamiatać pod dywan polega na tym, iż owe wydanie jest istną katastrofą godną antycznej tragedii. Ilość literówek, błędów składniowych, czy translacyjnych jest zatrważająca. Czuć, że polskie wydanie było składane na kolanie, momentami wprost z podrzędnego darmowego translatora. Nie wiem, czy to stała praktyka wydawnictwa Napoleon V, czy wpadka przy pracy, ale wszystkie te mankamenty nie powinny budzić litości. Wiedza, zwłaszcza podchodząca pod tak wąskie zagadnienie jest czymś wyjątkowym, ale to jak zostało to opakowane budzi mimo wszystko niesmak i będąc uczciwym musiałem wystawić taką, a nie inną ocenę.

Powyższa książka naprawdę wprowadza spory powiew świeżości do jakby nie było dość niszowego, a jednocześnie mocno eksploatowanego wątku wojskowości Rzymskiej i jej sposobu prowadzenia wojen. Odmienny od utartych akademickich schematów punkt widzenia autora i jego przywiązanie do detali potrafi prowadzić do zaskakujących wniosków. Chciałbym móc z czystym sumieniem...

Goldsworthy'ego zawsze warto przeczytać, ale... Osoby odpowiedzialne za to wydanie powinny być pociągnięte do odpowiedzialności karnej. To po prostu przechodzi wszelkie pojęcie. KAŻDA strona książki to przynajmniej kilka, kilkanaście błędów interpunkcyjnych, literówek, nierzadko błędów ortograficznych, a nade wszystko koszmarnych błędów stylistycznych. To po prostu publikacja z nieistniejącą redakcją i korektą. Dzieła zniszczenia dopełnia tragiczne wprost tłumaczenie. Czytając (a znając inne prace AKG w oryginale) człowiek ma nieustanne wrażenie, że tłumaczenie jest dziełem średnio rozgarniętego gimnazjalisty, dorabiającego do kieszonkowego. Niedolna próba tłumaczenia 1:1 kończy się wyrządzeniem poważnej krzywdy autorowi - to, co w oryginale jest przynajmniej przyzwoitym i dość zgrabnym wywodem, po tłumaczeniu w wielu fragmentach przypomina bełkot pełen idiotycznych powtórzeń, niezgrabności językowych etc. Wybaczcie recenzję bez odniesienia do meritum książki, ale po prostu tego rodzaju wydawców i wydania należy piętnować - dla czytelnika przebrnięcie przez to jest męką, psuje całą przyjemność z pozyskiwanej wiedzy, a dodatkowo - niesprawiedliwie - może tworzyć wrażenie, że sam autor książki jest beztalenciem.

Goldsworthy'ego zawsze warto przeczytać, ale... Osoby odpowiedzialne za to wydanie powinny być pociągnięte do odpowiedzialności karnej. To po prostu przechodzi wszelkie pojęcie. KAŻDA strona książki to przynajmniej kilka, kilkanaście błędów interpunkcyjnych, literówek, nierzadko błędów ortograficznych, a nade wszystko koszmarnych błędów stylistycznych. To po prostu ...

Typowy Goldsworthy - same konkrety, żadnego przynudzania. Bardzo dobra i szeroka analiza. Zabrakło mi jedynie u autora jakiegoś rozdziału poświęconego sztuce oblężniczej.

Typowy Goldsworthy - same konkrety, żadnego przynudzania. Bardzo dobra i szeroka analiza. Zabrakło mi jedynie u autora jakiegoś rozdziału poświęconego sztuce oblężniczej.

O armii rzymskiej napisano już oczywiście bardzo dużo, w związku z czym wokół tej problematyki narosło sporo mitów i nieścisłości. Adrian Keith Goldsworthy podjął więc temat, stosując odmienne i nowatorskie (pierwsze wydanie książki miało miejsce w 1996 roku) metody badawcze. Autor obala więc pewne twierdzenia, skupia się bardziej na czynniku osobowym niż na samej strategii czy taktyce, co pozwala odkryć bardziej "ludzki" charakter armii rzymskiej. Ubogość źródeł nie pozwala na dokładne zbadanie tego tematu, autor jednak skupił się bardziej na praktyce i na tym jak dane sytuacje wyglądały w rzeczywistości według naocznych świadków niż na podręcznikowej teorii. Poza organizacją armii rzymskiej Goldsworthy skupia się również na przeciwnikach Rzymian, czyli Galach, Germanach i Partach czy charakterze kampanii wojennych prowadzonych rzymską armię. Gros miejsca poświęcono jednak bitwie. I tutaj autor przedstawia starcie z różnych perspektyw, zarówno dowódcy, oddziału jak i pojedynczego legionisty. W tym miejscu poruszono różne tematy, z pozycji dowódcy możemy dowiedzieć się sporo o sztabie, wywiadzie, czy o tym w jaki teatralny sposób wodzowie zachęcali swoje wojska do walki. Z kolei spojrzenie legionisty jest bardziej przyziemne, dowiadujemy się o jego motywacjach, nagrodach i karach czy granicach odwagi pojedynczych żołnierzy.

O armii rzymskiej napisano już oczywiście bardzo dużo, w związku z czym wokół tej problematyki narosło sporo mitów i nieścisłości. Adrian Keith Goldsworthy podjął więc temat, stosując odmienne i nowatorskie (pierwsze wydanie książki miało miejsce w 1996 roku) metody badawcze. Autor obala więc pewne twierdzenia, skupia się bardziej na czynniku osobowym niż na samej strategii...