Wspomnienia Ireny Federowicz z czasów przedwojennych, okupacji i powojennych. Oczywiście czasem niełatwe.
Bardzo ciekawy był dla mnie wątek jej nauki w szkole pielęgniarskiej przy Koszykowej w Cepelku. Ostatnio ciekawił mnie ten budynek i proszę... Ile pamiętają te milczące ściany...

Wspomnienia Ireny Federowicz z czasów przedwojennych, okupacji i powojennych. Oczywiście czasem niełatwe.
Bardzo ciekawy był dla mnie wątek jej nauki w szkole pielęgniarskiej przy Koszykowej w Cepelku. Ostatnio ciekawił mnie ten budynek i proszę... Ile pamiętają te milczące ściany...

Dla mnie przeciętne wspomnienia, przeczytałem je wyłącznie dlatego, ponieważ ich część dotyczy Powstania Warszawskiego. Dla lubiących wspomnienia.

Dla mnie przeciętne wspomnienia, przeczytałem je wyłącznie dlatego, ponieważ ich część dotyczy Powstania Warszawskiego. Dla lubiących wspomnienia.

Przykro mi to mówić, ale książka wcale nie jest o Powstaniu Warszawskim.
Owszem, Autorka wspomina tragiczne wydarzenia z tego okresu i to, jak udało jej się przeżyć dzięki sarkastycznemu uśmiechowi losu - lecz jest tego może ze cztery strony... Reszta to opisy jej dzieciństwa, studiów, czasów powojennych, pracy jako lekarka... Trochę się zawiodłam.

Przykro mi to mówić, ale książka wcale nie jest o Powstaniu Warszawskim.
Owszem, Autorka wspomina tragiczne wydarzenia z tego okresu i to, jak udało jej się przeżyć dzięki sarkastycznemu uśmiechowi losu - lecz jest tego może ze cztery strony... Reszta to opisy jej dzieciństwa, studiów, czasów powojennych, pracy jako lekarka... Trochę się zawiodłam.

No niestety kolejne moje rozczarowanie. Spodziewałam się bardzo wzruszających i głębokich wspomnień, ale niestety nie otrzymałam tego od autora. "Czarna biel" to wspomnienia z czasów II Wojny Światowej i Powstania Warszawskiego, moje ukochane czasy, dlatego sięgnęłam po tą książkę. Miałam nadzieję, na naprawdę emocjonujące i pełne dramatyzmu opowieści, ale niestety to nie było to. Oczywiście z ogromnym szacunkiem do "właścicielki" wspomnień, Pani Ireny Federowicz, która opowiadając, próbowała nas wprowadzić w tamte okropne, przerażające i niepewne jutra czasy. Wiem i zdaję sobie sprawę, że opowiadając nie było Pani Irenie łatwo, ale ja niestety nie jestem tym obrazem usatysfakcjonowana. Przepraszam Pani Ireno.

No niestety kolejne moje rozczarowanie. Spodziewałam się bardzo wzruszających i głębokich wspomnień, ale niestety nie otrzymałam tego od autora. "Czarna biel" to wspomnienia z czasów II Wojny Światowej i Powstania Warszawskiego, moje ukochane czasy, dlatego sięgnęłam po tą książkę. Miałam nadzieję, na naprawdę emocjonujące i pełne dramatyzmu opowieści, ale niestety to nie...

Czarna biel to opowieść o życiu kobiety obejmująca niemal cała rozpiętość dwudziestego wieku. Historia bohaterki i jej bliskich opowiedziana jest z perspektywy osoby osoby patriotycznej ale jednak nie wybijającej się poza obowiązujące zasady. Tak było w czasie wojny, kiedy główna bohaterka dostosowała się do obowiązujących zasad chcąc po prostu przeżyć. Tak było podczas powstania warszawskiego, kiedy rzezi Woli, o którą otarła się bohaterka, jednak kierując się wolą przeżycia skupiła się na swoich obowiązkach. Los rzucił ja na Śląsk, gdzie leczyła przede wszystkim górników. I znów zryw Solidarnościowy odebrała bardzo pragmatycznie dostrzegając więcej wynaturzeń niż wartości, z którymi się wiązał.

Książka jest interesująca poznawczo jednak nie jest wybitna w swoim gatunku. Ciekawa ze względu na to jak pokazuje odbiór zmian w Polsce na przestrzeni dziesięcioleci widzianych oczyma „zwykłego” człowieka.

Czarna biel to opowieść o życiu kobiety obejmująca niemal cała rozpiętość dwudziestego wieku. Historia bohaterki i jej bliskich opowiedziana jest z perspektywy osoby osoby patriotycznej ale jednak nie wybijającej się poza obowiązujące zasady. Tak było w czasie wojny, kiedy główna bohaterka dostosowała się do obowiązujących zasad chcąc po prostu przeżyć. Tak było podczas...

Wydarzenia dziejowe z perspektywy osoby, której przyszło żyć w "owych" czasach. Wspomnienia o dzieciństwie w przedwoejnnej Polsce, trudnym dorastaniu i młodości, dorosłości w czasach zmian, bliskich oraz osobach napotkanych na ścieżce życia. Bardzo ciekawa lektura.

Wydarzenia dziejowe z perspektywy osoby, której przyszło żyć w "owych" czasach. Wspomnienia o dzieciństwie w przedwoejnnej Polsce, trudnym dorastaniu i młodości, dorosłości w czasach zmian, bliskich oraz osobach napotkanych na ścieżce życia. Bardzo ciekawa lektura.

Gdy sięgałam po te wspomnienia, miałam mieszane uczucia. Po co mi czyjeś wspomnienia? - pytałam sama siebie. No, ale koleżanka mi ją gorąco poleciła, więc kupiłam. Już od pierwszych stron, miło się rozczarowywałam. W środku, przeżywałam z bohaterką Ireną tak, jakby było to teraz. Gdy zbliżałam się do końca, refleksjom nie było końca. Książka odmieniła mnie i stoi teraz na mojej półce wśród ulubionych.

Gdy sięgałam po te wspomnienia, miałam mieszane uczucia. Po co mi czyjeś wspomnienia? - pytałam sama siebie. No, ale koleżanka mi ją gorąco poleciła, więc kupiłam. Już od pierwszych stron, miło się rozczarowywałam. W środku, przeżywałam z bohaterką Ireną tak, jakby było to teraz. Gdy zbliżałam się do końca, refleksjom nie było końca. Książka odmieniła mnie i stoi teraz na...

Po spotkaniu klasowym z autorem sięgnąłem z ciekawości po nią. Miło mnie zaskoczyła. Rzadko by historie tak emocjonalnie przekazać. Żeby lekcje były takie, to polubiłabym chyba historię.

Po spotkaniu klasowym z autorem sięgnąłem z ciekawości po nią. Miło mnie zaskoczyła. Rzadko by historie tak emocjonalnie przekazać. Żeby lekcje były takie, to polubiłabym chyba historię.

Niezła. Polecam

Niezła. Polecam

Wspomnienia dotyczące dzieciństwa, wojny, Powstania Warszawskiego i życia powojennego Ireny Federowicz.

Książka czekała na mnie parę lat, ponieważ kupiłam ją kiedy myślałam, że lubię wojenne klimaty, a kiedy okazało się, że one jednak nie są dla mnie, odkładałam ją w czasie. Jednak "Czarna biel. Wspomnienia" nie jest książką, w której możemy przeczytać tylko wspomnienia wojenne. Każdą stronę czytałam z ciekawością, czułam się jakby to moja babcia opowiadała mi historię swojego życia. Język jest prosty, przez co z łatwością trafia do czytelnika. Spisane wspomnienia z jednej strony łączy prostota, a z drugiej jest w nich coś niesamowitego. Moje ulubione to chyba te dotyczące studiów, byłam pod wrażeniem ile osiągnęła Pani Irena. Nawet te kilka rozdziałów mówiących o wojnie i powstaniu czytało mi się przyjemnie. Życie bohaterki nie było łatwe, przypadło też na trudne czasy, ale kiedy pomyślę, że ja miałabym przeżyć to wszystko w tamtym czasie, czułabym się spełniona na starość.
Myślę, że jest to książka zarówno dla młodzieży jak również dla starszych czytelników. Każdy z nich na pewno zwróci uwagę na coś innego i znajdzie w tych wspomnieniach coś dla siebie.

Wspomnienia dotyczące dzieciństwa, wojny, Powstania Warszawskiego i życia powojennego Ireny Federowicz.

Książka czekała na mnie parę lat, ponieważ kupiłam ją kiedy myślałam, że lubię wojenne klimaty, a kiedy okazało się, że one jednak nie są dla mnie, odkładałam ją w czasie. Jednak "Czarna biel. Wspomnienia" nie jest książką, w której możemy przeczytać tylko wspomnienia...